KALP AVUNTUSU Güzel Seven Kadınlar Serisi 3

52. Bölüm

İYİ GECELER CANLARIM... CANLI YAYIN ÇOK GÜZELDİ KAYDETTİM İKİ GÜN KALACAK GİDİP, İZLEYEBİLİRSİNİZ. BİRÇOK SORUNUZU YANITLADIM. 

Kota : 1500 oy 4000 yorum

İyi okumalar...

"İki ay sonra sizi burada görmem umarım. Evlilik basit bir şey değil! İyi düşünün!"

Hâkim çıktıktan sonra Gökçe sandalyesine oturup, iki elini yüzüne kapatıp, hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Kızların başına toplanması sürekli konuşması etkilemezken, Cihan'ın ses tonu söyledikleri kalbini hançerliyor gibiydi. Bu sözleri duymak için aylarını vermişti, yeri geldiğinde bağırmış hakkı olan sözleri duymak için dişe diş göze göz kavga etmişti. Yeri geldiğinde de günlerce küsmüş, peşinde dolandırmıştı. Fakat ne bu ses tonu, ne bu bakışları ne de bu sözleri duymuştu.

İnsan sevdiğinin kıymetini onu kaybetme korkusu yaşadığında anlamak zorunda mıydı? Neden daha önce olmuyordu ki? Neden daha önce duymamıştı ki?

Kırılma noktasının ne yeriydi ne zamanıydı ama artık durduramıyordu kendini, omuzları sarsıla sarsıla ellerini yüzünden çekmeye çalışanlara direniyordu. Resmen doğduğundan beri sevgi yokluğu başına bela olmuştu, ömrü boyunca doya doya sevildiğini bir tek Cihan'da hissettirmişti.

Ama...

Ama! İşte ondanda duymayı istediği vakitlerde duyamamıştı. İlk kez böylesine sevdiğine dair konuşmuştu ve bunu ondan ayrılacağı zaman yapmıştı. Bunları bu kadar geç duymayı hak etmediği için nankörlük mü ediyordu? Sonuçta o zamanlarda da onun sevgisine sonuna dek kalbi inanmış, hala da inanıyordu. Peki, neden bunları duyduğu için acı çekiyordu. Elleri Merve tarafından çekilince etrafına bakamadı. Direkt karşısına baktığında yine onun acı çeken gözleriyle karşılaşınca ayağa kalktı.

"Gökçe, hadi lavaboya gidelim. Bir elini yüzünü yıkayalım."

"İstemiyorum Merve, lütfen beni yalnız bırakın."

Buse, artık arkadaşını bırakmak istemiyordu, yine ortaya atılarak itiraz etti.

"Hayır, Gökçe ben seni yalnız bırakamam."

"Buse! İstemiyorum diyorummm!"

"Bağırma bana!"

"Bağırtma o zaman, yeter uzak durun benden," diye tam hareket edecekken bir kez daha Cihan'a baktı. Elini kaldırıp ona dokunmak isteyen adama kaşlarını çattı. Gözyaşları akarken bir gözlerine bir ellerine baktı.

"Dayanamıyorum artık, benden uzak dur!"

Gökçe arkasını döndü ama kızları kırdığı için adım atamıyordu. Onların suçu yoktu elbette ama iyi değildi ve gerçekten yalnız kalmalıydı. Tam bir adım ilerleyecek iken Selçuk'un sözleriyle de elini boğazına attı. Olduğu yerde kaldı.

"Peh! Neymiş seni seviyorum dememişsin, biraz önce söylediklerinden sonra seni seviyorum desen ne olur, demesen ne olur? Bir erkek daha nasıl aşkını anlatacak... Cihan, kardeşim yapacağını yaptın. Bunu anlamayacak kadar sana kulaklarını kapatmış, kalbini karartmış kadından asıl sen uzak dur."

"Selçuk!"

"Ne var Feyza?

"Odunsun Selçuk, odun bile değil yontulmamış kütüksün!"

"Bu adam daha ne yapacak ya? Sikerim böyle işi... İsterse silahı alnına dayasın tek kurşunla kıysın canına, Gökçe o zaman memnun olur belki."