𝖧𝗂 𝗌𝗎𝗇𝗌𝗁𝗂𝗇𝖾 ~𝗆𝗂𝗇𝗌𝗎𝗇𝗀~

☆30☆

PERSPEKTYWA JISUNGA

-A więc ustalone.- Minho ze smutkiem wpatrywał się w podłogę.
-Stop- odezwałem się- dlaczego chcesz zrezygnować? To przeze mnie, prawda?
-Sungie, później o tym porozmawiamy. Właściwie to tyle chciałem wam powiedzieć, możecie się rozejść.-Mój chłopak do mnie podszedł.
-Nie ma opcji. Nie rezygnujesz dla mnie.
-Sungie, przykro mi ale muszę wyjechać.
-Na ile?
-Na stałe
-Gdzie?
-Do Europy
-I nie mogę jechać z tobą?
-Przykro mi. To koniec.
-Koniec czego?- zapytałem ze łzami w oczach.
-Koniec nas.
-Ale jak to?
-Han, muszę wyjechać. Też nie chcę, ale już się z tym pogodziłem.
-Minho, ale ja cię kocham.- pierwszy raz przełamałem się, by mu to powiedzieć.
-Ja ciebie też. I właśnie dlatego chcę dla ciebie jak najlepiej. Zostajesz w Korei, ja wyjeżdżam, zapominamy o sobie nawzajem i tyle.
-Za ile wyjeżdżasz?
-Za tydzień.
-Więc ten tydzień jeszcze bądźmy tak jak kiedyś. Korzystajmy z tego ile możemy. Proszę.
-Kochanie, nie ma tego co przedłużać. To tylko będzie bardziej bolało na koniec.
-Po prostu cieszmy się tym co mamy. Proszę.
-Zgoda. Ale żeby nie było, że nie ostrzegałem. Muszę jechać załatwić kilka spraw związanych z wyjazdem. Przyjadę za jakieś 3 godziny.
-Okej- powiedziałem i poszedłem na górę. Rozpłakałem się w poduszkę. To był pierwszy raz kiedy Lee Minho złamał mi serce. Ostatnią moją myślą przed zaśnięciem było to, że musimy ten czas spędzić jak najlepiej. Tak, żeby żaden z nas niczego nie żałował.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
No kochani bardzo krotki rozdzial ale potrzebuje go. Zblizamy sie do konca tej ksiazki, bo jest jakas gowniana a mam juz pomysl na nowa. Mam nadzieje ze przeczytacie jak juz wstawie, bo tam akcja pojdzie duzo wolniej i ogolnie bedzie ciekawsze. To moj pierwszy minsung i prawdopodobnie niedlugo po skonczeniu go cofne publikacje, wiec sie cieszcie tym ze narazie jest 💛