That Guy! (Completed)

19

Nineteen

Pagkagising ko ay agad kong tinignan kung may text si Louis pero wala.

Hanggang sa gumabi na eh hindi pa rin sya tumatawag o kahit text man lang.

Nagulat ako ng biglang nagring yung phone ko. Agad agad ko itong tinagnan pero nadisappoint lang ako nang makitang si Lei lang yung tumawag.

"What?" May halong disappointment sa boses ko pagkasabi ko nun.

"Your disappointed ha." Tapos humalakhak sya.

"Can you just tell me what you want cause I'm a bit annoyed with your voice." Naiiritang sagot ko sa kanya.

Narinig ko yung pagbuntong-hininga nya. Hindi agad sya nagsalita at nagulat ako sa sinabi nya.

"I'm sorry. I know I've been a bitch to you. I'm really sorry, K!" I can hear sincerity in her voice.

Bumuntong hininga muna ako before sumagot.

"It's okay. Kasalanan ko din naman eh. I'm sorry kasi nasaktan kita. But I swear, iniwasan ko talaga sya." Paliwanag ko.

"I know. It's my fault. You know, I don't have the right to be mad but I still did." I smiled.

"So, iwewelcome ko na naman sa buhay ko yung self-proclaimed bestfriend ko?" Tapos nagtawanan kaming dalawa.

"Most probably. You do not have choice anyway." Tapos nagtawanan ulit kami.

Pansamantala kong nakalimutan na hindi tumawag si Louis sakin.

Kinaumagahan, maaga akong pumasok sa school. Naabutan ko si Louis sa room pero ang lintik na lalaki eh inisnob ako. Aba, sya na nga tong hindi tumawag, sya pa tong hindi namamansin.

Dinaanan ko lang din sya tapos tumabi ako since dun na naman yung permanent seat ko.

Nilagay ko sa tenga ko yung earphone ko para kumwari galit din ako sa kanya at kailangang panindigan ko yung pang iisnob sa kanya.

Pero lintik, hindi pa rin ako pinapansin.

Nung maglunch break na dali dali akong lumabas at buti nalang nakasalubong ko si Jeff kaya kinaladkad ko sya papuntang canteen para may kasama ako

"Woo! Easy there young lady. Baka naman mapunit yung damit ko sa panghihila mo sa akin. Kung gusto mo namang makipagdate sakin eh hindi mo na ako kailangang kidnappin kasi I will voluntarily go with you." Inirapan ko sya at binitiwan.

"Sorry. Teka, binanggit mo ba ang word na kidnap?" Tanong ko sa kanya.

Tumango naman sya and an evil smile formed my lips.

"Hoy, anong iniisip mo? Wag mong sabihin na gusto mo talaga akong kidnappin." Mejo lumayo sya sakin.

"Ofcourse not!" Sagot pero nandun parin yung evil smile ko.

Nilayasan ko na si Jeff kasi nag iisip kung pano ko ipapakidnap si Louis. Naiisip ko palang eh naeexcite na akong itorture sya. Ano kayang gagawin ko para umamin syang bakla sya. Haha!

Nagulat ako nang may biglang humablot sa kamay ko at kumaladkad sakin papuntang rooftop.

Hindi ko makita yung mukha nya kaya agad akong kinabahan. Shit, mukhang ako ata ang makikidnap ah.

Pagkarating namin sa taas eh humarap sya sakin at nagulat akong nang si Louis ito.

Inirapan ko sya tapos tatalikod na sana ako ng hilain nya ulit ako at niyakap.

Sa gulat eh nakalimutan kong galit pala ako sa kanya at kailangang itulak ko sya pero hindi ko nagawa.

"Damn it baby. I'm so mad at you. I'm so mad for making jealous. At hinihintay kong tawagan mo ako para mag-explain pero shit lang, hindi mo ginawa. Kating kati na akong puntahan ka pero pinigilan ko yung sarili ko kasi gusto ko ring maranasan na suyuin mo ako." Tapos hinigpitan nya yung yakap nya.

"I'm sorry for not calling you. I'm sorry for ignoring you. I'm sorry for being jealous. I'm sorry." Tapos tumalikod sya at sinuntok nya yung pader sa likod.

Nagulat ako sa ginawa nya kaya nilapitan ko sya agad.

Humarap sya sakin. I saw sadness in his eyes.

"I'm so inlove with you. So inlove that I could not even live a day not thinking of you and I'm so afraid. Natatakot ako na baka hindi mo ako mahal. Na baka nachachallenge ka lang. Na baka i-" Hindi ko na sya pinatapos magsalita kasi hinalikan ko na sya.

Gulat na gulat sya sa ginawa ko. I smiled at him.

"Stop it okay. You have the right to be jealous so you don't have to ask for my forgiveness. I should be the one saying that so I'm-" Hindi na rin nya ako pinatapos at sinakop na nya ulit yung labi ko. Then he hugged me tight.

"I love you, Denice." He whispered then I hugged him back.