I Wanna Die When You Touch My Body

Rozdział 10

Pov Emory

To był błąd. Ogromny błąd. Nie powinnam z nim rozmawiać ani tym bardziej iść na tą imprezę. Jedyne z czego się cieszę to z tego, że wczoraj był piątek i mogę mieć kaca w spokoju. Kaca moralnego.

Za dużo wypiłam. Wiem, że mam słabą głowę. Niestety za słabą. Nie pamiętam co się stało jak wróciłam do Logana. Jedyne co widzę w pamięci to moment gdy patrzę na Williama z Rory. Później już nic.

Nie wiem czy mnie to jakoś tknęło. Raczej nie.

Westchnęłam. Głowa mi pękała, a dźwięk dzwoniącego telefonu tylko bardziej mnie wkurwił.

- Halo?

- Emory, właź na insta, zobacz co wstawił Michael - wywróciłam oczami.

- Nie mam Instagrama, przecież usunęłam - przypomniałam mu. To tylko mnie upewniło, że potrzebne mi nowe konto.

- Zaraz ci wyślę - nastała krótka cisza.

Gdy dostałam powiadomienie od razu włączyłam czat. Zaniemówiłam.

- Ciągnie was do siebie, co?

Jak? Skąd? Dlaczego?

Na zdjęciach byłam ja i William. Co prawda tylko na dwóch, ale nadal. Na jednym razem tańczyliśmy, a na drugim...

Kuźwa, to na pewno ja?

- Ostatni raz zostawiam was samych - parsknął. Mi do śmiechu mnie było.

Will wiedział, że mam słabą głowę... Co jeśli on... Żałuję, że tam wróciłam. Dlaczego...

Cholera.

Boję się do czego mogło dojść, bo wnioskując po tych zdjęciach to nie chcę wiedzieć. Wzięłam głęboki wdech. Powinnam z nim porozmawiać. Nie chcę, ale muszę. Czułam ścisk w żołądku. Ciepły nieprzyjemny pot oblał moje ciało.

To musiał być jakiś żart. Przecież to niemożliwe. Nie jestem tak tępa po pijaku. Dlaczego się upiłam... co mnie pokusiło...?

- Logan... Ja... - nie wiedziałam co powiedzieć, mój mózg się wyłączył - To fake, prawda?

- Nie wiem. Nie widziałem tego albo raczej nie pamiętam. Nie pamiętam kiedy ostatnio się tak upiłem - wzięłam głęboki wdech. Teraz albo nigdy.

Ja: Pamiętasz coś z wczoraj?

Nawet jeśli to mógł mnie okłamać, ale musiałam wierzyć, że tego nie zrobi. W końcu niby chciał się pogodzić. Kłamstwo by mu w tym nie pomogło.

- Emory, jesteś tam? - otrząsnęłam się z zamyślenia.

- Jestem.

- Będzie dobrze, wiesz? Porozmawiacie o tym i wszystko się wyjaśni - chciałam by tak było. Chciałam spokojnie przeżyć te studia, niczego więcej nie pragnęłam.

Nie udało się.

- Mam nadzieję. Muszę kończyć, pa - nie czekając na jego odpowiedź, rozłączyłam się. Włączyłam jeszcze raz te zdjęcia i się w nie wgapiałam.

Może mam siostrę bliźniaczkę?

Jedyne czego się dopatrzyłam to komentarza Huntera. Właśnie. Hunter.

Hunter_McCalister: @William.Moretti zaszalałeś.

Od razu weszłam na naszą konwersacje i wysłałam tą samą wiadomość.

Na szczęście na odpowiedź nie musiałam długo czekać.

Hunter: Jedyne co pamiętam to jak graliśmy w butelkę, piliśmy, nie wiem co jeszcze.