Şiirler Var Aramızda (Girl×Girl) [Hanzeh]

51. BÖLÜM

Merhabalar efenim

Evet evet ben geldim

Veee gayet erken geldim bu sefer 😎

Bu erken gelişin şerefine acaba diyorum birazcık fazla yorum alabilir miyim????

İyi okumalarr

***

51. Bölüm: "Güneşi beklerken yağmuruna tutulmuş birisi var"

●●●

Elimdeki beyaz zambaklarla dolu buketi yatağın yanındaki komidine bırakırken olabildiğince sessiz hareket etmeye çalışıyordum.

Yatakta uyuyan ve bir melek gibi görünen kadının yanına oturdum. İki buçuk saat sonra antrenmanımız vardı, hiç istemesemde uyandırmak zorundaydım onu.

Elim saçlarına gitti. Dağılmış saçlarını okşadım usulca. "Zehra." diye seslendim. "Sevgilim, uyan hadi."

Kıpırdandı biraz, anlamadığım bir şeyler mırıldandı. Gülümsedim bu hâlini izlerken.

Ben ona tekrar ve tekrar aşık olduğumu hissettim.

"Uyan hadi Bir Tanem. Bize kahvaltı hazırladım, kahvaltımızı yapıp antrenmana gitmeliyiz."

Gözlerini açtı sonunda, yeşilleri karşıladı beni tüm güzelliğiyle.

İşte günüme Güneş ancak şimdi doğmuştu.

"Hande." dedi kısık bir sesle.

"Zehra." dedim gülerek.

Kollarını bana doğru uzattığında istediği şeyi anlayıp eğilerek sarıldım ona. Saçlarının arasına birkaç öpücük kondurdum.

"Uyumak istiyorum."

"Maalesef uyanmalısın. Hem pankek yaptım sana, patateste kızarttım. Hep en sevdiklerinden."

Mutfak kapısından girdiğim anda bir anda üzerime yapışan sakarlığı saymazsak o kadarda kötü değildim. Eğer sakarlığım izin verirse gayet iyi yemekler çıkarabiliyordum.

Ondan uzaklaştım ve yüzünde oluşan gülümsemeye hayranlıkla baktım.

Ama bakmakla yetinmedim sadece dudaklarının kenarına üst üste bastırdım dudaklarımı.

Gülüşünden öptüm ben onu.

Geri çekildiğimde yeşil gözlerindeki parlaklık karşıladı beni, ellerinden tutup yatakta oturur hâle getirdim onu.

Gülümsedim usulca ve komidine bıraktığım zambaklara uzandım. "Bir gün sana ellerimde zamabaklarla geleceğimi söylemiştim ve sende artık o gün için yaşadığını söylemiştin." Onun şaşkınlık ve mutluluk dolu ifadesine baktım ve buketi bıraktım kucağına. "Ben her gün ellerimde zambaklarla gelirim sana, sen yeterki her gün yaşa Sevgilim."

Gözünden bir damla yaş aktığında yutkundum. Başını eğip baktı bukete, zambakların beyaz yapraklarında gezindi parmakları usulca.

"Ben seni hak edecek ne yaptım?" diye fısıldadı ve kollarını sıkıca sardı boynuma.

Bende her gün soruyordum bu soruyu kendi kendime.

Ben bu kadını hak edecek ne yapmıştım?

Boyun girintisine yasladım burnumu ve derin nefesler aldım. "Ya da ben seni hak edecek ne yaptım?" diyerek aynı soruyu yönelttim ona.

"Sanırım bu koca dünyada birbirimizi bulacak kadar şanslıyız."

"Ya da belkide kader?"

Güldü ve benden ayrıldı. "Belkide."