İLTİMAS

22.BÖLÜM

         Vücudum alarma şimdi geçiyordu...kaçmamı söylüyordu. Yorganı üzerimden atıp evin kapısını açmamla kendimi dışarı attım ve onu gördüm. Anıl elindeki sigarayla kapının önündeydi...hep oradaydı, bir sorun olduğunda anıl yanımdaydı. Her zaman olduğu gibi yine buradaydı. Beni görünce elindeki sigarayı yere atıp bir adım atmışken koşarak yolun karşısına geçip anılın boynuna sarıldım "anıl kaçalım" endişeyle bana sıkı sıkı sarılıyordu "ne kaçması eylem birşey mi oldu, kabus mu gördün yine" boynunu bırakıp evi gösterdim "eve biri girmiş" kelimelerimle endişeli yüzünü ciddiyete bürüdü.
      Beni bırakıp arabayı açıp torpidodan elinde silahla çıktı "sen bekle burada" önüne geçtim "hayır hayır sakın gitme lütfen gitme" elini yanağıma koydu "birşey yok güzelim eve girip çıkıcam" başımı salladım "olmaz olmaz lütfen gitme" burnundan soluyup cebinden telefonu çıkardı
"Arın hemen eylemin evine gel ama dolu gel yanına bizim çocukları al"  telefonu kapatıp cebine koyduktan sonra kolumdan tutup beni kendine çekti.  Bütün bedenim yaşadığım şokla sarsılırken ellerim buz gibi olmuştu. Beni sıkı sıkı saran anıla karşı bende ona sıkı sıkı sarılıyordum. Evet ben dövüşçüydüm, korkmadan her kavgaya girebilirdim ama ilk defa böyle korkunç bir olayla karşı karşıya kalıyordum.

Anıl yüzümü yüzüne bakmamı sağladı "anlat bana ne oldu?" Yutkundum "yatağımda bir ağırlık hissettim sen sandım ama gözlerimi açtığımda kar maskeli bir adam vardı" yüzümü avuçları içerisine aldı "birşey dedi mi güzelim" biraz düşündükten sonra söylediği kelimeler aklıma gelmişti "şey dedi, abimin selamı var tez zamanda seni yanına alacakmış" çenesini sıktı, kaşlarını çattı "onu elime bir geçirirsem" beni tekrar göğsüne yaslayıp sıkı sıkı sarıldı "korkma ben buradayım"
     Arkamızda beliren araba farıyla dönüp oraya baktık. Gelen arın ve diğer adamlardı. Arın hemen arabadan inip yanımıza geldi "ne oluyor abi?" Anıl evi gösterdi "eve biri girmiş çabuk mahalleyi arayın kaçmasına izin vermeyin" arın hemen adamlara döndü "mahalleyi arayın, siz benimle gelin" arın anında adamları dağıtırken anıl beni arabaya ilerletip ön koltuğa oturttu "korkma buradayım" onu onaylayınca kapıyı kilitleyip arının peşinden eve girerken belindeki silahı çıkardı.

O evin önünde olduğu için çok şanslıydım, eğer burada olmasaydı o anki panikle ne yapardım bilemiyorum. Kapıdan çıkar çıkmaz onu görmek içimi rahatlatmıştı. Uzun süredir tek kalıyordum, dedemden ayrıldığımdan beri sadece bendim... bir çok kez mahalle kavgalarına, belalı tiplere, eli bıçaklı adamlarla karşı karşıya kalmıştım. İlk defa evime biri giriyordu, hayatımla ilk defa tehtit yemiyordum sorunlarımla dedem beni bıraktığından beri tek savaşıyordum. Evime her kim girdiyse beni korkutmayı başarmıştı, korkmuştum kabul ediyordum.

       Evimin ışıklarını yakmışlar evden iz arıyorlardı zannımca, diğerleri ise mahalleyi turluyordu fakat bulabileceklerini sanmıyordum, arınlar gelene kadar adam çoktan kaçmış olmalıydı.

Biraz sonra anıl kapının önüne elinde gülle çıkmıştı. Bu gül adamın bana bıraktığı güldü. Anıl cebinden zippo çakmağını çıkarıp gülü tutuşturdu. Gül alevler içinde yanarken onu yolun ortasına atıp arabaya ilerledi. Sonradan fark ettiğim elindeki ceketimle arabaya binip ceketi omuzlarıma koydu "seni artık burada tek bırakamam eylem" kapısını kapatıp arabayı çalıştırdıktan sonra arının yanında durup camı açtı "siz burayı halledersiniz, eylemin evine bir alarm sistemi ve kamera taktırın bahçeyi dahi görsün" arın onu onayladıktan sonra camı kapatıp arabayı sürmeye başladı "nereye gidicez" sağ elini yanağıma koyup baş parmağıyla okşadı "benim yanımda güvende olacaksın"
  
      Tam da artık tehlike kalmadığını ve evimde kalabileceğimi düşünürken bu olan da neydi şimdi. Bu adam kimdi, beni nereden tanıyordu, neden böyle birşey yapmıştı hiçbir fikrim yoktu...tek bildiğim burnumun bela kokusu aldığıydı.