GÜL KOKAN BARUT

14. Bölüm "Tokyo"

Askerlik rütbe ve elbise değil, ruhtur.

~Hüseyin Nihal Atsız'ın Ruh Adam kitabından~

Geçmiş bayramınız hepinizin mübarek olsun gencolar.

💬
Geçmiş...

"Bana çiğek mi aldın aşkısım?!" Diye bağırarak Asaf'ın üzerine atladı Elfida.

Bu her gün yaptığı birşeydi ama Elfida sanki her gün aldığını unutuyor gibiydi. Her sabah okula gitmeden önce Elfida'nın çilekli sütünü evine bırakır, oradanda Akif'le beraber okula geçerdi. Bazı çıkışlarda ise ona çilek alırdı mutlaka. Tek fark bugün Aysima'da ona eşlik etmişti. Elfida'yı kucağına alarak yanaklarını sulu sulu öpmesine izin verdi.

Normalde bunu asla yapmazdı. İnsan vücudunda trilyonlarca hücre varken başkalarının her hangi bir bakterisini üzerinde hissetmeye dayanamazdı. Zaten Elfida'dan da başka kimse onu öpmezdi.

"Onu da Ceylin gibi seviyorsun," Dedi Aysima gülümseyerek. "Bir değil iki tane kız kardeşin var."

İşte başlıyoruz diye düşündü Asaf. Akif bile arkadan kıs kıs gülüyordu. O kelimeyi asla demeyecekti. Elfida'nın sırtını dikleştirip Asaf'ın kucağından Aysima'ya dik dik bakışını seyretti.

"No, no! Anneme derim senin dilini cıs yapar!" Kelimeler ağzında yuvarlanırken kızgın olduğu belliydi. "O benim aşkısım!"

Üzerinde ki çilekli elbisesiyle ölüp bittiği çilek kızlara benziyordu. Annesinden gizli kullandığı pembe ruju ağzının her tarafındaydı. Asaf'ın kafasına o zaman dank etti. O pembe rujlu dudaklarıyla onun yanaklarını öpmüştü.

Akif Asaf'ın omzuna vurdu. "Palyaçolara benziyorsun."

Her ne kadar yüzünü silmek istesede kollarında Elfida vardı.

"O senden çok büyük değil mi ama?" Eliyle Asaf'ı gösterdi Aysima. "Onun boyu bizden bile büyük baksana."

Omuz silkti. "Babamın meydiveni vay bahçede, onunla yetişirim. Hem o benim aşkısım, aşkısı olanlar birlikte canlı bebe yaparlar. Aşkısım da benle canlı bebe yapacak."

Asaf'ın yüzü kızardı. "Sana ne dedim ben küçük cadı, Murat amca duyarsa seni bir daha bana tövbe göstermez. Az sus hele, baban her yerden çıkabilir."

"Olsun, ben sana kaçarım. Biyiyo musun, babamda annemi kaçıymış. Çünkü annemin babası izin vermemiş evlenmemelerine. Sende kaçıy beni!"

"Tamam," Dedi sağ sola endişeyle bakarken. "Kaçırırım seni baban vermezse."

Aysima bile onları hayretle izliyordu. Elfida'nın Asaf'ı ilgiyle seyredişi, Asaf'ın kendisini ilk defa birine öptürüşünü gördükçe daha da hayrete düşüyordu. Sekize gitmesine rağmen boyu bir seksendi ve okulda ki çoğu kızın ona hayran olduğunu biliyordu. Asaf yakışıklı çocuktu, elbette Elfida'nın ona  olmasını normal karşılıyordu. Ama onu sahiplenişi ayrı bir tuhaflıktı. İşin garip yanı ise, Asaf buna birşey demiyordu.

Elfida poşetteki çileklerden birini alıp yedi. "Söz mü?"

Bu aralarında olan değişik bir konuşmaydı. Yalnızca ikisinin anlayacağı türden birşeydi.

"Sungur sözü."

Akif gülmeden edemedi. "Sana taktığım lakabı beğenmemiştin?"