#හැත්තෑ_පස්වෙනි_කොටස 💜️
[ අවසන්_විසිපස්වෙනි_කොටස ]
අපි ආදරෙ කරන එක නැවැත්තුවෙ නැත්නම් දැන් අපේ සම්බන්දෙට අවුරුදු තුනක් වෙන්න එනවා...මට සමාවෙයන් දීප්ත..උඹට දුන්නු පොරොන්දු අපි දෙන්නටම කඩන්න උනා උඹේම අප්පච්චි හින්දා..
"ලොකූ මොකද ඕයි කරන්නේ අම්මා අරහෙ තේ බොන්න කතා කරනවා..ඇහෙන් නැද්ද.." ?
"ලොකූ..හ්.."
මං හැරිලා බැලුවා..චූටි කතා කරනවා ඇහුණෙත් නෑ...
"අහ්..චූටි.."
"මොකද මේ එළියට වෙලා.."
ලඟට ආපු චූටි මගෙන් ඇහුවේ මං ළඟින්ම ගල් පොත්ත උඩ වාඩි වෙලා කරට අත දාගන්න ගමන්..ඌ ගාවින් ආපූ දාඩිය පුසුඹ මගේ නාහෙ කඩන් යන තරමට තදට දැනුණා..මං දිග හුස්මක් අරන් චූටිගෙ අතකුත් අල්ලන් එපිටින් නිමක් නැතුව විහිදිලා තියෙන මහ මුහුද දිහා බැලුවා..ජීවිතෙත් හරියට ඒ වගේ..
"මොකද ඕයි මේ.." ?
චූටිගෙ කට හඬෙත් තිබ්බෙ හැඟූම්බර කමක්..නුහුරු නුපුරුදු ඒ වචන එක්ක මට දැනුණු හැඟීම් අවුරුදු දෙකක් හමාරක් මාව ආපස්සට ගෙනියව්වා..
"මුකුත් නෑ..මතකද පුංචි කාලේ මේ වැල්ලෙ මෙතනම පිස්සු නැටුවා..හැංගිමුත්තන් කරා.."
"හඃ..ඒවා අමතක වෙයිද මට.." ?
"ම්ම්හ්..මතකද අපි මේකේ රෑ වෙනකන් ඉන්නවා මුහුදු මංකොල්ලකාරයො එනකන්..ඇවිත් යුද්ධ ප්‍රකාශ කරනකන් කිකිය බලන් ඉන්නවා...ඊටපස්සෙ අම්මා ඇවිත් බැන බැන එළවනවා.."
"ම්..ඔව්..ඇයි අර ඔක්කොම නිදියව්වා පස්සෙ අපි ජනේලෙන් පැනලා ඇවිත් රෑට ආයෙම මංකොල්ලකාරයො එනකන් කියලා බලන් ඉන්නවා..ආ දවසක් මතකද මං රැල්ලකට අහුවෙලා ගහන් යන්න ගිහින් තමුසෙ මාව පැනලා බේරගත්ත විදිහ.."
"අම්මො බන් එදා නම්...කොහොමද බන් අමතක වෙන්නේ..එදායින් පස්සෙ උඹට මේ මුහුදට බහිනෙක තහනම් උනා..උඹත් එදා ඉඳලම බයයිනෙ.."
"ඊටපස්සෙ නේද අපි අර එදා අර ගෙදරට ගිහින් අහුවෙද්දි ඔක්කොමත් එක්ක පැනලා පීනව්වේ..ආපහු අවුරුදු ගාණකින්..එදා අහුවෙයි කියන බයට මට මගෙ බය අමතක උනා.."
YOU ARE READING
♡ වැහිකෝඩ || T̆̈h̆̈ĕ̈ R̆̈ă̈ĭ̈n̆̈ C̆ŏ̈d̆̈ĕ̈ || Ongoing ♡
Non-Fictionඔබත්,මමත්,ඔහුත් ∆ කොලු හැඟීම්,කොලු වචනෙන්ම ලිවීමි ! 🔞 මෙය සමරිසි ආදර කතාවක් වන අතර සුරංගනා කතාවක් නොවේ.එසේම මෙය යතාර්ථය තුළින් ලියවුණු කතාවක් වන අතර සැබෑ අන්තර්ගතයන්ද අඩංගු වේ.ඔබ සමරිසි කතා කියවීමට අකමැත්තක් දක්වන අයෙකු නම් නොකියවන ලෙස ඉල්ලා සිටීම...
