Akşam gelecek olan misafirler ve Defne'nin yeni evinde yiyeceği ilk akşam yemeği için evdeki herkes özenle çalışıyordu.Defne üzgün bir şekilde odasında akşam yemeği için hazırlanırken çalan telefonu onu düşüncelerinden alıkoymuştu. Anneannesi arıyordu.
"Canım Defnem,nasılsın prensesim?"Defne anneannesinin sesini duyduğunda gülümsedi.Derin bir iç çekerek konuşmaya başladı.
"Seni özlüyorum anneanne... Keşke burada olsan. Tabi babamla ilişkimi soracak olursan iyi denilebilir."dedi ama sesinden bir gariplik olduğu anlaşılıyordu.Yine de anneannesi bunu umursamadı ve ortamı garipsediğine yordu bu durumu.
"Ne güzel anlaşacağınıza emindim zaten. Bir sıkıntı olduğunda bana anlatabileceğini biliyorsun değil mi?"dedi. Defne sanki anneannesi yanındaymış gibi kafasını salladı ve gülümseyerek cevap verdi.
"Biliyorum,sen nasılsın?"dedi.Anneannesi de neşeli bir sesle konuştu ama mutlu olduğundan değildi neşesi,Defne üzülmesin diyeydi.Kim kocasını yeni kaybetmişken böylesine neşeli olurdu ki.
"İyiyim güzelim,hazırlanıyorum yakında daha sık görüşebileceğiz."dedi.Defne bu duruma seviniyordu ama babasıyla arasındaki bu buz dağını anneannesinin görmesini ve üzülmesini istemiyordu.
"Çok sevindim,bir an önce gel.Akşam misafirler olacakmış ben de bu yüzden hazırlanıyordum. "dedi. Telefondan şaşkın olduğunu belli eden bir ses geldi daha sonrasında anneannesi konuşmaya başladı.
"Demek öyle,baban seni çevresine tanıtmaya başlıyor çok sevindim senin için.Tutmayayım daha fazla da hazırlan akşam oldu zaten yemeğe birazdan geçersin.Hadi görüşürüz benim güzel kuzum."
"Görüşürüz,öpüyorum."
Defne telefonu kapatıp masaya bıraktı ve sonra boy aynasından kendine baktı.Halası ve babannesinden gelen elbiseyi ve ayakkabıları giymişti.Kendini süzerken annesine ne kadar çok benzediğini düşünüp iç geçirdi.O esnada kapısı tıklatılınca kapıya doğru yönelip kapısını açtı.
"Defne Hanım, misafirler geldi babanız sizi çağırmamı istedi"
"Hemen geliyorum"
Kadın odadan ayrılır ayrılmaz Defne saçını düzeltip derin bir nefes alıp yüzüne sahte bir gülümseme takınarak aşağıya indi. Misafirler çoktan gelmiş Cem ile koltukta oturup sohbet ediyorlardı.Defne yanlarına yaklaşıp gülümseyerek onlara baktı.Babasının yaşlarında bir adam ve güzel bir kadın vardı.
"Hoşgeldiniz"dedi.İçten içe üzgün olduğunu belli etmemeye çalışıp güleryüzlü davranıyordu.Adam ve kadın kalkıp Defne'ye doğru yöneldiler.
"Ne kadar güzel bir kız olmuşsun Defne'ciğim"dedi kadın.Defne tanımadığı için kibarca gülümsedi o esnada Cem araya girip misafirleri tanıtmaya başladı.
"Ömer amcan ve karısı Ceyda teyzen.Annen ve benim çok yakın arkadaşlarımız."
Ömer de Defne'ye yönelip sarıldı Defne'de sıcak bir gülümseme iliştirdi yüzüne halbuki içinden henüz bana babam sarılmadı diye geçiriyordu. Ceyda'da ona sarılınca Defne gülümsemeye devam ederek konuşmaya başladı.
"Çok memnun oldum.Annemin hayatını görmek,arkadaşlarını tanımak beni çok mutlu ediyor"dedi.Cem bu laftan sonra yutkunarak Defne'ye baktı ve gülümsemeye çalıştı,eliyle masayı gösterdi .
"Buyrun o zaman masaya geçelim.Sizin genç adam ortalıkta yok henüz ama..."dedi.Defne anlamayarak etrafa bakınıyordu.Genç adam derken onların çocuklarından mı bahsediyordu?Defne şaşkınca bakarken Ömer cevap vermişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Babamın Evi
Novela JuvenilDefne, annesini doğumda kaybetmiş, uzun yıllar boyunca anneannesi ve dedesiyle ufak bir kasabada yaşamış genç bir kız. Dedesinin ölümünün ardından, hayatının bu aşamasında babasının yanında olması gerektiğine inanan anneannesi, Defne'nin babasıyla...
