අද බදාදා. ඉස්කෝලෙ ඉවර වෙලා අපි තුන්දෙනා ඉන්නෙ හවස අලුතින් මැත්ස් ක්ලාස් එකකට යන්න. සෙහස්ලගේ අයියා ඒ සර්ව අදුරන නිසා අපි යන්නෙ සෙහස්ලගේ අයියා එක්ක.
පන්තියට ඇවිල්ලා අපි වාඩි වෙලා හිටියේ. ලමයි ගොඩ. 300ක් විතර. ඔක්කොම වගේ uniform ඉන්නේ. අපේ ඉස්කොලේත් කොල්ලෝ ගොඩක් ඉන්නවා. අපේ විතරක් නෙවෙයි, පැත්තේ ඉස්කෝල ඔක්කොගෙම වගේ ලමයි එතන ඉන්නවා.
අඩෝ මේ ක්ලාස් වල මෙච්චර ලමයි ඉන්නවද බන්??
තිසෙන් මගේ කනට කොදුරලා ඇහුවා.
දන්නේ නෑ හු*තෝ... මාත් මෙච්චර ලමයි ගොඩක් ඉන්න ක්ලාස් එකකට ආවමයි.
මාත් කලින් ගියේ ගොඩක්ම group ක්ලාස් වලට. මෙච්චර ලමයි ගොඩක් ඉන්න එකකට මාත් ආවමයි. සෙහස් අපේ අසල්වැසි පිරිමි පාසලක උන්ගේ ගෙවල් ලග කොල්ලෙක් එක්ක බර කතාවක්.
අපි හිටියේ මැද හරියේ. ඊට පිටිපස්සෙ පෝලිමේ කවුරුත් හිටියේ නෑ. අපි ඒක හින්දා පිටිපස්ස පේලියෙන් බෑග් තියලා තිබ්බේ. සර් උගන්නන්න පටන් ගත්තා. අපිත් පාඩුවේ පාඩම අහගෙන හිටියේ.
Excuse me..... මෙතන කවුරුහරි ඉන්නවද??
පිටිපස්සෙන් ඇහුන කටහඩ නිසා මායි තිසෙනුයි දෙන්නම හැරිලා බැලුවා.
ඒ කතා කරලා තිබ්බෙ ගෑනු ලමයෙක්. අපේ අසල්වැසි girls school එකේ. එයාත් uniform හිටියේ.
ආ... නෑ.... කවුරුත් නෑ....
තිසෙන් එහෙම කියලා මගෙයි උගෙයි සෙහස්ගෙයි බෑග් ගත්තා. ඒ කෙල්ලත් එක්ක ආව තව කෙල්ලෝ තුන් දෙනෙක් එක්ක එයාලා ඒ පේලියෙන් වාඩි වුනා. හරියටම අපේ පිටිපස්සෙන්. එයාලා කතා වෙන හැමදෙයක්ම වගේ අපිට ඇහෙනවා.
මොනවද බන් කරන්නේ?? මොන පිටුවද??
දන්නේ නෑ බන්.
අහපන්කෝ ඉස්සරහ පේලියේ කොල්ලන්ගෙන්....
මට බෑ.. උබ අහපන්කෝ...
එක කෙල්ලක් තිසෙන්ගේ පිටට තට්ටු කරා.
Sorry disturb කරානම්, ඒත් මොන පිටුවද මේ කරන්නේ ???
ආ.. its ok.. දැන් 6 පිටුව කරන්නේ...
තිසෙන් කිව්වට පස්සේ ඒ කෙල්ලත් හිනා වෙලා තැන්ක් යූ කියලා tute එක පෙරලගත්තා.
YOU ARE READING
My Dearest Neighbour
Teen Fictionමන් තනි වුන මනුස්සයෙක් . ජීවිතේ මගේ දේවල් කියන්න, මගේ දේවල් අහන් ඉන්න කෙනෙක් නැතුව ගෙවපු තනිවුන ජීවිතයක් තිබුන කෙනෙක් . ඒත් ඒ ජීවිතේට ආසා කරන ගමන්, හිත යටින් අනේ මටත් මාව අහන් ඉන්න කෙනෙක් හිටියානම් කියලා හිතපු කෙනෙක්. දෛවෝපගතවද , වෙන මොනයම් හෝ කර්ම...
