My Dearest Neighbour

23 කොටස

11 වසරට ඉස්කෝලේ පටන් ගත්තට පස්සේ අපේ ජීවිත හරියට කලබලකාරී වුනා. හැමදාම හවසට ඉස්කෝලේ පන්ති, ඊට පස්සේ ටියුෂන් හැමදේමත් එක්ක ඕලෙවල් වලට ලෑස්ති වෙන ගමන් අපි හිටියේ අමුතුම තරගකාරී ලෝකෙක. එන්න එන්න කාලේ ගතවෙලා යද්දි අපේ ජීවිතත් සෑහෙන්න වෙනස් වුනා කියලා අපිට තේරුනා.

සෙහසුයි මායි exam කිට්ටු කරලා තිසෙන්ලගේ ගෙදර පාඩම් කරන්න යන්න පටන් ගත්තා. ඇත්තම කිව්වොත් තිසෙන් තමා අපි දෙන්නව බලෙන් ගෙන්න ගත්තේ. එතකොට හරියටම විබාගෙට මාස 3ක් වගේ තිබ්බේ. හැමදේම හොද විදිහට වීගෙන එද්දී දේවල් වෙනස් වුනේ අපි බලාපොරොත්තුවත් නොවිච්ච විදිහට.

එක දවසක ඉරිදා හැන්දෑවේ අපි ක්ලාස් ඉවර වෙලා තිසෙන්ලගේ ගෙදර ගියේ පාඩම් කරන්න.

අඩෝ උබලට කියන්න.... රුවිශාන්ට කෙල්ලෙක් සෙට් වෙලා කියහන්කෝ....

සෙහස් කිව්වේ ලේන් එකේ ඇවිදගෙන එන ගමන් පාරේ අයිනේ තිබ්බ පේර ගහක කොලේකුත් කඩාගෙන. මූ ගහකටවත් ඉන්න දෙන්නේ නෑනේ පාඩුවේ.

අඩෝ සිරාවට..... අර හොටු රුවිශාන්ටත් කෙල්ලෙක් ඉන්නවද යකෝ??

ඔව් පගෝ ඒකනේ කියන්නේ... මන් දැක්කා එද බස් එකේ යනවා. මට හික් ගෑවුනා. ඌ මාව දැකලා කෙල්ලට මාව පෙන්න පෙන්න මොනවද කිව්වා... මෝඩ පගයා...

නෑ!!!!!

ඔව් බන්.... බලන් ගියහම මට විතරනේ මොකෙක්වත් නැත්තේ. උබලගෙත් හිත් වල හරි ඉන්නවා. මන් පව් බන්...

සෙහස් කිව්ව පාර මට හිනා ගියා. අපි කතා කර කර එනගමන් විජේ වංගුව කිට්ටුව හිටියේ.

අඩෝ අර අරූ නේ බන්??

සෙහස් පෙන්නුවේ ඈතින් බයික් එකක් නවත්තන් ඉන්න කොල්ලෙක්ව පෙන්නලා.

කෝ... කවුද ??

අර commerce society එකේ president ... සයුරු අයියා නේ ඒ??

මාත් ඇස් හීනී කරලා බැලුවා. ඔව් ඒ සයුරු අයියා තමයි.

අඩේ ඔව්මයි.... ඌ මොකද මෙහේ??

දන්නේ නෑ... යමන්කෝ අහන්න...

අපි සයුරු අයියා ගාවට යද්දි එයා අපිව දැක්කා. අපිව දැකලා එයා කලබල වුනා කිව්වොත් හරි. ඒත් කලබලේ පෙන්නන්නේ නැතිවෙන්න වගේ එයා අපිත් එක්ක හිනා වුනා.