The Oleander Woman [Free Space Series #1]

CHAPTER 36: her pov (2)

Each day past, at mas lalo ko siyang nakilala. Palagi siyang nagpapatulong sa mga assignments at projects niya. She loves annoying me every time we are together.

"Seryoso? You have no idea how to connect your phone sa wifi?" Tumatawang pang-aasar niya sa'kin.

"Just connect it, okay?! Why do you have to laugh first?!" Halos mamula ako sa sobrang galit. "And for your information, I know how to connect my device to it. I just can't do it because you have a password on it!"

"Malamang. Lahat ng wifi may password 'no. Hahaha! Grabe, tatlong araw ka nang nandito tapos hindi ka parin pala nakaconnect? Pa'no mo nagawa yun? Ang boring kaya nun! Totoo palang mahiyain mga tao sa probinsya?"

"Or more like to say, makapal lang talaga ang mukha mo."

"Nye nye, hindi ko iconnect cellphone mo, e."

I gritted my teeth in annoyance. I'm usually nonchalant, but this girl knows damn well how to press my buttons.

"Oh, ayan na, naka-connect ka na. Wala bang thanks manlang d'yan? Kiss mo ako gano'n." Tinulak ko siya palayo nang sinubukan niyang ilapit ang mukha sa'kin. "Ouch! Why did you do that?!"

"What do you think you're doing?"

"Ikikiss ka? Bakit? We're both girls, come on!" Nakahawak sa pisnging anito.

Nag-iwas ako ng tingin. "Dumbass,"

"Luh?"

She triggered a portion of me. I'm just not sure what it is.

"Lumabas ka na nga. Magpapahinga na ako."

"Anong connect? Pwede ka namang humiga sa kama habang nandito ako. Actually, pagod din ako, e. Pwede tabi nalang tay-"

"NO!" Hinila ko siya sa braso at sapilitang tinulak palabas ng pinto. "Get out. Kapatid mo yung guluhin mo."

"Naayyy! Porke nakaconnect na siya sa wifi, gan'yan na ugali niya."

Oh God! She's getting into my nerves! Nung umulan ng pagiging annoying, hindi siya nakuntento, sinalo niya lahat.

Sumandal ako sa nakasaradong pinto habang nakahawak sa dibdib ko. What's causing my heart to beat so fast?

Dumating na ang araw na papasok na ako ng school kaya naging busy. Same school kami ni Tamg dahil dito ako ipinasok ni Mr. Perez. He said that he saw potential in me, so he's going to pay for my tuition and everything I need as a student. Which is not really necessary. Pwede namang mag public nalang ako. Isa pa, I don't like their uniform, masyadong maikli ang palda.

"Kapag may nang bully sa'yo, isumbong mo sa'kin."

I mentally rolled my eyes. Mr. Perez's daughter kept saying nonsense. And here I am, no choice, kung hindi ang pakinggan siya.

"Nakakainis! Bakit hindi tayo classmate? Sa star section ka napunta?!"

Mahina akong natawa habang pinapanood siyang tignan yung list of names na nakapaskil sa bulletin board sa tapat ng faculty sa first floor.

"Probably because I'm not stupid like you." 

"Ano? May sinasabi ka?" She raised a brow. I did not respond. "Whatever, basta kapag may nang bully sa'yo, isumbong mo sa'kin. Sabi nila madami raw masasama ang ugali sa star section, feeling superior gano'n. Pero huwag ka mag-alala, may mga kaibigan ako ro'n. Kung gusto mo, ipapakilala kita sa kanila para hindi ka na lonely."

Oo na, sige na. Isusumbong ko na sa'yo kapag may nang bully sa'kin. Seriously? Para siyang sirang plaka, pulit-ulit. Ilang beses niya nang sinabi 'to ngayong araw.