+ Evening
+ School
មិនបានប៉ុន្មានផងរយះពេលមួយថ្ងៃក៏បាន កន្លងផុតទៅយ៉ាងលឿន តែមួយប្រព្រិចភ្នែកសោះពេលល្ងាចក៏ឈានចូលមកដល់
« ថេយ៍!ឯង..?! » ជីមីនស្តីឡើងតិចៗទាំង ចង្អុលទៅកៅអីដែរអង្គុយអាម្បិលមិញ
« កើតអី? » លឺជីមីនហៅថេយ៍ក៏បែរទៅមើល ។ ឃើញហើយថេយ៍លេបទឹកមាត់ មួយក្អឹកផ្សើមបំពង់ក រួចក៏រត់ក៏យ៉ាងលឿន ទៅបន្ទប់ទឹកតែម្តង
« ថេយ៍!ចាំយើងផង! » ជីមីនក៏យកក្រណាត់មកក្របឈាមដែរប្រឡាក់កៅអីនោះហើយ ក៏ប្រញាប់រត់ទៅរកថេយ៍
« ខិខិ..!អ៊ែកៗ » មកដល់បន្ទប់ទឹកភ្លាម ថេយ៍ក្អួតយកតែម្តង ។ ចំណែកជីមីនចូល មកឃើញចឹងក៏ប្រញាប់ចូលជួយរឹតខ្នងឲ្យ ថេយ៍
« ឯងកើតអីថេយ៍? »
« យើង..ចាញ់ក្លិនឈាមណាស់ ព្រោះវាឆ្អាប់ » ថេយ៍ថារួចក៏យកក្រដាសមកជួតមាត់ ខ្លួនឯង
« តែឈាមនោះចេញពីខ្លួនឯងតើ ឬក៏ឯង បាន.. »
« អឹម! »
« ហ៉ើយ!ថាមិច?!គេលួងលោមឯងមែនទេ?! » ដឹងហើយជីមីន ស្រែកលឺៗ សួរទៅថេយ៍តែម្តង
« កុំនិយាយបែបនឹងអី យើងជាអ្នកព្រមជា មួយគាត់ខ្លួនឯងទេ »
« ចិត្តងាយម្លេះថេយ៍?!ឯងគិតថាគេល្អគ្រប់ យ៉ាងដូចដែរឯងគិតមែនទេ? យើងរៀននៅ ទីនេះយូរជាងឯងយើងដឹងណា »
« ... »
« ប្រវត្តិគាត់ភ្លាមទាំងធ្វើឲ្យគេមានកូនអត់ប្តី ទៀតផង គេប្តឹងគាត់ដែរតែ គាត់ជាកូនអ្នក ធំ »
« យើងប្រុស..មានកូនមិនកើតទេ »
« ក៏មិនប្រាកដទេថេយ៍ រឿងអ្វីក៏អាចកើត ឡើងដែរ ឯងកុំឈ្លក់វង្វេងនឹងស្នេហាក្លែង ក្លាយមួយនេះពេកអី »
« ហេតុអីថាជាស្នេហាក្លែងក្លាយ?ឯងនៅជាមួយគេមែនទេ? »
« យើងគ្រាន់តែប្រាប់ ព្រោះមនុស្សដូចសង្សារឯងនេះមើលឃើញតែផល ប្រយោជន៍ទេ » ថេយ៍ឈប់មាត់បានត្រឹម សម្លឹងមើលមុខជីមីន
« បើមិនជឿទេ ឯងតាមដានរាល់សម្តី រាល់សកម្មភាពរបស់សង្សារឯងខ្លួនឯងទៅ ដឹងហើយ ជាពិសេសពេលគាត់លែងនៅក្បែរឯង » លឺដូច្នេះថេយ៍ក៏នៅស្ងៀមខួរក្បាលកំ ពុងតែគិតរកនឹកអ្វីម្យ៉ាង
