Yaban Çiçeği - Gay

7.Bölüm

Keyifli okumalar :)

• • •

Yazar'dan;

Görüntülere şok içerisinde bakarken gözlerinden akan yaşlar ile kaldırıma çöküp oturdu Ali.
Hala telefon elindeyken kelimeler güçlükle çıktı dudaklarından.

"Nasıl- nasıl ya- yapar bunu?"

"Ama yaptı! Ben yıllarca seni karşılıksız sevmeye devam ederken yanıma kimseyi almadım. Ne yanıma, ne kalbime. İstesem günümü gün edebilirdim, nasıl olsa beni sevmiyorsun diye. Ama yapmadım. Karşılıksız sevdiğim bir adama sekiz senedir sadık kalmış biriyim ben. Bencillikse bencillik, kötülükse kötülük. Ama seni ona asla yar etmeyeceğim, o şerefsizin seni üzümesine, yarı yolda bırakmasına izin vermeyeceğim."
Elinde ki telefonu Feryat'a geri uzatarak sessizce bahçeden içeri girdi. Kapıdan geçip odasına doğru ilerledikten sonra yatağına oturdu. Ardından elini ağzına kapatarak ağladı saatlerce. Hıçkırarak, kimseye duyurmadan..

Sabaha karşı ağlamaktan ve uykusuzluktan kızarmış gözleri ile telefonu eline aldı. Gizli klasör'e tıklayarak karşısına çıkan ve Ateş ile çektirmiş olduğu bir sürü fotoğrafı bir çırpıda silerek ayağa kalktı.
Dolabının üzerinde ki valizi alarak giysilerini toplamaya başladı. Valizini hazır ettikten sonra ayrıldı odadan. Salona girdiğinde annesi kahvaltı hazırlıyor, babası ise öylece oturuyordu kanepede.

"Günaydın oğlum. Uyumadın mı gece? Kızarmış yine gözlerin. Nasıl uyuyasın ki gerçi? Sabaha kadar gitmedi evin önünden ve hala bekliyor."

"Kahvaltımızı edelim, karakola geçeceğiz ardından."

"Ben de gelmek isterdim ama Poyraz'ın durumu malum."

"Hiçbir yere gitmeyeceğiz baba."

"Nasıl yani? Tüm bu olanlar onların yanına mı kalacak? Evimizi-"

"Evimizi kaybetmeyeceğiz anne. Çünkü- çünkü ben gidiyorum." Elinde ki tabağı şaşkınlık ile masanın üzerine bıraktı Asiye.

"Gel otur anne." Annesine destek olup oturmasını sağladı.

"Sen- sen ne dediğinin farkında değilsin. Ne demek gitmek ha? Ben seni o aileye esir ol diye mi büyüttüm, yetiştirdim? Boşuna mı okuyup Avukat oldun sen? Nasıl boyun eğersin ona? Hayır, asla kabul etmiyorum bunu haberin olsun. Ben çocuğumu sokakta bulmadım. Vermem o eve seni, asla vermem."
Annesinin elini avuçları arasına alıp üzerine bir öpücük bıraktı.

"Kimsenin kimseye boyun eğdiği yok anne. Gidiyorum ama gidiyor olmam teslim olacağım anlamına gelmiyor! Feryat'a istediği ve ısrar ettiği şeyde ne kadar yanıldığını göstermek, onlara o hayatı cehennem etmek için gidiyorum. Ayrıca mantıklı olalım lütfen. Babam bir daha onlar ile çalışmayacağını söyledi. E benim de bir işim yok. Bu saatden sonra bulmam da zor olur artık. Tek dayanağımızdan, evimizden de olursak ne olacak? Poyraz hastaneden yeni çıktı, el kapılarında mı kalacak kardeşim? Tedavisi bitmedi daha, alınması gereken ilaçları var. Nasıl karşılayacağız tüm bunları? Ne kadar çalışırsak çalışalım yetmeyecek. Ama en azından siz bu evde yaşamaya devam ederseniz babam başınızda durur, ben de bir şekilde kendi başımın çaresine bakarım."

"Polise gidelim oğlum, bak en doğrusu bu."

"Anne borca karşı evi alacaklar diyorum niye anlamıyorsun? Gerekirse bir avukat ordusu dizer bu kapıya ve alır o evi ki babamın da imzası var elinde ki belgede."

"Alsın. Oğlumu alacağına evi alsın."

"Esiri yapmıyor beni anne, aksine eşi olmamı istiyor. O evde kötü bir muamele görmeyeceğim yani neden üzülüyorsun ki?"