BERDEL

Bölüm 27

Canlarım bölüme geçmeden önce bir şeyi düzeltmek istiyorum.Önceki bölümde Miranın bir haftalık hamile olduğunu öğrendik.9 ay boyunca neler yapması gerektiğiyle ilgili araştırma yaptım ve bir yanlış yaptığımı farkettim.Gebelikten söz edebilmek için kadının son adet döneminin ilk gününden saymak gerekiyormuş.Bebeğin rahime yerleşmesi 4 haftalık bir süreci kapsıyormuş ve o zaman kadının gebe olduğundan söz edilebiliyormuş.Bende Miranın hamile olduğunu 1 haftalık yerine 4 haftalık hamile  diye değiştireceğim ki hamile olduğundan söz edebilelim inşallah anlarsınız.Ama anlamazsanızda yorum ya da mesaj olarak belirtin tekrar anlatmaya çalışırım.Neyse çok uzattım.Şimdi sizi bölümle baş başa bırakıyorum.

-

Doğru mu duymuştum ben?Doktor hamilesin mi demişti?
"N-e ha-mile mi-yim?"
Kekeleyerek konuşmuştum.Aslında şaşırdığım kekelemem değil konuşmamdı.Çünkü kendimi konuşamayacak kadar şaşırmış hissediyordum.
"Evet Mira hanım hamilesiniz hem de 4 haftalık."
"4 haftalık nasıl oluyor anlamadım?"
"Mira hanım gebelikten söz edebilmek için son adet döneminizin ilk gününden saymaya başlanır.Döllenen yumurta süreçlerden geçer ve dört hafta sonunda rahime yerleşir.Hamile olduğunuzdan da bu zaman söz edilebilir.Yani sizde dört haftalık hamilesiniz."
Allah'ım inanamıyorum hala.H-A-M-İ-L-E-Y-İ-M.Ben hamileyim.Benim çocuğum olacaktı.Sonunda isteğim gerçekleşiyordu.Kendimi çığlık atmamak için zor tutuyordum.
Yüzümde bir gülümseme oluşmuştu.Mutluydum.Mutluyduk.
"Jiyan bey iyi misiniz?"
Doktorun sesiyle girdiğim transtan çıkıp Jiyana baktım.Hareket etmeden doktora bakıyordu.Elimi gözünün önünde salladım ama tepki vermiyordu.
"Hayatım iyi misin?Jiyan?Canım?"
Seslendiğim halde hala cevap vermiyordu.Endişelenmeye başlıyordum.Hafifçe yanağına tokat attım ama hala bir tepki yoktu.Gözlerini kırpmadan öylece  doktora bakıyordu.Bu sefer biraz daha sert bir tokat attım.O etkiyle silkelenip yüzüme bakmaya başladı.
"Hamilesin mi dedi o?"
"Evet hayatım öyle dedi ben anne olacağım sen de baba olacaksın."
Ben daha ne olduğunu anlamadan oturduğu koltuktan kalkıp yanıma geldi ve beni kucağına aldığı gibi etrafımızda döndürmeye başladı.Bir yandan kahkaha atıp bir yandan da baba oluyorum diye sayıklıyordu.Ona bu mutluluğu çok görmüyordum zaten görmeye hakkım da yoktu.Ne zamandır bu haberi bekliyorduk ikimizde.Hatta bizimle beraber aşirette bu haberi bekliyordu.Bebek olmadığı için kısır damgası da yemiştim ama şimdi millet görsün öyle miymişim?
Aslına bakarsanız benimde şu an Jiyandan aşağı kalır bir yanım yoktu ama ben içimde yaşıyordum mutluluğumu.Doktorun odasında  olduğumuzu hatırlayıp Jiyana beni yere bırakması için dil döküyordum ama o bırakın beni yere bırakmayı sesimi bile duymuyordu.Çünkü hala baba oluyorum diye sayıklıyordu.
"Jiyan bırak artık başım döndü."
Bu sefer sesimi duyurabilmiştim ve beni anında bırakmıştı.
"Mira canım iyi misin?Çok heyecanlandım ben özür dilerim."
"İyiyim hayatım tamam sorun yok."
"Peki.Doktor bey bize söyleyecekleriniz var mı?"
"Oturun lütfen.Öncelikle daha hamileliğiniz çok yeni.Ara ara mide bulantıları,baş dönmeleri olabilir.Korkmanıza gerek yok normaldir bunlar.Duygu değişimleriniz olabilir gülerken ağlamaya başlayabilirsiniz.

Sağlıklı bir gebelik dönemi geçirmeniz için beslenmenize,giyiminize,ve davranışlarınıza dikkat etmelisiniz.Her ay kontrollerinizi düzgün yaptırmalısınız.Kendinizi kötü hissettiğinizde ters giden bir şeylerin olduğunu düşündüğünüzde bana gelebilirsiniz.Şimdilik bu kadar söyleyeceklerim.Sizin başka sormak istediğiniz soru varsa sorabilirsiniz."
"Hayır doktor bey teşekkür ederim."
"Görevim efendim tekrar tebrik ederim."
"Tekrar teşekkür ederiz."
Jiyanla birlikte el ele yüzümüzdeki gülümsemeyle dışarı çıktık.Bizim dışarı çıktığımızı gören Melis Ayaz Bora üçlüsü hemen yanımıza geldi.Ben onları unutmuştum heyecandan.
"Ne oldu Mira iyi misin canım?İkidir bizi çok korkuttun canım ya."
"İyiyim canım.Kusura bakmayın korkuttuğum için."
"Neyse neyin varmış ne dedi doktor?"
"Mira ha-"
"Önemli bir şey yok canım.Yediğim şeyler dokunmuş sadece."
Jiyana baktığımda kaşlarını çatmış bana bakıyordu.Niye böyle söylediğimi anlamaya çalışır gibi bir hali vardı.
"Oh çok şükür önemli bir şey yoksa.Hadi eve gidelim o zaman dinlen sen."
"Gününüzü de mahvettim.Kusura bakmayın lütfen."
"O ne demek öyle senden önemli mi gezmek hadi gidiyoruz."
"Tamam."
Melisler önden giderken biz arkada kalmıştik.
"Niye söylemedin Mira?"
"Annemleri de bize çağıralım o zaman söyleyelim diye söylemedim.Kızdın mı?"
"Ah kadın ben sana nasıl kızabilirim ki?Gel buraya."
Diyerek beni kolunun altına aldı ve yürümee başladık.Hala gülümsüyordum.Düşünüyordum da ben ne yaptımda onun karşılığında bu mutluluğa sahip olmuştum.

-

Annemleri aksam yemeğine çağırmış, gelmelerini bekliyorduk.Ben bugün olanları evdekilere anlatmayacaktım ama Melis ağzından kaçırınca anlatmak zorunda kalmıştık.Annem ve babamdan biraz azar işitmiştim ama onlarda benim iyiliğim için uğraşıyorlardı neticede.
Zil çalınca hızla oturduğum yerden kalktım ve kapıyi açtım.Bizimkileri karşımda görünce gözlerim dolmuştu.Nasılda özlemiştim.Görmeyeli de baya oluyordu.Kenara çekildim ve annemlerin geçmesini bekledim.Kapıyı kapatıp annemlerle kucaklaşıp özlem giderdik.Kucaklaşmanın ardından hepimiz oturup sohbet etmeye başladık.Annemin yanına oturmuştum o da beni kolunu altına alıp saçlarımı okuşuyordu.
Yemek hazır olunca hepimiz masada yerimizi aldık ve yemeğe başladık.Sohbetimiz masada devam etmişti.Yemek bitince derin bir nefes aldım ve Jiyana döndüm.Göz göze geldik.Gözlerini kapatıp açınca aldığım onayla boğazımı temizledim.Herkes bize bakıyordu..Heyecanlanmıştım.
"Size söylemek istediğimiz bir şey var."
Jiyan masanın altından elimi tutup güven verircesine sıktı.Bende onun elini sıktım.
"Hayatım sen söyle."
"Tamam canım."
Ben yapamaycaktım.Bu yüzden Jiyandan söylemesini istedim.
"Mira hamile."
Şok etkisi yaratmıştı tabi bu haber onların üzerinde de.Kimseden çıt çıkmadı.Hepsinde gözümü gezdirdiğimde şaşırmış görünüyorlardı.
"Ne?"
Beklemediğim çığlık karşısında yerimde sıçramıştım.Melisti bu.
"Allah'ım nasıl güzel haber bu haaytım tebrik ederim çok mutlu oldum."
Yerinden kalkıp üstüme atlamıştı tabiri caizse.Sıkı sıkı sarılıyordu.
"Teşekkür ederim canım.Ama biraz daha sıkarsan öleceğiz."
Çoğul kullanmıştım.Bebeğim vardı çünkü.
Herkes sırayla tebrik etmişti.Tabi bu haberin birde aşirete duyurulması vardı.Ama şu an bunu umursamayacaktım.Ve öylede yaptım.Bundan sonra benim için sadece Jiyan ve bebeğim olacaktı.

-

Yemeğin ardından annemlerde gitmişlerdi.Tabi hepsi cok mutlu olmuştu.Abim ve Aslıdan da aynı haber bekleniyordu.Inşallah onlarada nasip olurdu da birlikte büyütürdük bebişlerimizi.
Jiyan aşağıdaydı daha.Ben dinlenmek için odaya çıkıp üzerime pijamalarımı giydim ve yatağa uzandım.Elimi karnima koyup bir yandan okşayıp bir yandan da bebeğimle sohbete başladım.
"Meleğim,aşkım,annesinin birtanesi seni ne kadar zamandır beklediğimi bilemezsin.Sen evimize daha çok neşe daha çok huzur getireceksin.Sana en iyi en güzel anne olacağım bebeğim.Sağlıklı bir şekilde kucağımıza alırız seni inşallah.Seni çok seviyorum meleğim."
Gözlerim kapanmaya başladığında daha fazla direnmeyip elim karnımda kendimi uykuya teslim ettim.

-

Evet canımcımlar  sizi bekletmemek için hemen yazdım umarım beğenirsiniz.Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen.Bir sorum olacak.Hikayenin gidişati nasıl beğeniyor musunuz?Olaylar yavaş mı ya da hızlı mı ilerliyoruz acab?Bu konu hakkında da yorum yaparsanız çok sevinirim.Her zaman dediğim gibi yorumlarınıza ihtiyacım var.❤❤

Birde sizden bi isteğim olacak canımcımlar kitap kapağı yapabilen olursa aranızda bana yardım eder misiniz?Kitabımıza daha güzel bir kapak yapmak istiyorum ama bu konuda bir becerim yok malesef.Yardim ederseniz çok mutlu edersiniz beni.❤❤

Tatlişkolarım tanışmak, konuşmak isteyen ya da kitapla ilgili sormak ,ögrenmek istedikleriniz olursa mesaj atmaktan çekinmeyin.Seve seve cevap veririm.Çok konuştum gidiyorum.Sizi çok seviyorum.❤❤