මන් හිටියේ උත්තරයක් දෙන්න ඕනේ වුනත් කතා කරගන්නවත් බැරි මට්ටමක. හැමදාම වෙනවා වගේ මගේ හදවත වේගෙන් ගැහෙනවා.
තිසෙන් එකපාරම මගේ උරහිසින් ඔලුව අරන් මගේ මූන දිහා බැලුවා.
ඔයා දන්නවාද??
මන් ඇහුවේ අමාරුවෙන් තිසෙන්ගේ මූන දිහා බලාගෙන.
ඔව්... මුල ඉදන්ම දැනන් හිටියා.
තිසෙන් කිව්වා. මන් හුස්මක් අරන් බිම් බලාගත්තා.
ඇයි එහෙනම් දන්නේ නෑ වගේ හිටියේ?? මට මුකුත් කිව්වේ නැත්තේ??
මන් ඇහුවේ පුලුවන් තරම් තිසෙන්ගේ ඇස් මග හරින්න උත්සාහ කරන ගමන්. මොකද තිසෙන් මන් දිහාම බලන් ඉන්නවා. මට ඒක හරිම අපහසුයි.
හේතුව ඔයාට තේරෙන්න ඕනේ....
තිසෙන් කිව්වා.
ඒ කිව්වේ.... ඔයා.... මට කැමති නැද්ද?? ඒකද එහෙම.... හිටියේ??
තිසෙන් බිම් බලාගත්තා. මුකුත්ම නොකියා.
කියනවා..... ඇයි ඒ?? ඇයි එහෙම හිටියේ ??
මන් තිසෙන්ගේ උරහිස් වලින් අල්ලලා හොලවන ගමන් ඇහුවා. වචන වලටත් කලින් මගේ කදුලු ඉස්සර වෙලා කම්මුල් දිගේ ගලාගෙන යනවා මට තේරුනා.
මොකද.... මොකද මට බය හින්දා.... මට බයයි දේව්...
තිසෙන් ආපහු කිව්වේ මගේ මූන දිහා බලන ගමන්. එයාගේ ඇස් වලත් කදුලු. මන් තිසෙන්ගේ අතින් අල්ලගත්තා.
ඇයි ඒ?? මොකක් නිසාද??
මන් ඇහුවා.
ඔයා නිසා... හේතුව ඔයාම තමයි. මට ඕනේ නෑ කවදාවත් ඔයාට දුකක් දෙන්න. මේ දේවල් උබේ හිතේ තියෙන විදිහටම වුනොත් මට බයයි කවදහරි අපි දෙන්නාටම දුක් විදින්න වෙයි කියලා. ඒකයි මුකුත්ම දැනගෙනත් දන්නේ නෑ වගේ හිටියේ. ඒත් මන් එහෙම ඉන්න ඉන්න උබට තව රිදෙනවා... ඒක මන් තේරුන් ගත්තා. මන් ආසා නෑ උබ දුකින් ඉන්නවට.. ඒකත් මන් හින්දා. උබ මන් හින්දා හිතෙන් දුක් වින්දා ඇති බන්.. මන් එච්චර වටිනාකමක් තියෙන මනුස්සයෙක් නෙවෙයි...
එහෙම කියලා තිසෙන් අමාරුවෙන් මගේ මූන දිහා බැලුවා.
එතකොට දැන් උබ මොනවද ඔය කියන්න හදන්නේ?? කියන දෙයක් කෙලින් කියපන්... මෙච්චර කල් හැමදේම දරාගත්ත එකේ උබ ඔය කියන ඕනේ දෙයක් මට දරාගන්න පුලුවන්.
YOU ARE READING
My Dearest Neighbour
Teen Fictionමන් තනි වුන මනුස්සයෙක් . ජීවිතේ මගේ දේවල් කියන්න, මගේ දේවල් අහන් ඉන්න කෙනෙක් නැතුව ගෙවපු තනිවුන ජීවිතයක් තිබුන කෙනෙක් . ඒත් ඒ ජීවිතේට ආසා කරන ගමන්, හිත යටින් අනේ මටත් මාව අහන් ඉන්න කෙනෙක් හිටියානම් කියලා හිතපු කෙනෙක්. දෛවෝපගතවද , වෙන මොනයම් හෝ කර්ම...
