Morana

31

Merabalar.
Keyifli okumalar.
*******************************

"Göreceksin Hermione,o zebaninin-" Ron sözünü onlara bakan küçük kız yüzünden böldü,ama Hermione edeceği küfrü anlayıp kafasını sallayarak güldü. Kıvırcık saçlarını kulak arkasına itti "Neden söylenip etrafa saldırmak yerine bana neler döndüğünü anlatmıyorsun?" Ron az önceki esmer kızın hala onları izlediğini görünce "Yalnız konuşalım!" diyerek yukarı kata yöneldi.

Hermione içinden 'Bu üç oldu!' diye söylense de,yine de sessizce arkadaşını takip etti. Ron'un şu an onun beynine ihtiyacı vardı,eh,Hermione'ninde bir kalbe.

Ron adeta kapıyı kırarcasına kendini Sirius'un odasına atıp yine volta atmaya başladı. Hermione kapıyı arkasından kapatırken iç çekti "Ron?" Ron duyabileceği en sıkıntılı nefesi verdi "Blaise bana asa çekti." Hermione şaşkınlıkla "Ama,Draco ile olan anlaşma?" diye sordu.

Ron ağlayacak gibi omuz silkti "Bilmiyorum! Tek anladığım bana Crucio salladığıydı,sonrası tam bir karmaşa!" Hermione arkadaşını ellerinden tutarak arkalarında kalan kanepeye oturttu "En başından başla." Ron,ellerini büyük bir anlayış ile tutan cadının gözlerine baktı,ne olursa olsun onu destekleyeceğini biliyordu.

"Astoria..." diye başladı Ron. "Yine kıskançlık krizine girdi. Bana Blaise'i sordu,nerede olduğunu öğrenince üzerime yürüdü." Hermione duraksayan arkadaşının elini sıktı "Sende sabrının taşmasıyla onu tehdit ettin?" Ron dudaklarını bir birine bastırarak kafasını salladı.

Hermione tavşan dişlerini göstererek gülümsedi "Devam et lütfen." Ron "Sonra Blaise geldi,Astoria ne olduğunu anlayamadan ona sarılarak ona Avada atmakla suçladı,Blaise hemen inandı. Devamı malum." Hermione belirgenleşen boynundaki damarı umursamadan gülümsedi "Umarım geri kalmamışsındır."

Hermione ilk yıllardan beridir Harry ve ona 'Ne yaparlarsa geri durmayın!' diyerek kızardı. Draco ile sürekli kavga etmelerine sebep olsa da Hermione bunun daha iyi olduğuna inanırdı. Draco'nun zorbalığının artmasına bir nevi mani olmuştu. Ron gururlu bir gülümsemeyle "Asla!" diyerek güldü. Hermione de gururla güldü,çok iyi bir iş çıkarmıştı!

Ron cadının yüzüne baktı "Senin neyin var Herm?" Hermione bir süre dudaklarını bir birine bastırdı "Parkinson..." Ron kaşlarını çattı "Ne yaptı?" Hermione "Hiç bir şey! Ben ona aşığım!" diyerek itiraf etti. "Ne?!" Hermione "Bak,yardıma ihtiyacım var!" Diyerek gözlerine baktı.

"Dinliyorum." Hermione rahat bir nefesle "Ona savaş yılında aşık oldum. Gryffindorlara yardım ediyordu,kendisi de halsizdi,ama yinede güçlü duruyordu. Harry'i verme sebebi kendi kardeşi için endişelenmesiydi,küçük kardeşi Jaden o zaman Hogwarts'da 2.ylındaydı." Hermione arkadaşına baktı "Ben kalpsiz bir cadıya aşık oldum Ronald!"

Ron artık ağlamaya başlayan arkadaşına sarılıp,saçlarını okşadı "Kimse aşık olacağı kişiyi seçemez Hermione. Lavenfer'a aşık olduğum zamanı hatırlıyor musun? O zengindi." Hermione gülerek "Sana Amortentia içirmişti." dedi. Ron yüzünü buruşturdu "Oh,tamam bunu unutmuşum."

Hermione gülerek göz yaşlarını sildi,Ron yine moralini düzeltmeyi başarmıştı. Harry olsaydı daha duygusal olurdu,ama olsun. "Zebaninin evine gitmiyorsun Ronald. Artık burada kalıyoruz."

*******************************

Bölüm sonu.

Ne düşünüyorsunuz bakalım?

Bölüm atmıyordum,çünkü vaya hastaydım,ancak toparlanabildim. Hatta şimdi bile tam iyi değilim.

Kadınlar gününüz kutlu olsun hanımlar❤️✨💝💅

Adios.