« នៅស្រឡាញ់បងទៀតហ្អេ៎? »
« ស្រឡាញ់..ស្រឡាញ់រហូតនឹងតែបងមិនដឹង »
« មិនខឹងបងទេមែនទេដែរកុហក ថេយ៍បែបនេះ »
« អត់ខឹងទេ បើខឹងទៅអត់បានអីមកវិញផង »នាយក៏សើចដើម.កបន្តិចរួចក៏ចូលទៅទាញដៃយកមកអោប
« ដែរស្អប់បងឬអត់ពេលបងបោះបង់ថេយ៍ចោល?ឲ្យនៅម្នាក់ឯងបែបនេះ? »
« អត់..ដែរស្អប់ទេ » ថេយ៍តបរួចក៏ដកខ្លួនចេញពីនាយព្រោះតែឈឺចាប់មុខរបួសដែរ នៅពោះគេនោះ
រ៉ឺងៗទូរស័ព្ទជុងហ្គុកក៏រោរ៍ឡើង ទើបនាយប្រញាប់យកវាមកលើកនឹងដើរទៅនិយាយកន្លែងផ្សេង ឆ្ងាយពីរាងតូច។បានប្រហែលជា10នាទីជុងហ្គុកក៏បិតទូរស័ព្ទវិញ
« បងទៅសិនហើយ ព្រោះមានការប្រញាប់ទៅអាមេរិចវិញជាបន្ទាន់ » ថាចប់ជុងហ្គុក ក៏ញញឹមទៅរកថេយ៍បន្តិចរួចក៏បើកទ្វារចូលឡានជិះចាក់ចេញពីទីនោះទៅ ។
ចំណែកថេយ៍ក៏មិននិយាយអ្វីច្រើនទេ បន្ទាប់ពីឃើញនាយចេញទៅបាត់ហើយ គេក៏ដើរចូលទៅខាងក្នុងវិញទៅ ។
*Skip
+ Night
ម៉ោងប្រហែល10យប់នៅឯភូមិគ្រិះចនវិញ ជុងហ្គុកឈរនៅខាងក្រោយផ្ទះដែរមានសួនផ្កាជាប់នឹងកន្លែងនោះ សម្លឹងមើលព្រះច័ន្ទដែរពេញរង្ស ធ្វើឲ្យនាយនឹកឃើញដល់អតីតកាលដែរមានជាមួយថេយ៍ នៅកន្លែងនេះ
« ជុងហ្គុកហា៎ ធ្វើអីនឹងកូន? » បានបន្តិច ម៉ាក់របស់នាយក៏ដើរមកទះស្មារ
« នឹកឃើញរឿងចាស់ៗនឹងណាម៉ាក់ »
« ក្មួយថេយ៍ទៀតហើយឬ?ទើបតែជួបគេថ្ងៃមិញតើ »
« តែអារម្មណ៍ខ្ញុំចេះតែនឹកដល់គេរហូតមិន ដឹងជាកើតអីទេ »
« កូនស្រឡាញ់គេពិតមែនហើយទេដឹង?បែកគ្នាជិតមួយឆ្នាំហើយនៅនឹកនាទៀត »
« ខ្ញុំមិនទាន់យល់ច្បាស់ពីអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំទេ »
« បែកហើយនៅតែនឹកទៀតមានន័យកូន ស្រឡាញ់គេហើយ »
« ... » នាយស្ងៀមមិនមាត់តែក៏សម្លឹងទៅ មើលលើមេឃ ជាមួយនឹងអារម្មណ៍ស្រងោចស្រងាត់
