KALP AVUNTUSU Güzel Seven Kadınlar Serisi 3

10. Bölüm

BEN GELDİM CANLARIM, YENİYIL HEDİYESİ OLAN BÖLÜM SİZİ SİNİR ETMEKTEN BAŞKA BİR ŞEYE YARAMADI YA :) İKİ HİKAYEME BÖLÜM ATTIM AMA SANKİ BU DAHA ÇOK OKUNUYOR GİBİ GELDİ.  

MEHMET&MİNE'YE ÇOK AYIP ETTİNİZ VALLA HEM DE BAYRAMLAŞTIKLARI HALDE :)

İYİ OKUMALAR CANLARIM SİZLERİ SEVİYORUM...

"Bende öldürürüm o zaman..."

Onun buz gibi bir sesle söylediklerinden sonra Gökçe korkusuzca ayağa kalktı. Birbirlerine çok yakınlardı. Cihan'ın zorlukla yutkunduğunun farkındaydı. O kadar sinirlenmişti, sevgililiklerinden beri ilk defa bu yakınlıktan etkilenmedi. Zira adamın kokusu her zaman kafasını karıştırır, her şeyi unutmasına neden olurdu. Ama bu sefer onu seven Cihan değil, oğlunu elinden almaya çalışan bir canavardı. Gözlerini bir saniye bile çekmeden tıslarcasına konuştu.

"Hadi öldür neyi bekliyorsun."

"Beni zorlama."

"Bebeğimden asla ayrılmam."

"Bende ondan vazgeçmem artık."

"Vazgeç diyen yok, ne zaman istersen görebilirsin."

"Ben onu hep yanımda istiyorum."

"İmkansız."

"Benim lügatim da imkansız diye bir kelime yok."

Dışardan biri görse birbirlerini her an öpecek bir çift görebilirdi, o denli dudakları yakındı. Cihan hayatı boyunca ilk defa bu kadar karışmıştı. Onun sevdiği arada bir asi olan ama ona hemen boyun eğen ne derse kabul eden sevgilisi böyle değildi. Bu kadın çok değişmişti. Anne olmak mı vermişti bu gücü ona bilmiyordu. Onun hiçbir zaman ne duyguları ne kafası karışmazdı. Asla geri adım atan kendisi olmazken onun dudaklarını öpme isteğine dayanamadığından bir adım geri gitti. Arkasını döndü. Elini saçlarından hırsla arkaya doğru geçirdi. Hala onunla deli gibi sevişmek isteyen duygularına küfürler ettikten sonra bombayı patlattı.

"Evleneceğiz!"

Ağzından çıkan kelimeye kendisi de şaşırdı. Onu öldüremezdi. Bugüne dek kadınlara tek bir fiske vurmamıştı ama o güzel boynunu kırmak istediği gerçeğini değiştirmiyordu. Gökçe'nin tepkisiyle gülmek istedi. Bu kesinlikle sinirden olacaktı.

"Ne!"

"İkimizde çocuğumuzu istiyorsak evleneceğiz."

"Şimdi mi çocuğun aklına geldi. Evlenmeyeceğiz. Benim Diyarbakır da kurulu bir düzenim var. Soyadını vermek istiyorsan tamam, mahkemenin karar verdiği günlerde de görebilirsin ama asla evlenmeyeceğiz."

"Ha burada da yaşamıyorsun yani kesin evleneceğiz demek ki!"

"Sen kendini ne sanıyorsun ya..."

Bağırarak söylediği cümleden sonra sinirli gibi gözükse de aslında ağlayacak kadar duygusallaşmıştı. Genç kadının içi acıyordu. Nerede yaşadığını bilmemesine neden takılmıştı ki, umurunda olmamalıydı. Hem o bir bebeği annesinden ayırmayı düşünebilecek kadar kötü biri, gittikçe gözünden düşüyordu. Üsten üsten bakarak evleneceğiz demesine de ayrı sinir oldu. Makul konuşsa emir vermese belki İstanbul'a taşınmayı kabul edebilirdi ama hala eskisi gibi kararlı halleri onu inada bindirmişti.

"Ne mi sanıyorum? Unutmuşsun belli beni, dur hatırlatayım. Ben Cihan TOPRAK... TOPRAK Holding'in tek varisi ve o çocuğu senden koparmak için yüzlerce avukat tutabilecek adam... Ya bu gece benimle evlenmeyi kabul edersin ya da yarından tezi yok adına açılacak onlarca davayla uğraşırsın. Vaktim bol nasıl olsa çocuğumun doğuşunu ve bu zamana kadarki anılarını benden çaldın. Bende bundan sonraki anılarını senden çalacağım."