Yaban Çiçeği'ne hoşgeldiniz 🌸
Yeni başlayan okuyuculara ve "Feryat" ismi ile kitabın aynısından bir tane daha görmüş olanlara kafa karışıklığı yaşamamaları açısından ufak bir bilgilendirme yapayım.
Feryat ismi ile yazdığım diğer kitap, hesabıma artık erişemediğim için oradan paylaştığım Otuzuncu bölüm ile birlikte maalesef yarım kaldı. Ardından Yaban Çiçeği ismi ile kitabı ilk bölümden itibaren tekrar yükleyip, final bölümüne kadar buradan devam ettim.
Özetle iki kitap da aynı ve konular arasında bir farklılık yok. İster ilk otuz bölümü oradan okuyup sonrasına buradan devam edebilir veya direkt buradan ilk bölümden okumaya başlayabilirsiniz :)
Keyifli okumalar 🤍
_
Feryat, otuzlu yaşlarının başında Trabzon'da ailesi ile yaşayan bir gençti. Yaşadıkları yerde BOLAT ailesi kim diye sorulduğunda tanımayan çok az kişi çıkardı. Uzun boyu, simsiyah gözleri ve yakışıklılığı ile çevresinde ki bir çok kadın ve erkeğin hayatında olmasını isteyeceği biriydi..
Ama gel gör ki Feryat'ın kalbinde sekiz senedir çarpan tek isim Ali'ydi. Öncesinde hayatını günübirlik yaşayıp, ele avuca sığmayan bir delikanlı iken, karıştığı büyük bir kavgada yaralanmasının ardından babası Tahsin bey, ceza olarak yanında çalışmasını istemişti Feryat'ın. Ama nereden bilebilirdi ki babasının ona verdiği bu cezanın onu hem büyütüp, hem hayatını sonsuza kadar değiştireceğini? Dakikalardır durdukları mağazanın birkaç metre uzaklığında öylece beklerken şoförü Erdem, defalarca kez ismini söyledikten sonra en son koluna birkaç sefer dokundu Feryat'ın.
"Abi! Feryat abi duyuyor musun beni?"
"Ne var oğlum dürdüp duruyorsun?"
Dedi, odağı bozulduğu için hafif sinirli çıkan ses tonu ile.
"Yine dalıp gittin de."
"Sus Erdem, ikinci bir emre kadar sus oğlum tamam mı?"
"Ama abi toplant-"
"Erdem dedim!"
Tekrar Erdem'e baktı gözlerini büyüterek. Erdem iki elini anında havaya kaldırırken, Feryat bakışlarını; biran olsun ayırmak istemediği en güzel manzarasına çevirdi tekrar.
Ali ve Ateş, birkaç metre uzaklıkta ki mağazadan birşeyler deniyor, Ateş'in kabinden her çıkışında büyülenmişcesine bakıyordu ona Ali.
Feryat ise Ali'ye. Sekiz yıldır bu kısır döngü bu şekilde dönüp duruyordu.
Ali ve ailesi küçük bir ilçede yaşıyorlardı.
O yüzden Feryat onu daha önce hiç görmemiş, Ali limana, babasını ziyarete gittiğinde ise Feryat'ın radarlarına takıldığı andan beri Ali'yi içinden söküp atamamış, biran olsun aklından çıkaramamıştı hiç.
Ama ne yaparsa yapasın, peşinden ne kadar koşarsa koşsun bir türlü kabul görmemişti Ali'nin kalbine. Ve bu sevda yıllarca dilden dile dolaşırken sadece Ali'nin değil, ailesinin de kulağına gitmişti Feryat'ın ona olan hissleri.
Bir erkeğe aşık olduğunu öğrenince sadece Feryat ile değil, ailesiyle bile iletişimini bir anda koparan insanlar, sürekli akıl verenler, hatta tedavi olması konusunda hadsizce fikir bildiren kişiler artık umrunda bile değildi Feryat'ın. Zaten ilk zamanlara göre tepki veren de yoktu artık! Çünkü Ali'yi sevdiğini ve eğer ona kavuşmazsa kimseyi ne kalbine, ne hayatına almayacağına dair ettiği yemini herkes biliyordu. Zaten insanların en kalabalık olduğu yerde, meydanda etmişti bu yemini.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaban Çiçeği - Gay
General Fiction[TAMAMLANDI] Feryat, Trabzon'da ailesi ile yaşayan otuz bir yaşındaki genç bir adamdı. Sekiz senedir kalbi tek bir isim ile, Ali ile çarpmaktaydı. Öyle ki Feryat'ın bu sevgisine sadece ailesi değil, tüm çevresi, tanıdık tanımadık herkes şahit olmuş...
