BERDEL

Bölüm 29

Aklımı kaybetmiş gibiydim.Annem babam ve konakta çalışanlar benim çığlıklarımı duyup odaya koşuşturmuştu.Ne olup bittiğini soruyorlardı ama ağlamaktan başka bir sey yapamıyordum.Melise soruyorlardı ama onunda bilgisi olmadığı için açıklama yapamıyordu.

"Jiyan..Jiyann.."

Allah'ım nolur ona bir şey olmasın.Ben onsuz yasayamam lütfen onu benden alma.Daha baba olacaktı o mutlu günleri yaşamadan alma onu bizden.

"Mira kızım noldu Jiyana korkmaya başlıyorum artık.Bak sen hamilesin kendine gel."
Annemin son sözleri yüzümde tokat etkisi yaratmıştı.Hamileydim.Bebeğim.Ona bir şey olabilirdi.Üzüntüden belki onu  kaybedebilirdim.Kendime gelmeliydim hemen.

"Hastane.. anne Jiyan ..Jiyan kaza yapmış hastanedeymiş.Hemen gidelim nolur."
"Ne.. ne diyorsun kızım sen ne kazası ne hastanesi?"
"Jiyan beni aradı ama bi kadın konuştu.Kaza yaptığını hastane de olduğunu söyledi."
Babam bağırarak şoföre arabayı hazırlamasını söylüyordu.Annem ve çalışanlar da ağlamaya başlamıştı.
"Hadi çabuk olun hastaneye gidiyoruz.Ağlamayın da artık ne olduğunu bilmiyoruz."

Babam da çok üzülüyordu gözlerinden okunuyordu ama bize belli etmemeye çalışıyordu.

Hemen arabaya binip hastaneye gitmek için yola koyulduk.Babam şoföre olabildiğince hızlı gitmesini söylüyordu.Bana ölüm gibi gelen 15 dakika sonra hastaneye vardık ve araba durur durmaz inip hastaneye koştum.Hastanenin bilindik kokusu burnuma gelince yüzümü buruşturdum ve karşı da gördüğüm bir hemşireye Jiyanın nerde olduğunu sordum.Muayene edildikten sonra 345 numaralı odaya alındığını söyledi.Odanın da  nerede olduğunu öğrendim.Hemşire ikinci katta olduğunu söyleyince koşarak merdivenleri tırmandım ve sol tarafta olan 345 numaralı odaya yöneldim.Ne göreceğimi bilmediğimden odanın önünde bekleyip derin bir nefes aldım ve kapıyı tıklayıp içeri girdim.

Gözlerimi kapatmıştım.Odaya girdim ve kapıyı ardımdan kapattım.İyi şeyler görmeyi umarak gözlerimi açtım ve arkamı döndüm.Jiyan gözleri kapalı yatakta yatıyordu.Sağ elinin bileği sarılıydı.Yüzünde alnının sol tarafında bantlar vardı.Göğsü çarpraz bir şekilde sarılmıştı yine.Onu öyle görünce içim cız etmişti.

Ürkek adımlarla yanına ilerledim ve elimi yüzüne koydum.Teni ne soğuk ne sıcaktı.Ilıktı.Elimi yüzünden eline indirdim ve tutup bir öpücük kondurdum.Gözyaşlarımdan birisi elinin üzerine düştü.Hemen kendimi toparlayıp elimle sildim.

"Mira.."
Adımı duyunca kafamı kaldırıp yüzüne baktım.Gözleri kapalıydı ama adımı sayıklıyordu.
"Buradayım aşkım.Buradayım Jiyan."
"Mira.."
Adımı tekrar söyleyince önce kapalı gözlerine sonra da dudaklarına öpücük kondurdum.Tam geri çekilecektim ki aldığım karşılıkla gözlerim irileşti.Öpüşü yavaş ve titrekti ama çok güzeldi.Geri çekildiğimde yüzünde bir gülümseme yakaladım.Gözlerini kırpıştırarak açtı ve gözlerime baktı.
"Sevgilim."
"Jiyan çok korkuttun bizi.Sana bir şey olacak düşüncesiyle ömrümden ömür gitti.Hemşire kaza yaptı deyince göğsüme bir yumru oturdu.Seni görmediğim her saniye de büyüdü.Kafayı yiyecek noktaya geldim. "
"Seni yalnız bırakmam Mira'm.Bu düşünce bile beni kahrediyorken nasıl bırakırım ki.Hem daha çoçuğumu kucağıma almadım.Mutlu günler bizi bekliyor bir yere gitmeye niyetim yok o yüzden."
"Seni öyle seviyorum ki beni sakın bırakma."
"Ben de seni seviyorum güzelim ne olursa olsun yanındayım."

Kapı açılınca gelenlere baktım.Annemle babam ve Melis  gelmişti.Annemin gözleri kızarıktı ağladığı belli oluyordu.Onlarda Jiyana bir şey olmadığını görünce derin bir oh çekmişlerdi.Meliste geçmiş olsun deyip bana sıkıca sarıldı.Bende karşılıksız bırakmayıp kollarımı beline sardım.

Babam doktorla konuşup yanımıza gelmişti tekrar.Ne olur ne olmaz diyerek bugün hastanede olacaktı Jiyan.Gece yanında da ben kalacaktım.Annemler başta itiraz etse de benim kararlı olduğumu görünce onlarda kabul etmişti.
Kendi ailemde haberi almış olacaklar ki onlarda gelmişlerdi.Annem gelir gelmez önce bana sonra da anneme sarılmıştı.Aslıda önce anneme sonra bana sarılmıştı.Ağladığı yüzünden belliydi.Jiyanın iyi olduğunu görünce onlarında yuzünde belli olacak şekilde bariz bir rahatlama görülüyordu.

1 2 saat daha yanımızda kalıp gitmişlerdi.Oda da yalnızdık şimdi.Hava da kararmıştı.Jiyana kazanın nasıl olduğunu sorup durmuşlardı ama o önemsiz olup pek bir şey anlatmamıştı.Herkes gittikten sonra ben de sıkıştırmıştım ama bana da bir şey anlatmamıştı.Ben de daha fazla üstelemeyip konuyu kapatmıştım.Zaten önemli olan onun iyi olmasıydı.

Hastaneden çıkalı üç gün olmuştu.Jiyan da toparlanmış çalışmaya başlamıştı.Bu gece Melisle Ayaz İstanbula dönecekti.Biraz daha kalmaları için ısrar etmiştim ama bu kadar yeter deyip susturmuştu beni Melis.Hem belki ailesini özlemişti ya da başka bir işi vardi bencillik edipte kalması için ikisini de zorlayamazdım.Bu yüzden el mahkum tamam demiştim.

Akşam keyifle sohbet ederek yemeğimizi yemiştik.Yeri gelip güldük yeri geldik hüzünlenmiştik ama genel hatlarıyla güzeldi.Melis gideceği için üzgündüm ama bunu dışarı yansıtmamaya çalışıyordum.Melis beni üzgün görürse o da üzülürdü ama ben onun üzülmesini istemediğim için üstün bir çaba sarf ediyordum.

Gitme saatleri gelmişti.Bavulları arabanın bagajına konulmuştu.Şimdi sıra vedalaşmadaydı.
"Kendine çok dikkat et olur mu?Bebeğe de dikkat et.Hiç üzülme hep mutlu ol.Zaten ben senin üzülmeye zaman ayıramayacak kadar arayıp meşgul edeceğim.Ne zaman ararsam açacaksın aklımı sende bıraktırma."
"Tamam anneciğim dikkat edeceğim.Bebişime de dikkat edeceğim.Sen de hep mutlu ol canım benim.Telefonu kulağima yapıştırıp öyle gezeceğim merak etme."
"Çok komikti canım ya.Neyse seni çok seviyorum çok özleyeceğim unutma."
"Ben de seni çok seviyorum canım çok özleyeceğim."

Ben ağlarken Melis ve Ayaz annemle babamla vedalaşıyordu.Melis Jiyanla vedalaşırken Ayaz karşımda durmuş bana bakıyordu.Elimi uzatıp tokalaşacağım sırada elimi tutup kendine çekti ve sarıldı.Bu hareketine afallamıştım.Kaşlarımı çatıp ayrılmasını bekledim.Baktım o ayrılmayınca ben kendimi geri çekmeye çalıştım ama izin vermedi ve kanımın donmasını sağlayacak şeyleri kulağıma fısıldadı.

"Biliyorum çok yanlış hatta şerefsizlik bile diyebilirsin ama seni seviyorum Mira."

-

Evet tatlişkolarım alın size yeni bölüm.Bakalım beğenecek misiniz?Bol yorum yapın lütfen fikirlerinizi düşüncelerinizi öğrenmek istiyorum.Beni bundan mahrum bırakmayın ballarım.Hadi ben kaçıyorum seizde bolümü okuyup yorum yapın sizi seviyorum ballar.❤❤

Bu arada 100 bini geçtik.Yanımda olup okuyan yorum yapan herkese en içten sevgi ve saygılarımı gönderiyorum.Okuyan gözlerinizden oy ve yorum yapan parmaklarınızdan öpüyorum.😙😙😙.Bir kez daha söylüyorum.Sizi çok seviyorumm.❤❤❤