Bölüm⁴⁰

8K 475 55
                                    

Keyifli Okumalar:)

Uyarı; Cinsel İçerik Barındırır.

Araba hızlı bir manevra ile eskiyen binanın bahçesine girdiğinde Yusuf rastgele parkedip el frenini indirdi. Kemerlerimizi açıp indiğimizde Yusuf arabayı kilitledi.

"Aşkım dur, bir sakinleş öyle girelim içeriye."

Koşarak arkasından yetişmeye çalıştığımda o asla adımlarını yavaşlatmadı. Eskiyen binanın ahşap merdivenlerinden çıktığımızda aralık kapıdan girdik yetimhaneye. Işıl ve Alparslan abi hemen koridordaydı.

"Ben istemiyorum kimseyi..." Işıl ağlama krizine girmiş gibi hıçkırıklarının arasından konuşmaya çalışıyordu. "B-Ben kendi abimi istiyorum, gitmeyeceğim hiç bir yere!"

"Güzelim tamam bir sakinleş lütfen."

Alparslan abi ne kadar sakinleştirmek istesede başaramıyordu. Yusuf'un duran adımları hareketlendi. "Abicim?" Dediğinde Işıl bize döndü.

"Abi?"

Koşarak Yusuf'a sıkıca sarıldı. Yusuf güven veren kollarını ona sardığında saçlarının üstünü öptü defalarca. "Ağlanacak bir şey yok Işıl..."

"Götürmek istiyorlar ben--"

"Ben izin verir miyim böyle bir şeye? Unut bu ihtimali, kimse kimseyi götüremez duydun mu?"

"Abi--"

"Ağlama Işıl güçlü dur abicim hadi..."

Işıl geri çekildiğinde Yusuf anlına bastırdı dudaklarını. Önünde durduğumuz odanın kapısı açıldığında şık giyinimli bir bayan çıktı. "Işıl hanım, biraz daha iyi misiniz?"

Yusuf öne doğru bir adım attı. "Merhaba hanımefendi, ben Işıl'ın abisiyim...."

"Onu evlat edinen ailedensiniz?"

Yusuf başını olumlu anlamda salladı. "Bakın Işıl'ı buraya bırakan ailesi çıkıp geldi. En azından Işıl'la konuşmak istiyorlar."

"Benimle konuşsunlar, nerdeler?"

"Odadalar, buyrun beraber geçelim."

Yusuf, Işıl'a döndü. "Sen Alparslan'la kal hemen geliyorum güzelim."

Işıl başını salladığında Yusuf bana döndü. Başı ile odayı gösterdiğinde şık giyinimli kadınla beraber girdik odaya. Arkamızdan kapı kapandığında ellili yaşlarda, giyinişlerinden oldukça varlıklı olduğunu belirten bir kadın gördüm. Yanında ise Yusuf yaşlarında bir adam vardı. Adam bizi gördüğünde ayağa kalktı.

"Siz Işıl'ın sözde abisi olmalısınız?"

Elini uzattığında Yusuf eline ters bir bakış attı. "Ben Işıl'ın abisiyim birader sen kimsin?"

"Ben gerçek abisiyim, aynı anne babadan olan abisi."

Oturan kadın ayağa kalktı. "Bakın beyfendi biz kızımızı buraya bıraktık evet, ama o zaman başımızı koyacağımız bir çatımız bile yoktu. Şimdi onu el üstünde yaşatacak durumdayız ve kızımızı geri istiyoruz."

Görücü UsulüHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin