Bölüm 5

130K 3.7K 913
                                    

Doğanların konağındaki konuşmanın üzerinden bir hafta geçmişti ve akşama kınamız vardı.Bu bir hafta içinde biz kına ve düğün için elbise ayakkabı vs. almak için çarşıya çıkmıştık Fatma hanımlarla.Aslı ve abimle hiç konuşmamıştık.Benle ne konuşmuş ne de bu durum için özür dilemişlerdi.Aslında biraz kırgındım onlara ama daha çokta abime çünkü bu durumda olmamın sebebi ab-   kapının tıklanmasıyla  'gel'  diye seslendim ve Baran abim odaya girip karşıma oturdu.İyi insan lafın üstüne gelirmiş diyerekten abime bakmaya başladım.Abim derin bir nefes alıp gözlerimin içine bakarak konuşmaya başladı.

"Mira"

"Efendim abi."  kırgınlığım sesime de yansımış olacak ki abim gözlerini ellerine dikti ve konuşmaya devam etti.

"Mira...  Ben çok üzgünüm özür dilerim.Biliyorum özür dilemekle geçmeyecek ama bilmiyorum benim yüzümden senin hayatında altüst oldu.Ben ne yapacağımı bilmiyorum sonunun böyle olacağını düşünememiştim..."

Abim konuşurken hafif bir tebessümle izliyordum onu.İlk defa böyle görmüştüm küçük bir çocuk gibi görünmüştü gözüme.Hala ellerine bakarken çenesinden tutup gözlerine diktim gözlerimi.Hafif kızarmıştı gözleri ağlayacak gibi duruyordu.

"Canım abim biliyorum bende böyle olsun istemediğini ama olmuşla ölmüşe çare yok.Hem affedilecek bir şeyde yok.Bunddan sonra mutlu olmaya çalışacağız.Bende alışmaya çalışacağım."

Ben böyle konuşunca abim rahat bir nefes alıp beni kendine çekti ve sıkıca sarıldı.Bende ona sarılmıştım.

"Teşekkür ederim Mira beni affettiğin için kendimi o kadar kötü hissediyordum ki karşına çıkıp konuşmaya yüzüm yoktu.Gerçi hala öyle ama biraz olsun rahatladım.Aslı da konuşmak istedi ama ona kızabileceğini düşündüğü için yanına gelemedi.Dışarıda bekliyor oda."

"Abi niye bekletiyorsun yengemi hem olan da oldu hadi sen çık o gelsin."

"Tamam hemen çıkıyorum seni seviyorum Mira."    "Ben de seni abi hadi çık hadi yengem gelsin."

Ne kadar suçlu olsalar da kin besleyip daha fazla kimseyi üzmeye gerek yok.Sonuçta o benim artık yengem.Gerçi düşününce bende onun yengesi oluyorum.

"Mira."

"Gel yenge."   Benim içten bir yenge dememe şaşırmış ve sevinmişe benziyordu.Bunu gözlerinde oluşan parıltıdan anlamıştım.Aslında onunla iyi anlaşacağımızı biliyorum hem yaşlarımızda yakın yani bir engel yok.

"Mira ben ne diyeceğimi bilmiyorum ama çok pişmanım bizim yüzümüzden senin hayatında alt üst oldu.Çok özür dilerim affet bizi."

"Tamam yenge sorun yok abime de söyledim zaten olan oldu artık.Biz bundan sonra önümüze bakacağız."

"Ne yani affettin mi şimdi bizi?"

"Evet affettim."    Ben böyle deyince hemen sarılıp teşekkür etmeye başladı.Biz sarılırken kapı çalınca gel deyip yengemden ayrıldım.Hayat bizi hazırlayacak kadınların geldiğini söyleyince içeriye almalarını söyledim.

Hazırlıklar bitince  kendimi aynada süzdüm.Gayet hoş görünüyordum.Saçlarımı su dalgası şeklinde yaptırıp açık bıraktırmıştım.Gözlerimi ön plana çıkartmalarını istemiştim.Dudaklarımda hafif bir parlatıcı sürmüşlerdi.Bindallımın rengine de gayet uymuştu.Aslı da saçını topuz yaptırmış gözlerine hafif bir makyaj yaptırmıştı.Dudaklarını ön plana çıkarttırmıştı.Böyle düşünürken kadınlar odaya gelip bizi avluya çıkartmışlardı.Avlunun ortasına konan sandalyelere oturduk.Kadınlar şarkıları açıp oynamaya başlamışlardı.Onlar oynarken bende düşüncelere dalmıştım.Jiyan... Çok değişik bir ismi var.Acaba nasıl biri nelerden hoşlanır neleri sever neleri sevmez.Peki ya benim hakkımda ne düşünüyor?Aslında şu an en çok bu konu üzerinde düşünüyordum.Ama bunlar beni neden ilgilendiriyor?Zaten gerçek evli çiftler gibi olmayacağız o zaman düşünmeme de gerek yok.

"Mira."  "Mira kızım elini aç."   Fatma hanımın sesiyle düşüncelerimden sıyrılıp şimdiye odaklandım.Müzik durmuş kadınlar oynamayı bırakmış etrafımızı sarmışlardı.Ne olduğunu anlamazken Fatma hanımın tekrar elini aç demesiyle elimi açtım.Avucuma altını bırakıp üzerine kına yakmışlardı.Şimdi anlamıştım.Diğer elime de aynısını yapıp sardılar.Aynısını Aslı'ya da yapıp onun elini de sardılar.Anneme baktığımda ağladığını gördüm.Fatma hanım da ağlıyordu.O da kızını gelin ediyordu sonuçta.Zor bir durumdu.Normal olan buydu.Ama işte düşününce biz normal bir durumda değildik.

Kına yakma bittiğinde kadınlar oynamaya devam etmişlerdi.Sonunda bittiğinde bir oh çekip kendimi odama atıp üzerimi ellerim yüzünden biraz zorlanarak değiştirdim.Sonra banyoya  gidip ellerimi yıkadım ve kendimi yatağıma attım.Yattığım yerden bugünü düşündüm.Bayağı yorucu geçmişti.Yarını daha zor geçeceğine emindim.O yüzden daha fazla düşünmeyip kendimi uykuya teslim ettim.


BERDELHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin