Adım adım finale..
Medya: Utku
Keyifli okumalar ❤️
°°°
Yazar'dan;
"Nereye geldik böyle? Yüksek bir yerdeymişiz gibi hissediyorum. Yoksa tahmin ettiğim yerde miyiz?"
"Kendin gör. Bakalım doğru mu tahmin ettin." Toprak'ın kapattığı gözlerini açtı Ateş. Yaklaşık iki sene sonra ilk kez karşılaştıkları o çatıda duruyorlardı..
"Neden geldik buraya?"
"Hatırladığında o günkü duygularını değil bugünküleri hisset istiyorum. Burada başladı hikayemiz..Bu çatı, bu şehir, aşağıdan bizi izleyen bir sürü kişi şahit olmuştu o karşılaşma anımıza."
"Evet hatta yavaştan toplanıyorlar yine. Bence onlar polise haber vermeden inelim aşağı."
Bulundukları çatının en ucuna doğru ilerlerdi Ateş. Toprak ise sıkı sıkı kolunu tuttu düşme ihtimalinden korkup.
"Merak etmeyin, atlamayacağız panik yok! Sevgilimi buraya bir teklif yapmak için çıkardım." Yüzünü tekrar döndü Toprak'a.
"Ne teklifi?"
"O gün olanlara şahit olan bu şehrin bugün olacaklara da şahit olmasını istiyorum. Sen öyle çok aşırı romantizmden hoşlanmadığın için yüzük almadım veya süslemeler ile falan da uğraşmadım. Seni o yüzden buraya getirdim..
Madem ikimize özel bir anı olacak, en özeli olsun istedim."
"Evlilik teklifi yapmak için mi getirdin beni buraya?"
"Hazır değilsen-"
"Hayır hayır. Ben şaşırdım sadece..
Sonuçta bir sürü sıkıntı var başımızda ve beraber olabildiğimiz için bile şükrediyorum ben her gün."
"Ama bu senin hakettiklerini yaşamayacağın anlamına gelmiyor. O sıkıntıların hiçbiri senin değil, sana ait değiller. Senin düşünmen gereken tek şey yaşayacağımız sayısız mutluluklar olsun istiyorum ufaklık. Öyle bir zamanda çıktın ki tekrar karşıma sen..Artık mutluluk bana çok uzak, bu kadardı ve bitti, bundan sonra kaderin bana çizdiği bu yolu kabul etmem gerekiyor. Dediğim bir anda bahar gibi geldin kalbime. Gelirken meğerse kimseyi bu kadar sevmediğimi, belki asla sevemeyeceğimi öğrettin bana. İçime işledin ufaklık sen benim."
Kader, kıymet budur
Kısmet buna derim
Mutluluksa dileğim
Seninle yaşamalı
Yaşamakla bitmez
Muhteşem olmalıyız
Mucize bir yere
Seninle varmalıyız 🎶
"Öyle işte. Bak romantik bir adam oldum sayende ben de. Eskiden bu tür konuşmaları pek beceremezdim."
"Söyleyene değil, söyletene bakacaksınız demişler komiserim."
"Öyle mi demişler?" Dedi gülerek Toprak'ın burnunu iki parmağı arasına sıkıştırıp.
Ardından omuzuna çıkardı ellerini. Yavaş dokunuşlar ile ellerini aşağı indirip Toprak'ın elleri ile buluşturdu.
"Evlenir misin benimle? Tüm bu kabuslar bittiğinde, o savaşı kazandığımızda eşim olur musun?"
"Bunun için cevap vermeme gerek yok ki sevgilim. Eşin olmam hiçbir sembole bağlı değil, olmayacakta. Ben senin zaten eşinim. Sen de benim yakışıklı komiserim, biricik kocamsın. Ben sana o eveti çoktan söyledim bile."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaban Çiçeği - Gay
Genel Kurgu[TAMAMLANDI] Feryat, Trabzon'da ailesi ile yaşayan otuz bir yaşındaki genç bir adamdı. Sekiz senedir kalbi tek bir isim ile, Ali ile çarpmaktaydı. Öyle ki Feryat'ın bu sevgisine sadece ailesi değil, tüm çevresi, tanıdık tanımadık herkes şahit olmuş...
