17.Bölüm Teselli ve kırık kalp

1.8K 66 44
                                    

Güzel bir tatilin ardından sonunda eve dönebilmişlerdi. Babasının eline tutuşturduğu Balık poşetlerini Fatma Hanım 'a uzattıktan sonra Hazel Hanım'ın heyecanlı yüz ifadesini görüp duraksadı Defne. Ne olduğunu anlamaya çalışarak babasıyla bakışan Hazel Hanım'ı izledi. Sanki bir şeyleri söylemek için sabırsızlanıyor gibiydi. Geçen günkü konuşmaları aklına gelince yine içini bir şüphe kapladı ama babasının annesine ne kadar aşık olduğunu da farkındaydı. Nasıl olabilirdi? Belki de ben çok fesat biriyim diye düşündü Defne sonrasında herkes bir yerlere dağılırken Hazel Hanım onun yanı başında duruyordu.

"Defne'ciğim,odana geçmek ister misin?"

Defne tüm yol boyunca uyuklamasına rağmen yorgun hissediyordu ve akşam yemeğinden önce uyumak istedi, Hazel Hanım 'a kafa sallayıp gülümsemeye çalıştı. İçinde az da olsa yine bir şüphe vardı, babasıyla Hazel Hanım 'ın ondan gizledikleri şeyi merak ediyordu ama ikisine de sorup rezil olamazdı.

Hazel Hanım ve o birlikte odasına çıktıklarında Defne içinden bu kadın neden beni odama kadar takip ediyor diye düşündü ama bozuntuya vermeden oda kapısının önünde Hazel Hanım 'a zoraki bir tebessüm ederek kapıyı açtı.

İçeri adım atması ile şaşırması bir olmuştu. Bir an yanlış odaya girdiğini düşündü ve Hazel Hanım'a baktı, kadının gözleri parlıyordu ve gülümsüyordu. Defne'den bile daha sevinçli görünüyordu. Defne'nin odasından eser yoktu. Turuncu, mavi, pembe renklerle özenerek düzenlenmiş gerçek bir genç kız odasının içerisindeydi. Defne şaşkınlığını gizleyemiyor ve  'inanmıyorum' 'nasıl' 'gerçekten mi' gibi anlık tepkiler veriyordu. İçeriye adım attıkça oda sanki daha da güzelleşiyordu. Duvarda hamile annesi ve babasının çekildiği resimler ve nereden bulunduğunu anlayamadığı bebeklik fotoğrafları vardı. Duvarda rengarenk boyalar kullanılarak bahar çiçekleri resmedilmişti sanki. Uçlarında da bu fotoğraf çerçeveleri yer alıyordu. Güzel ve yeni bir makyaj masası,boy aynası ve kıyafet dolabı. Yatak ve yatak başlığına kadar her şey sıfırdan döşenmiş, yatak düzeni,perdeler odada düşünülebilecek her şey değişmişti. Defne odayı süzüp Hazel Hanım'a döndü. Kadın mutlu bir yüz ifadesiyle bakıyordu ve konuşmaya hazırdı.

" Baban senin için daha güzel ve içinde mutlu olabileceğin bir odan olması gerektiğini söyledi,benden de yardım istedi. Beğendin mi?"

Defne gülümseyerek karşılık verdi.

"Tabii ki beğendim, burası çok güzel olmuş. Teşekkür ederim."

Böylelikle Cem ile Hazel arasındaki gizem de çözülmüş oldu, Defne rahat bir nefes alıp kapı girişinde beliren babasına gördü, hızlı adımlarla oraya ilerledi ve sarıldı.Gözlerini kapatıp babasının kollarına huzurlu bir şekilde kafasını dayadı.

"Teşekkür ederim "

Cem,Defne'nin ona sarılmasıyla donup kalırken kızının sevincine ortak olarak o da sevinmişti. Defne'nin dalgalı gür saçlarını okşadı.Kızını mutlu etmek onu da mutlu etmişti. Defne ile aralarının düzelmesi onun da hayatındaki her şeyin yoluna girmesini sağlıyordu. Yaralarını sarabilecek tek kişinin kızı olduğunu fark ettikçe boşa geçen on altı yılın pişmanlığını hissediyordu.

"Beğenmene sevindim. Değiştirmek istediğin bir şey varsa değiştirebilirsin."

Defne geri çekilip babasına baktı ve kafa salladı.İçinde yeşeren bir şeyler olduğu yüzünden belli oluyordu.

"Her şey çok güzel sanırım uzun bir süre değiştirmek istemeyeceğim."

İkisi birbirlerine bakıp anlamlı bir şekilde gülümserken Hazel Hanım onları yalnız bırakmak için odadan çıktı.Defne kafasını babasının omzuna dayadı ve konuştu.

Babamın EviHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin