My Dearest Neighbour

03 කොටස

මන් ඉස්කෝලෙ ඇරිලා ඉවර වෙලා ගේට්ටුව ලග හිටියේ මල්ලි එනකන්. මේ පගයා තව නෑ.
මගේ ඉස්සරහින් ලමයි ගොඩේ රුවිශාන් එක්ක කතා කර කර ගියේ තිසෙන්. ඌ මාව දැකලාත් නොදැක්කා වගේ මගේ එහා පැත්තෙන් හිටගත්තා.

මන් තනියම හිටියේ. සෙහසුත් ගියා උගේ අයියා එක්ක. අරුනෝදුයි රවිදුයි දෙන්නා හවස cricket practice ඉන්නවා. ටිකකින් රුවිශානුත් උගේ බස් එක ඇවිල්ලා ගියා. දැන් එතන මායි තිසෙනුයි විතරයි.

මට අපේ මලයාත් එක්කත් තද වෙලා ඉන්නේ. මේ මිනිහා තවම නෑ. ටිකකින් එනවා වැනි වැනි උගේ අනිත් බාගෙ එක්ක කියව කියව. ඒ උගේ පාප මිත්‍රයා, සවිදු.පොරත් අපේ ගෙවල් ලගමයි.

අනේ... දේව් අයියා... මොකෝ අත පය කඩාගෙන.. ආරංචි ඊයේ කොල්ලෙක් එක්ක ඇරගත්තා කියලා..
ඌ එහෙම කියාගෙන එද්දීම මන් දැක්කා තිසෙනුත් අපේ දිහා බලනවා.

ඔව්නේ මල්ලී.... ඔය ඉන්නවනේ බන් පාරේ යන්න දන්නේ නැති සෙවලයෝ..

කොහෙවත් යන පිම්පියෙක්ලු. කොන්ද පන නැති එකෙක්. අපේ අයියා උට දෙන්න හදලා තියෙන්නේ.. ඌ බය වෙලා ගිහින් .
ඔන්න අපේ ගොන් හරකා ගම කෑවා.
අපේ මලයා එහෙම කියද්දි මන් තිසෙන් දිහා බැලුවා. ඌ මන් දිහා කන්න වගේ බලාගෙන ඉන්නවා. බොරු කියන්න ඕනේ නෑ ඒකටනම් මට බය හිතුනා.

එතකොටම අපේ බස් එක ආවා. අපි තුන්දෙනාම බස් එකට නැග්ගා. සීට් එකක් අල්ලගන්න ලමයි පොර කනවා. මන් මල්ලීට වාඩිවෙන්න කියලා මගේ බෑග් එක උට දුන්නා.
මන් බලාගෙන ඉද්දිම බස් එකට නැග්ගේ තිසෙන්. මූ මොකද මේකට නැග්ගේ..
ආ.. හරි මූ ඊයේ මට පාට් එක දැම්මෙත් අපේ ලේන් එකෙන්නේ. මේ බස් එකේම තමා එහෙනම් මූත් යන්න ඕනේ.

මන් ඒ අතරේ මුගේ ගෙවල් තියෙන්නේ කොහේ වෙන්න ඇතිද කියලා කල්පනා කරා.
අපේ ලේන් එකට අලුතින් ආව කෙනෙක්..
සිරාවටම මුගේ ගෙවල් කොහෙද??
එතකොට මගේ මොලේට ටීක් ගාලා මීටර් උනේ එකම එක දෙයයි..
මොකක්... අල්ලපු ගෙදර...
නෑ. නෑ. ඒකනම් වෙන්න බෑ....
අනේ ඒකනම් වෙන්න එපා...

මන් යනකන්ම හිතින් ප්‍රාර්ථනා කරේ අනේ ඒකනම් වෙන්න එපා කියලා. තිසෙන් හිටන් හිටියේ බස් එකේ ෆුඩ්බෝඩ් එක ගාවම තියෙන සීට් එක ලග. මන් හිටියේ බස් එක ඉස්සරහම මල්ලී ඉන්න තැන හිටගෙන. මල්ලීගේ එහාපැත්තෙ සවිදු මල්ලී වාඩි වෙලා.