Yazar'dan;
Yemeğini bitirdikten sonra odaya çıktı Ali. Yatakta bir süre öylece oturup düşündü Fadime ablanın söylediklerini.
"Acıma Ali, sakın acıma. Kimse sana acımadı çünkü." Hızlıca düşüncelerinin arasından sıyrılıp ayağa kalktı.
Yatağın üzerinde ki örtüyü kaldırıp yastığı koyduktan sonra uzandı. Hala tavanı izleyip düşünmemesi gereken şeyleri düşünürken kapı açıldı. Yavaş adımlar ile içeri doğru ilerledi Feryat..Ali ise uyumuş numarası yaptı muhatap olmamak için. Ardından ışıklar kapandı, Feryat yatağın boşta kalan tarafından diğer yastığı ve aldığı battaniyeyi kanepeye doğru götürdü. Ali ise çaktırmadan yaptıklarını izledi.
Ardından odaya çöken sessizlik ile uyudu ikisi de..Daha doğrusu, birbirlerinin uyuduğunu sandı..
***
Sabah olduğunda uyuduğu yatakta birkaç kere huzursuzca kıpırdanmanın ardından gözlerini açtı Ali. Bakışları direkt kanepeye kaydığında gece orada uyuyan Feryat'ı göremedi. Ardından ayağa kalktı. Yerini yadırgadığı için dudaklarının arasından birşeyler söyleye söyleye banyonun yolunu tuttu. İşlerini hallettikten sonra banyodan çıktığında o boş kanepede Feryat'ı gördüğünde şaşırdı.
"Hayalet amına koyayım."
"Efendim, birşey mi dedin?"
"Demedim! Ayrıca sana diyecek neyim olabilir ki? Ancak küfrederim ben sana."
"Rahatlayacaksan edebilirsin. Ama şahsıma olsun mümkünse." Dedi, gülümseyerek.
"Sen cidden ruh hastasısın." Gülüşü kahkaya dönüştü Feryat'ın.
"Cidden bak. Bence senin kliniğe falan yatman lazım çok geç olmadan."
"E deli olduğumu tüm çevrem biliyor zaten."
"Neyse bu kadar boş muhabbet yeter. Ayrıca gerekmedikçe lütfen konuşma benimle."
"Olur konuşmayız. Ama şuan konuşmamız gerek." Ceketinin cebinden çıkardığı zarfı Ali'ye uzattı.
"Çünkü sana bunu vermem lazım."
"Ne bu?"
"Kredi kartı. Yanında olmadığım zamanlarda bir ihtiyacın olursa falan diye çıkarttım."
"İyi bırak şuraya alırım." Diyerek elinde ki havluyu bir kenara bırakıp, giyinme odasına doğru yöneldi. Geri döndüğünde Feryat hala olduğu yerde durmuş, yüzüne bakıyordu.
"Ne?"
"Hayret. Ben zarfı kafama geçirirsin falan diye düşünmüştüm." Güldü Ali. Feryat ise hayranlıkla baktı bu haline..
Üzerinde ki beyaz tshirt'ü çıkardı ardından. Aynı şekilde siyah eşofmanını da çıkardığında sadece siyah boxer'ı ile duruyordu Feryat'ın karşısında.
Üzerinde hissettiği bakışlara karşılık verdi. Feryat ise hızlıca geri çekti bakışlarını, utanmış bir halde. Giyinme odasından getirdiği siyah kot pantolon ve mavi gömleğini giyindikten sonra hala yerinde bekleyen Feryat'ın yanına adımladı.
"Sence benim alnımda enayi mi yazıyor? Fakir olabilirim, ama salak asla değilim. Ben, senin yüzünden ikinci kez zar zor bulduğum işimden oldum. Babam, şuan muhtemelen başka bir iş bakmaya başlamıştır bile. Beni getirdin tıktın bu eve..ne zannediyordun? Önüme koyduğunuz bir tabak yemeğe razı geleceğimi falan mı?"
"............."
"Madem kocamsın artık, eşlik vazifelerini de yerine getireceksin bir zahmet. Yani senin anlayacağın sen kazanacaksın, ben çatır çatır paranı yemekle meşgul olacağım. Kılımı bile kıpırdatmadan üstelik. Bu arada kartın limiti ne kadardı?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaban Çiçeği - Gay
General Fiction[TAMAMLANDI] Feryat, Trabzon'da ailesi ile yaşayan otuz bir yaşındaki genç bir adamdı. Sekiz senedir kalbi tek bir isim ile, Ali ile çarpmaktaydı. Öyle ki Feryat'ın bu sevgisine sadece ailesi değil, tüm çevresi, tanıdık tanımadık herkes şahit olmuş...
