That Guy! (Completed)

27

Twenty-seven

The next day, gumising ako at iniisip na panaginip lang lahat ng nangyari pero ng maramdaman ko ang sakit ng ulo ko dahil sa hang-over at nang imulat ko ang aking mata at makitang wala ako sa kwarto ko ay dali dali akong bumangon para umuwi sa bahay. Hindi ko na nagawang magpaalam kina Dj.

Pagkarating ko sa bahay ay dali dali akong naligo at nagpalit. Pupuntahan ko si Denice. If I have to beg just to get her back, then I'll do that. I'm so inlove with her and I don't wanna lose her.

Pagkarating ko sa village nila eh hinarang ako nang mga guard. Tinanong nila yung pangalan ko at sinagot ko agad sila hoping na kapag sinabi ko eh pagbubuksan na nila ako pero hindi nila ginawa. Kabilin bilinan daw na hindi ako pwedeng pumasok sa loob. I begged for them to open the door pero ayaw nila.

I waited outside their village dahil alam kong mamayang gabi yung alis nya. Hindi sya pwedeng umalis nang hindi namin to naaayos.

Mag-aalas singko na nang mamataan ko yung kotse nilang palabas. Pero mukha itong walang balak tumigil kaya hinarangan ko yun. Wala akong pakialam kung sasagasahan nila ako. I just have to see her.

Lumabas sya and the moment I saw at nang makalapit sya sakin, niyakap ko sya agad pero tinulak nya ako agad. I saw anger written all over her face.

"Don't you dare touch me." May diing sabi nya pero hindi ko yun pinansin. I hold her hand pero iwinaksi nya lang yun. Nasasaktan ako pero hindi ko pinapahalata.

"Baby." Puno ng pansusumamong tawag ko sa kanya but she only laughed at me.

"Gosh , nakakatawa ka naman. Hanggang ngayon ba hindi mo parin maintindihan na laro lang lahat to? Haha. Then I'm going to tell you this, AGAIN. This is just a game. Do you think I love you? Haha. Then hell, no! So umalis ka na kasi wala kang mapapala sakin." Tapos tinalikuran nya na ako at magsisimula na sanang maglakad pero pinigilan ko sya at pagkaharap nya palang sakin, hinalikan ko na sya agad.

Nagpupumiglas sya pero hindi ko hinayaang makawala yung labi nya sa akin. Kahit nasasaktan ako sa mga sinabi nya, hindi ko magawang magalit. I can't lose her.

Kung laro lang to at laruan nya lang ako then so be it. I'd rather be a toy then to lose her.

Niyakap ko sya and I begged for the nth time.

"Then paglaruan mo nalang ulit ako. Just don't leave me." Nabasag yung boses ko pagkasabi ko non pero tinawanan nya lang ulit ako.

"Nakalimutan mo na ba. I'm Ailee Denice. I don't usually play with my used toys." And with those words, she turned her back and walked away.

Pinagmasdan ko lang yung kotse nila habang papalayo ito.

No, I won't give her up. I can't give up.

The next day, maaga akong pumasok para kausapin yung Dean namin na kung pwede sa Korea ko gawin yung OJT ko but it's too late.

"I'm sorry Mr. Mendoza, okay na lahat ng papers nyo at baka mapaaga yung punta nyo sa Singapore. Hindi na natin pwedeng icancel yun and kumpleto na ang slot sa Korea." Parang binagsakan ng napakabigat na bagay yung puso ko.

Wala akong ginawa kundi ang maglasing. I have to wait for f*cking six months! Damn it! I can't do that but I have too.

Wala akong kinakausap hanggang sa araw ng pag-alis namin ng ibang mga kasama ko papuntang Singapore. Not even Lei kahit panay ang hingi nya ng tawad sa akin. I can't forgive her. She confessed everything to me but it's too late. She's gone.

My Denice hates me so much now.