♡ වැහිකෝඩ || T̆̈h̆̈ĕ̈ R̆̈ă̈ĭ̈n̆̈ C̆ŏ̈d̆̈ĕ̈ || Ongoing ♡

වැහිකෝඩ 12

#දොළොස්වෙනි_කොටස 💜️

රෑට කාලා නිදාගන්ඩ ආපු මං චූටිව මගේ ළඟට ලං කරගත්තා..ඌ කටත් ඇරගෙන නිදි..මං පුරුද්දක් විදියට හැමදාම ඌ නිදාගත්තම ඌව ළඟට කරන් ඉඹිනවා මූණ..මං අදත් උගෙ කම්මුල් ඉම්ඹෙ ඌ ගැන තියෙන අමුතුම හැඟීමකින්..ඌ මාව හීනෙන් වගෙ ගහලලා දාලා ආපහු ඈතට ගියත් මං ඌව ඇදලා අරන් ආපහු ඇඟ උඩින් කකුලකුත් දාගෙන ගුලි කරගත්තා...ඒ පාර පොර දඟල දඟල ඉඳලා...හැරි හැරි ඉඳලා ආපහු මට තුරුල් වෙලා අතකුත් පිට වටේ අතට යටින් දාලා ළං වුණහම මාත් එහෙම්ම පපුවට ලං කරන් ඇස් පියාගත්තෙ හෙට වැඩට යන්න ඕනි හින්දයි...ඊටත් වඩා ඒ ළඟින් එන හැඟීම..වචනෙන් කියන්ඩ බැරි හැඟීම විඳගන්න ඕනි නිසා..චූටිගෙ රත්වුණු යකඩෙ මගේ ඇඟේ ඇනෙනවා ඇනෙනවා වගේ දැනුණත් මගෙ නිදිමත නිසා මට ඒක එච්චරටම ගාණක් වුණෙ නෑ...
* * *
මං උදේ පාන්දර වැඩට යද්දි සදීපයා පහන තියනවා..මං තෙමිච්ච කුඩෙත් අකුලලා පැත්තකින් තියලා පපුවටයි නළලටයි අත තියලා දොහොත් තියලා බුදුන්ට වැඳලා කඩේ අස්සට ආවේ..මාවත් බාගෙට තෙමිලා..දැන් නම් තෙමිච්ච කුකුලෙක් වගේ..ශොප් එකේ කිට් එකයිනෙ තියෙන්නෙ..ඒක හැමදාම අඳින බෑනෙ..තෙතයි වතුර ගලනවා..තෙත පිටින් ඇන්දම අනික පුස් ගඳයි..ඒක පුළුවන් දවසක් ඇර දවසක් හරි අඳිනවා කියලා හිතන් මං අද වෙන ටීෂර්ට් එකක් දාගෙන දුවන් ආවේ පරක්කු වෙච්චි හන්දා..හිඟන්නගෙ පාත්තරේටමනෙ හෙනත් ගහන්නෙ කියලා කතාවක් තියෙනවනෙ..දුවන් ආවත් මට ට්‍රේන් එකත් මිස් වුණා..අප්පට හිකේ..අතුලගෙ වීල් එක හම්බෙච්චි නිසා හරි මඟකට හරි එන්ඩ පුළුවන් වුණෙ..නැත්නම් එද්දිම අට නවය වෙනවා..මේ අවාරෙට වහින වැහි කෝඩවල එපාවෙන්නෙ හිටපු ගමන් කඩන් වැටෙන එක...ඔහෙ වහිනවා පැය ගණන්..වරු ගණන්..අපේ ජීවිත ගැන තැකීමක් නෑ....

"ගුඩ්මෝනිං පහනො...උඹ නම් වැස්සෙම ආවනෙ..."

"නැතුව බෑනෙ බං...කම්මැලි ගෙදර ඉන්ඩ ගියහම දැන් පුරුදු වෙලා..."

මං කිව්වෙ ඔලුවෙ තියෙන වතුර ටික අත් දෙකෙන් ගහලන ගමන්..

"එපාවෙනවනෙ බන් මේ ජරා වැස්ස දැන්නං..."

"මං දා බං...වැස්ස නැතිකොට බයිනවා හෙනවදින්ඩ වැස්සක්වත් එන් නෑ කාලකණ්නි කමට කිකියා...දැන් ඒකල්ලා වහිනකොට බයිනවා එපාවෙනවා බන් මේ ජරා වැස්ස කියලා...මිනිස්සුනෙ.."