GÜL KOKAN BARUT

22.Bölüm "Nâle"

Senin yıkılışın bile onların duruşundan daha dik!

~Anonim~

💗

Merhabaaaaa

Yeni bölümle karşınızdayım. Şöyle biraz daha ilerleteyim, ilerde bir özel bölüm daha yayınlayacağım. Ve lütfen bölümleri beğenip yorum yapmayı unutmayın🙄

💗
On altı yıl önce...

"Hadi Asaf!" Dedi Kalendar eve doğru seslenerek. "Nerede kaldın oğlum, geç kalacağız."

Murat, Kalendar, Akif, Çiçek, Meyra ve çocuklar Asaf'ı bekliyordu. Bugün arifeydi. Ertesi gün kurban bayramı. Şehrin merkezinde çeşitli şenlikler düzenlenir, Hakkari gümbürtülerle yankılanırdı.

"Geldim baba!"

Asaf ne yapsındı ki! Peşinde koşan cadı bir kızıl vardı. Amca halledebilmişti işini. Bir yandan kıyafetlerini koyduğu çantayı taşıyor, diğer yandan Elfida'yı taşıyordu. İşi gücü kucaktı, onun gibi dakik birini sürekli aksatıyordu. Ayakkabılarını giyerek Elfida'yı kucağına aldı.

"Çocuğa ne kızıyorsun Kalendar abi," Dedi Çiçek Asaf'ın kucağında güle oynaya gelen kızına bakarak. "Bizim kızın zilliliği, baksana, nasılda yapışmış çocuğa."

Koca askeriyede bilmeyen yoktu onların bu halini. Çoğu zaman Murat ve Kalendar'a gülüp, dünür derlerdi. Kalendar durumdan memnun olsa da aynı şey Murat için geçerli değildi. O kızını kimseyle paylaşamazdı. Biriciğiydi o.

"Asacağım bir gün bacaklarından kızı ama kıyamıyorum cadıya." Dedi homurdanarak Murat. "Kafayı yedirtecek bana."

"Beni başka bir kızla görsen ırz düşmanı ilan edersin ama baba. Alnımın çatından vurur, Asaf'ın dağda beslediği Sungur kuşuna yem edersin."

Hakkari'de çok fazla yırtıcı hayvan vardı. Tesadüf bu ya, Asaf'ta yaralı bir Sungur bulmuş, iyileştirmişti. Her iki güne bir dağa çıkar, yanına giderdi sungurun.

"Hele öyle bir boyalı bok ye, ne yapıyorum ben sana! Kimsenin kızıyla münasebetsiz şeylerde bulunmayacaksın."

Murat her ne kadar çok küfür eden biri olsa da bir imamın oğluydu sonuç olarak. Dinine bağlı biriydi.

"Elfida Asaf'ı dudağından öpüyor ama!"

"Kızıma laf yok! Dön önüne uslu uslu otur, vallahi seni erkek imam hatipe yollarım seneye. Görürsün karı kızı o zaman!"

Akif anında susarak önüne döndü. Ölürdü de imam hatibe gitmezdi. Asaf zaten hafızdı, kendinin o işlerde hiç bezi yoktu. Ölürse ardından Asaf okurdu bir şeyler, güvencesi vardı.

"Aşkısım?"

Herkes önden yürüyerek giderken Asaf hem çantasını hem de Elfida'yı taşıyordu. Bu yüzden onlardan biraz arkada yürüyorlardı.

"Söyle çilli."

Küçük kollarını Asaf'a sıkıca dolamıştı. "Yarın size şeşer alamaya gelcem ya?"

"Hmm?"

"Annen şeşer diye seni verse olmas mı?"

Akif pis pis sırıtarak babasına onları gösterip babasını delirtiyordu. Aklınca intikam alıyordu.