එතකොට මන් මොනවද කරන්න ඕනේ...
උබට ගේට්ටුවෙන් පනින්න බෑනේ මල්ලී. උබ පේර ගහට නැගලා තාප්පෙන් පැනපන්.
දැන් හරිනේ ඔක්කොම. කෝ අම්මාගේ සුදු සාරිය???
ආ... මේ තියෙනවා.
එතකොට මන් මොක්කද ඔලුවේ දාගන්නේ?
උබ අක්කගේ යට සායක් හරි දාගනින්.
ඊයා අයියේ... අරකි මරයි මාව.
මායි සෙහසුයි අපේ මලයායි මේ කතා වෙන්නේ අද රෑ ක්‍රියාත්මක කරන්න ඉන්න මාස්ටර් ප්ලෑන් එක ගැන.
දැන් මෙහෙමයි අපි පෑලන් කරන් ඉන්නේ. රෑ 12ට මායි සෙහසුයි ගේට්ටුවෙන් පැනලා තිසෙන්ලගෙ දිහා යනවා. එතකොට අපේ මල්ලී පේර ගහට නැගලා තාප්පෙන් පනිනවා. මල්ලී තමා අම්මාගේ සුදු සාරිය අරන් එන්නේ. මන් තමා ඒක පෙරවගන්නේ. සෙහස්ටත් මන් සුදු රෙද්දක් හොයලා දුන්නා. අපේ මලයාත් අක්කාගේ එකක් හොයාගෙන. ඊටපස්සේ කලින් ගෙදර හිටපු පොඩි එකාට කලා වගේම තිසෙන්ගේ කාමරේ දොරට තට්ටු කරලා පොරව බය කරන්න තමා හිතන් ඉන්නේ.
ඒත් තිසෙන් ටෝක් දාන විදිහට ඌ බය වෙයිද කියන්න ෂුවර් නැති හින්දා අපි additional plan එකකුත් හදා ගත්තා. ඒක ඇවිල්ලා මල්ලීගේ අදහසක්.ඒ හොල්මන් සවුන්ඩ් ටිකක් දාගෙන යන්න. මට phone එකක් තිබ්බෙ නැති වුනත් සෙහස්ට අයියාගේ පරන phone එකක් තිබ්බා. ඌ ඒක ගෙන්ලලා තිබ්බා. ඉතින් අපි ඔක්කොම රෙඩි කරගෙන රෑ 12 වෙනකන් හිටියේ ඉවසිල්ලක් නැතුව.
අඩෝ.. අවුලක් වෙන්නේ නැතිවෙයි නේ බන්??
සෙහස් මගෙන් සිය දහස් වෙනි වතාවටත් ඇහුවා.
නෑ.. නෑ... බන්.
රෑ 12 වුනාට පස්සේ අපි කතා කරගත්ත විදිහටම ගේට්ටුවෙන් පැනලා මලයා පනිනකන් බලන් හිටියා.
මූ තව නෑ.....
කෝ බන් මේකා??
සෙහස් ඇහුවේ මගෙ කනට කොදුරලා.
බලහන්කෝ පොල් බූරුවා. මොනවා කරනවද පනින්නේ නැතුව?
ටිකකින් පොර සුදු රෙද්දක් බෙල්ල වගේ පටලගෙන තාප්පෙන් තිසෙන්ලගේ වත්තට පැන්නා.
මොකද පගෝ පරක්කු වුනේ??
රෙද්ද ගහේ පැටලුනා.
YOU ARE READING
My Dearest Neighbour
Teen Fictionමන් තනි වුන මනුස්සයෙක් . ජීවිතේ මගේ දේවල් කියන්න, මගේ දේවල් අහන් ඉන්න කෙනෙක් නැතුව ගෙවපු තනිවුන ජීවිතයක් තිබුන කෙනෙක් . ඒත් ඒ ජීවිතේට ආසා කරන ගමන්, හිත යටින් අනේ මටත් මාව අහන් ඉන්න කෙනෙක් හිටියානම් කියලා හිතපු කෙනෙක්. දෛවෝපගතවද , වෙන මොනයම් හෝ කර්ම...
