අද සෙනසුරාදා. දවල් වෙනකන් නිදාගන්න දවසක් වුනත් මන් උදේම නැගිටලා මූනත් සෝදගෙන එලියට බැස්සේ තිසෙන්ලගේ ගෙදර යන්න හිතාගෙන.
ආනේ.. දේව් බබා.. අද උදෙන්ම ඇහැරුනාද??
කුමාරි ඇන්ටි ඇහුවේ මන් එලියට බහිද්දිම.ඔව්... පොඩ්ඩක් එලියට ගිහින් එන්නම්කෝ..
මන් යද්දි තිසෙන්ලගේ තාත්තා මිදුල අතු ගානවා.
Good morning අන්කල්..
ආ... පුතානේ.. Good morning .
මොකද අන්කල් දැන් තිසෙන්ට??
ඔය එපා කියද්දි උදේ නැගිටගෙන මොකක්ද එකක් කරනවා. පුතා ගිහින් බලන්නකෝ...කාමරේ ඇති.
මන් තිසෙන්ගේ කාමරේට යද්දි තිසෙන් මේසේ වාඩි වෙලා මොනවද කරනවා. මන් ලගට ගිහින් තට්ටු කරා. තිසෙන් ගැස්සුනා.
මොනවද මනුස්සයෝ බය කරන්නේ??
අපෝ.. තමුසේ බය වුනාද??
මන් නෝන්ඩියට කියලා තිසෙන්ගේ ඇදෙන් වාඩි වුනා.දැන් අඩුයිද??
ඔව්... ටිකක්.
මොකද ඔය කරන්නේ??
පොතේ මුල් පිටුවට චිත්රයක් අදිනවා.
මන් ආපහු නැගිටලා තිසෙන්ගේ මේසේ දිහා බැලුවා.
තමුසෙට චිත්ර අදින්න පුලුවන්ද ඒයි??
ඔව්.. මන් චිත්ර තමයි කරේ..
ඔයා මුල පිටුව හදනකන් මන් පිදුමයි, පටුනයි, ස්තූතියයි ලියන්නම්.. කෝ දෙනවකෝ A4 කොල ටිකක්..
තිසෙන් නැගිටලා ගිහින් A4 කොල ටිකකුයි පැටිග්ලම් සෙට් එකයි ගෙනත් දුන්නා. පන්ඩිතකමට බාර ගත්තට මොකද සිරාවටම මට මේවා ලියන්න තේරෙන්නේ නෑ.
ඒ.. කොහොමද ඕයි පටන් ගන්න ඕනේ??
තිසෙන් මන් දිහා බලලා හිනා වුනා.
දන්නවා වගේ ලියන්න ගත්තේ එහෙනම්??
හරි.. හරි.. මුල කොහොමද ලියන්න ඕනේ කියලා පොඩ්ඩක් කියනවකෝ...
තිසෙන් ඉතින් මට පිදුම ලියන්න උදව් කරා. අනිත්වා මන් අමාරුවෙන් ලිව්වා. දැන්නම් තේරෙනවා අක්කගේ අගේ. මන් පොත් හදද්දි අක්කා තමා මේවා ලියලා දෙන්නේ. අන්කල් අපිට තේත් හදලා ගෙනත් දුන්නා.
ඒ අතරේ තිසෙන් චිත්රයත් ඇදලා පාට කරා. ඇත්තටම එයා ඒක මාර ලස්සනට කරලා තිබ්බා.
YOU ARE READING
My Dearest Neighbour
Teen Fictionමන් තනි වුන මනුස්සයෙක් . ජීවිතේ මගේ දේවල් කියන්න, මගේ දේවල් අහන් ඉන්න කෙනෙක් නැතුව ගෙවපු තනිවුන ජීවිතයක් තිබුන කෙනෙක් . ඒත් ඒ ජීවිතේට ආසා කරන ගමන්, හිත යටින් අනේ මටත් මාව අහන් ඉන්න කෙනෙක් හිටියානම් කියලා හිතපු කෙනෙක්. දෛවෝපගතවද , වෙන මොනයම් හෝ කර්ම...