සදුදා ඉස්කෝලෙ ගියත් මන් තිසෙන් එක්ක පුරුදු විදිහට කතා කරේම නෑ. තිසෙනුත් එහෙමයි, මාත් එක්ක කතා කලෙත් නෑ.
මොකද බන් උබලා දෙන්නා මේ?? රන්ඩුවක්වත් වුනාද??
සෙහස් ඇහුවේ interval එකේදී.
නෑ... මාත් එක්ක කතා කරන්න උවමනාවක් නැති අයත් එක්ක බලෙන් කතා කරන්න ගිහින් බැනුම් අහගන්න ඕනේ නෑනේ..
තිසෙන් කිව්වා.
මන් එදා කෑ ගහපු එකට තිසෙන්ගේ හිත රිදිලා කියලා මට තේරුනා. ඒත් මන් විදවන තරම් එයා දන්නවනම්... මන් මොනතරම් හිතින් දුක් විදිනවද....
මන් මුකුත්ම නොකියා හිටියා. හවස cricket practice තිබ්බා. අපිට මේ සතියේ ඉසිපතනේ එක්ක friendly match එකක් තියෙනවා. ඒකට මායි තිසෙනුයි දෙන්නම සෙල්ලම් කරනවා. ඒක හින්දා අද අපිට practices ඉවර වෙන්න පරක්කු වුනා. අපේ ඉස්කෝලෙ ගාවින් යන අවසාන බස් එක ගිහින් තිබ්බ හින්දා අපි අනිත් පාරට එනකන් ඇවිදන් ගියේ ඒ පාරෙන් යන බස් එකක යන්න. ඒ පාරට යන්න girls school එකට එහාපැත්තෙන් shortcut එකක් තියෙනවා. අපි දෙන්නම කිසිම කතාවක් නැතුව ඒ පාරෙන් ඇවිදගෙන ගියා. තිසෙන් මාත් එක්ක කතා කරේ නෑ. මාත් නෑ. මට තිසෙන් එක්ක මෙහෙම කතා නොකර ඉන්න බෑ. හරි අමාරුයි. හිතට වේදනයි.
එදා කෑ ගහපු එකට සොරි....
මන් කිව්වේ අමාරුවෙන් වචන ගලපගෙන.
හ්ම්ම්....
තිසෙන් කිව්වේ එච්චරයි.
මට වෙන කිසිම දෙයක් කියන්නත් කලින් අපේ ඉස්සරහට ආවේ මලින්දිගේ යාලුවෝ දෙන්නෙක්.
හායි... මොකෝ මේ පැත්තේ??
එතන හිටිය උස කෙට්ටු කෙල්ලෙක් ඇහුවා.
ආ... මේ අපේ බස් එක ගිහින් අනිත් පාරේ යන බස් එකකට නගින්න යන්නේ.. අද practice ඉවර වෙන්න පරක්කු වුනා.
තිසෙන් කිව්වේ හිනා වීගෙන.
අපිත් මේ නෙට්බෝල් practice ඉදලා යන ගමන්. ඒ පාරටම තමා යන්නේ...යන් එහෙනම්.
එහෙම කියලා ඒ කෙල්ලෝ දෙන්නත් අපිත් එක්කම යන්න ආවා. මට නම් මාර awkward එහෙම කෙල්ලෝ එක්ක යන එක . ඒත් කරන්න දෙයක් නැති කමට මාත් එයාලගේ පස්සෙන්ම ගියා.
ඔයාලා ගෙවල් ලගද??
අනිත් කෙල්ල මට කිට්ටු වෙලා ඇහුවා.
ආ.. මේ...ඔව්.... ලග තමා.
මන් කිව්වා.
YOU ARE READING
My Dearest Neighbour
Novela Juvenilමන් තනි වුන මනුස්සයෙක් . ජීවිතේ මගේ දේවල් කියන්න, මගේ දේවල් අහන් ඉන්න කෙනෙක් නැතුව ගෙවපු තනිවුන ජීවිතයක් තිබුන කෙනෙක් . ඒත් ඒ ජීවිතේට ආසා කරන ගමන්, හිත යටින් අනේ මටත් මාව අහන් ඉන්න කෙනෙක් හිටියානම් කියලා හිතපු කෙනෙක්. දෛවෝපගතවද , වෙන මොනයම් හෝ කර්ම...
