මන් අද උදේ ඇහැරෙද්දි පරක්කු වෙලා. අක්කායි මල්ලී දෙන්නාම ලෑස්ති වෙලා. මාත් ඉක්මනට ලෑස්ති වෙලා ඉස්කෝලෙ ගියා.
මන් පන්තිය ඇතුලට යද්දිම තිසෙන් ඉස්සරහ පේලියට වෙලා මොනවහරි ලිය ලිය ඉන්නවා දැක්කා.
ඒ... දෙව්මිත්... උබ ලියාගෙන ආවද??
මාව දැක්ක ගමන් කලිදු ඇහුවා.
මොනවද???
ඇයි යකෝ... පොත හදන එක. අද දෙන්න ඔනේ තිසෙන්ට.
අප්පට බොල. ඊයේ මෙලෝ වැඩක් කරේ නෑනේ. මට ඒක අමතක වුනා.
මන් ඒක තිසෙන්ට දෙන්නම්....
මන් එහෙම කියද්දි තිසෙනුත් මන් දිහා හැරිලා බැලුවා.
හවස ඉස්කෝලෙ ඇරෙනකන්ම මට ආයේ තිසෙන්ව මූනට හම්බුනේ නෑ.
ඉස්කෝලේ ඉවර වෙලා මායි මල්ලී බස් එක එනකන් බලාගෙන හිටියා.
මේ... දෙව්මිත්...
තිසෙන් එතනට ඇවිත් මට කතා කරද්දී මන් ගැස්සුනා.
ආ..... ඇයි සුදු අයියේ ??
මොනවද ඔයාට අපේ අයියත් එක්ක කතා කරන්න තියෙන්නේ?? කියන්න දෙයක් තියෙනවානම් ඔයා මුලින් මාත් එක්ක කතා කරලා ඉන්න හරිනේ....
අපේ මලයා මන් වචනයක්වත් කියන්න කලින් පටන්ගත්තා.
මේ බූරුවා එක්කන්ම් මුකුත් කරන්න බෑනේ. ගම කනවා.
තිසෙන් මල්ලී දිහා බලලා කට කොනට හිනා වුනා.
අනේ... සුදු මල්ලී... මන් පොඩ්ඩක් ඔයාලගේ අයියත් එක්ක ඉස්කෝලෙ assignment එක ගැන කතා කරන්නද??
පොඩි වෙලාවකට මට අවසර දෙන්න please....
තිසෙන් කිව්වේ මහ අමුතුම විදිහකට . මට හිනාත් යන්න එනවා. එහෙම කියපු තිසෙන් මන් දිහා බැලුවා.
අනිත් ඔක්කොම ලියලා ගෙනත් දීලා තියෙන්නේ. ඔයා විතරයි නැත්තේ. මන් හෙට පොත හදනවා ඊට කලින් ගෙනත් දෙන්න.
ඌ ඒක මට කිව්වේ නිකන් command එකක් වගේ.
හා... හා... ඕයී. මන් ගෙනත් දෙන්නම්.
මන් ගානකට ගන්නේ නැතුව කිව්වා.
බස් එක ආව හින්දා අපි ගෙදර ආවා. තිසෙන් බස් එකේ ආවේ නෑ. මන් දැක්කා එයා girls school එක ඉස්සරහ තියෙන bookshop එකට යනවා.
මන් ගෙදර ආව ගමන් wash එකක් දාන් උඩ තට්ටුවට ගියේ තිසෙන් ඇවිත්ද කියලා පොඩ්ඩක් එහා ගෙවල් පැත්තට ඔලුව දාලා බලන්න. මොකද මූ අපේ බස් එකේ ආවෙත් නෑනේ. එබිලා බලද්දී කව්රුවත්ම නෑ.
YOU ARE READING
My Dearest Neighbour
Roman pour Adolescentsමන් තනි වුන මනුස්සයෙක් . ජීවිතේ මගේ දේවල් කියන්න, මගේ දේවල් අහන් ඉන්න කෙනෙක් නැතුව ගෙවපු තනිවුන ජීවිතයක් තිබුන කෙනෙක් . ඒත් ඒ ජීවිතේට ආසා කරන ගමන්, හිත යටින් අනේ මටත් මාව අහන් ඉන්න කෙනෙක් හිටියානම් කියලා හිතපු කෙනෙක්. දෛවෝපගතවද , වෙන මොනයම් හෝ කර්ම...
