ASSULON 1 | SORİN KARDEŞLER

Bölüm 3

  Tobin, Jayden ile çıkacağı yolculukta götüreceği çantayı önceki geceden hazırlamıştı. Fazla uzun süreli bir seyahat olmayacağı için bir haftaya yetecek kadar yedek kıyafet, atı ve kendisi için yolluk yemek dışında çantasında boşluklar bırakmaya karar vermişti. Yule'ye gittiklerinde kendisine hakim olamayıp birkaç silah ya da antika eşya alabileceğini düşünüyordu. Yule'ye gitme fikri Jayden'dan çıkmıştı ve Tobin kendisine yol arkadaşı olup olamayacağı sorulduğu an bu teklifi kabul etmişti. Kamp yaşantısını ne kadar sevmeye başlasa da şehirden gelen biri için orman fazla sakin ve sessiz geliyordu. Gerçi yaşadığı boşluk duygusu KarKıranlar liderlerinin kendisine güvenerek daha fazla görev vermesiyle az da olsa azalmıştı ve Tobin bunun için minnettardı. Hem gün içinde farklı işlerle uğraşabildiği için hem de ikizlerin gözünde Verna gibi daha samimi bir arkadaş gibi görünebildiği için. Özellikle Jayda'nın.

  Ventios'dan buraya ilk geldiğinde topluluğa kabul edilmemekten veya edilse bile barınamayıp, o hayata uyum sağlayamamaktan çok korkmuştu. Ama lanet olsun ki kentteki yaşam zorluğu ve her gün yeni şiddet haberleri orada barınmasını da imkansız hale getirmişti. KarKıranlar ise kendisini sıcak karşılamış ve kısa zamanda kabul etmişlerdi. Bunda silah kullanma yeteneğinin payı büyüktü şüphesiz. Jayden onu bir arkadaş olarak da seviyordu muhtemelen ama Jayda için yalnızca silah kullanma yeteneği olduğu ve kardeşi tarafından da sevildiği için mi kabul edildiğini düşünmeden duramıyordu. Yine de dört yıldır iki Sorin'le de arasında belli bir güven ilişkisi kurulmuştu.

  Montunu daha kalın bir kaban ile değiştirip çantasını aldıktan sonra çadırından ahırların oraya gitmek için çıktığında soğuk esintinin yüzüne çarpması uykusunu açmasına yardımcı olsa da boynundaki atkıyı daha sıkı dolamasına sebep oldu. Ilık bir iklimden gelen biri için Aspan gerçekten zorlayıcı oluyordu ve Tobin dört senedir bu üşüme halinden bir türlü kurtulamamıştı. Yaklaşan kışı düşünerek kendisini rahatlatmaktan başka çaresi yoktu. Hava çok daha soğuk olacak, bu halinin kıymetini bil. Hep elindekiyle yetinmek. Daha fazlasını istememek ve sana verilenle yaşamayı öğrenmek. Bu alıştıkları veya alıştırıldıkları düzene başkaldırma ihtimallerini azaltmak için uydurulmuş bir şeydi Tobin'e göre. Şükretmekle yetinmek farklı şeylerdi ve Ventios'da balık sürüsü gibi dolaşan, bugün öldürülmedikleri ya da tacize uğramadıkları için kendilerini şanslı sayıp evlerine dönen, bu sırada da öldürülen insanlar için yalnızca bir Vah çekip hayatlarına kaldıkları yerden devam eden insanlar için artık sempati beslememesi veya acımaması gerektiğine karar vermişti. KarKıranlar'a geldiğinde farklı görüşlerde haklarını savunmaları gerektiğini savunan insanları gördüğünde çok mutlu olmuştu. En azından biriyle görüşünüzü paylaştığınızda bir tepki alıyor ve hararetli bir sohbete dalabiliyordunuz. Jayda ile bu tarz sohbetleri fazla etmemişti ama Jayden ile oldukça uzun süren ve bazen tüm gece uyumalarını bile engelleyen konuşmalar yapmışlardı. Tobin başkentte yaşadığı süre boyunca birçok insan ve görüş görmüştü. Bunların neredeyse hiçbiri ikizlerin bakış açısına paralel değildi. Belki bazıları sessiz kalmayı tercih ediyor olabilirdi tabii ki ama çoğu fakir ve pislik içinde yaşamaktan gayet memnun görünüyordu. KarKıranlar kentten izole kaldıkları için herkesin özgürleşmek istediğine inanıyordu fakat durum hiç de böyle değildi. Jayden aralarında geçen konuşmalarda Tobin'e fazla karşı çıkmasa bile tamamen aynı fikirde olmadığını dile getirirdi.

  "Ah hadi ama dostum, önlerine özgürlük şansı konulmadığı için de böyle davranıyor olabilirler."

  Tobin bunun doğru olmadığını biliyordu.

  Jayden deri sırt çantasını alarak çadırından çıkmış ve Tobin ile buluşacakları ahırın önüne doğru ilerlemişti. Beklerken kendi atına eyerini giydirmiş, yolculukları için yeterli miktarda yemek alıp almadığını kontrol etmişti. Bu yolculuğa çıktıkları için heyecanlıydı. Döndüklerinde yapacağı sürpriz için daha da fazla. Bunu yalnız başına değil de dostuyla yapacağı için mutlu hissediyordu. Tobin de aynı heyecanı kendisiyle paylaşıyor olmalı ki boynuna doladığı atkısının arasından belli olan güler yüzü kendisine yaklaştıkça daha da seçilir hale gelmişti.