ASSULON 1 | SORİN KARDEŞLER

Bölüm 29

  Bazen planlanmayan şeyler daha iyi olur ya, bu üç avcının Jayden'ı kuytuda yakalayıp üstüne adamlarını salması da oldukça işine yaramıştı. Ertesi gün Yarık'a götürülmek üzere günün geri kalanını yeniden hücrede geçirecekti. Aç ve yorgun olsa da karanlıkta gülümsemeden edemiyordu. Jayda gurur duyardı.

  Hücreden çıkarılıp gardiyanlar ona yaklaştığında simsiyahlıktan çıkan gözleri loş ışığa alışmaya çalışıyordu. Elleri ve ayak bileklerine takılan zincirle ilerlerken tepede kalan hücrelere vedalaşır bir edayla baktı.

  Arkasındaki askerler ve kollarından tutan gardiyanlarla Yarık'ta uygulanacak kırbaç cezasının gerçekleşeceği alana yöneldiğinde çoktan akşam olmuştu. Geniş bir elips şeklinde döşenmiş taş duvarlar belli aralıklarla tünellere açılıyordu. İçeride kalan toprak alanın merkezinde ise dikdörtgen bir ahşap yükseltme vardı. Jayden oraya yaklaştıkça ahşapın üzerindeki koyu kahverengi lekeleri, yıllardır yağan yağmurlarla yer yer şişen alanları, zeminin üzerindeki kalın uzun direğin üstündeki çentikleri daha net görebilmeye başlamıştı. Yükseltmeye biraz mesafeli duran kalabalık Jayden'ın ve askerlerin geçmesi için yolu boşaltarak kenarlara doğru açılıyordu. Havadaki tatlı gün batımı pembeliği ile iç içe geçen sis yavaş yavaş gökyüzünde belirmeye başlamıştı. Yarık'ı çevreleyen taş duvarlara yerleştirilmiş ışıklar etrafa sarı ışık hüzmeleri yayarak altında merakla olacakları bekleyen mahkumların yüzünü aydınlatıyordu. Yüksek zemine çıktığında kendisini sahnede gibi hissetti.

  Geride kalan askerlerin yerini alan iki gardiyan elleriyle ayaklarını bağlayan zincirleri açıp üstündeki hapishane gömleğini çıkardılar. Yer yer koyu morluklar ve çürüklerle dolu karnı ve göğsüne serin hava çarptığında tüm tüyleri diken diken oldu. Ağır zincirleri geri taktıklarında Jayden'ın yalnızca elleri bitişik duruyordu. Alta doğru kalınlaşan direğe ilerletildikten sonra yanındaki gardiyan ellerini birleştiren zinciri direkten geçen bir başka zincire bağladı. Önceden bileklerini birbirinden uzaklaştırabilse de direğe takılan zincirle öne doğru yaptığı her hareketinde elleri birbirine kenetlenip duruyordu. Direğin ortasındaki delikten geçen zinciri kendisine doğru çekerek ellerini aralasa da gardiyan onu silahıyla dürttüğünde hareketsiz bir şekilde dik durmaya çalıştı. Haydi Jayda neredesin?

  Yanındaki gardiyan Jayden'ın yaslandığı direk boyunca eğilip kulağına fısıldarken ahşap zeminin üstündeki ağır bot sesleri dışında hiçbir ses duyulmuyordu.

  "Müdür senin cezanı özel olarak seçti. Vakit kaybetmeden başlayacağız."

  Jayden irileşmiş gözlerle adama döndüğünde gardiyan çoktan sırtını dikleştirip kendilerini izleyen mahkum kalabalığına yüksek bir sesle tükürükler saçarak anons yapmaya başlamıştı.

  "Kırbaç cezası. Seksen kez."

―

  Yüksek taş duvarın içine gizlenmiş merdivenlerden içerideki ahşap yükseltinin ortasındaki direği görebileceği bir konuma geçmişti. Toprak alan aynı solgun tendeki farklı farklı mahkumlarla doluydu. İkizi yüksek duvarlı binanın içinden çıktığında kalabalık da ona yol açtı.

  Jayda yaşadığı şok yüzünden buz tutan ellerini hissedebiliyordu. Jayden'ı son gördüğündeki serseri ve enerjik hali gitmiş, solgunlaşmış cildindeki bitkinlik zayıflayan vücuduyla hasta bir görünüm almıştı. Topallayarak ulaştığı ahşap zemine çıkıp etrafına baktı. Saçları. Uzatmak için çabaladığı, o çok sevdiği saçları kazınmıştı. Yüzündeki şişlikler, hafif çıkmaya başlamış sakalının üstünde yer yer kuru kan lekelerine yeni eklenmiş gibi görünen yara izleri kararmaya başlamış havaya rağmen seçiliyordu. Gözlerinin yaşarmaya başladığını hissedebiliyordu. Bunun için doğru zaman değil. Oku takılmış, çekilmeye hazır yayını gevşetti. Kardeşinin cezasını hemen şimdi durdurmak ve intikamını almak için hemen saldırmak istiyordu ama bu tek başına girebileceği bir savaş değildi. Sinyali beklemeliydi. Jayden'ın zincirleri açılıp üstündeki üniforma çıkarılırken vücudundaki morluklar yüzündekilere göre daha dayanılmaz hale gelmişti. Ne oldu sana böyle?