My Dearest Neighbour

18 කොටස

හෙට commerce day එක. අද උදේ ඉදලා මාත් අයියලා සෙට් එකත් එක්ක auditorium එකේ හිටියේ. අයියලානම් බරටම වැඩ. මාත් එයාලට උදව් කලා.
සයුරු අයියා උදේ ඉදන් අරහෙට දුවනවා. මෙහෙට දුවනවා. කෑ ගහනවා. බනිනවා. ආයේ දුවනවා. උට නම් මේක ඉවර වෙද්දී ලෙඩක් හැදෙනවා. සිරාවටම ඉස්කෝලෙ ක්ලබ් එකක president උනහම මාර වගකීම් ගොඩක් තියෙන්නේ. අපේ සෙහස්ලගේ අයියා interact එකේ president ඉන්නවනේ. පොර මාර කට්ටික් කන්නේ. ඒක හින්දා අපි ඕක ගැන හොදටම දන්නවා.

පොඩි වෙලාවකට සයුරු අයියා ෆයිල් එකක් අරන් ඇවිත් මන් ගාවින් වාඩි වුනා.

අම්බෝ මල්ලී.... මාර මහන්සි....

ඔය එහාට මෙහාට දුවන හැටියට මහන්සි නැතුවැයි. .. ඔන්න ඔහේ පොඩ්ඩක් වාඩි වෙලා ඉන්න. අයියාට උත්සවේට කලින් මොනවහරි වෙනව නැත්නම්....

මන් කිව්වේ මගේ වතුර බෝතලේ සයුරු අයියාට දෙන ගමන්.

මේ ටිකේම නින්දක්වත් නෑ මල්ලී.... ක්ලාස් ගිහින් නෑ දැන් සති දෙකකින් විතර. ගෙදරින් අහගන්න බැනුම් තොගයක්.. මාර අමාරුවෙන් මේ ඇදගෙන යන්නේ ... ඒ අස්සේ මේ ගෑස්ට්‍රයිටිස් මගුලකුත් හැදිලා ඉන්න බෑ..

මන් සයුරු අයියාගේ මූන දිහා බැලුවා. එයාගේ මූනත් එක්ක සුදු මැලි වෙලා.

අයියා කාලද??

කොහෙද කන්න වෙලාවක්....

මන් දුවලා ගිහින් මගේ බෑග් එකෙන් කෑම පෙට්ටිය ගත්තා.මන් අද කුමාරි ඇන්ටිට කියලා sandwiches හදාගෙන ආවා. මන් පෙට්ටිය සයුරු අයියාට දුන්නා.

ආහ්... ගන්න.. .නොකා නොබී වැඩ කරන්න පුලුවන්ද??

සයුරු අයියාත් හිනා වෙලා sandwich එකක් ගත්තේ thank you කියාගෙන.

මට හොදටම sure. මේ යන විදිහට වැඩ ටික ඔක්කොම ලස්සනට වෙයි...

Thanks මල්ලී... වචන ටිකත් ඇති මට...

තව එකක් ගන්න...
මන් සයුරු අයියාට තව sandwich එකක් දෙන ගමන් කිව්වා.

නෑ එපා මල්ලී කන්න.... මන් දැන් යන්නත් ඕනේ...

ආහ් අනේ... කකා යන්න....

මන් sandwich එක අරගෙන සයුරු අයියාගේ කටේ ගැහුවා. සයුරු අයියා හිනා වෙලා sandwich එක අතට අරන් නැගිටලා ගියේ එතන අයියෙක් රිජුෆෝම් බෝඩ් එකක් කඩාගෙන බිමට පතබෑවෙන්න ගියපු නිසා.