#පහළොස්වෙනි_කොටස 💜️
"මාත් ඇඳුමක් දාගෙන එන්නං.."
"හා..ඉක්මන්ට වරෙන් බඩගිනි බන් මට..."
ජනිත් ඇඳුමක් දාගන්න ගියහම මං ඒ ඇස් දෙක ආයෙ මතක් කරා...ඌ මහ අමුතුම එකෙක්..මට තේරුම් ගන්ඩ බෑ උගෙ සෝබන..අමුතුම ලයින් එකක් දැනුණා මට උගෙන්..ජනිත් ටිකකින් බොටමක් දාගෙන ඒකෙ පටියත් ගැට ගගහා බත් එකත් අරන් මං ළඟට ආවා..මට කොල්ලගේ මූණ දකිද්දි පව් කියලා හිතුණා..ළඟට ආපු කොල්ලව මං මගේ පපුවට ළං කරගෙන ඔලුව ඉඹගත්තෙ මං මොනාද මේ කරන්නෙ කියලා මටවත් තේරුම් ගන්ඩ බැරිකොටයි.....
"හරි..හරි..දැන් කාලා ඉමු නේද..බඩගිනි..වෙනදා මේ වෙනකොටත් බත් එකක් දෙකක් ගිලලනෙ.."
මං මට වුණු දේ මඟාරින්න ඕනි කමට කිව්වේ..මට තවත් ඒ මූණ ඉස්සරහ ඒ විදිහට ඉන්න බැරි හින්දා..හිත දුවන්නෙ අමුතු දිහාවකට..ඇඟ ඉල්ලන්නෙ වෙනම දෙයක්..ඒත් මහ අමුතු හැඟීමකින් මගේ හිත පිරිලා ගියත් ඒ හැඟීම පිළිගන්න තරම්ම තවම සූදානම් වෙලා උන්නෙ නෑ...
"ජනිත් කවුද උයන්නෙ උදේට කෑම හෙම ගෙනියන්ඩ.."
"මං තමයි.."
"අඩේ උඹට උයන්නත් පුළුවන් ද..මට බෑ බන් සම්බෝලයක්වත් හදාගන්ඩ..සිරාවටම ඒ අතින් උඹ සුපිරි බන්..අපේ මලයා ඉන්නවා ඌටත් පොඩ්ඩක් පුළුවන් ඒ අතින් මට බෑ.."
මං බත් එක දිග අරින ගමන් කිව්වේ..මෑ මාලුවක් එක්ක අල එකට තෙල් දාලා කරවල බැදුමක් මගේ බත් එකේ තිබ්බා..මං ජනිත්ගෙ බත් එක දිහාව බැලුවා..පොල් සම්බෝලයකුයි රතු හාලෙ බතයි..බැලූ බැල්මටම බත් එක වේලිලා ගිහින්...මට මොකද්දො වුණා..ඒක කන්න පුළුවන් එකක් නෙවෙනේ...මහ අමුතුම කැක්කුමක් මට ඌ ගැන තියෙනවා කියලා මට තේරුණා..මං දන් නෑ..මට ඌ ඉස්සරහ ඉන්ඩ බැරි බැරි ගාතෙ හැඟීමකින් මගෙ පපුව වේගෙන් උඩ පහළට ස්පන්දනය වෙනවා..
"අඩ්...ඩෝ...මං ආසම කෑම සම්බෝල..ඒ බත් දෙක මාරු කරගමු..."
"අහ්.."
"කෝ ඕක මට දියන්..උඹ මගේක කාපන්..කමක් නෑනේ..කෝ දියන් ඉතින්..."
"ඒ..මේ..මේකේ සම්බෝලයක් විතරයිනෙ.."
YOU ARE READING
♡ වැහිකෝඩ || T̆̈h̆̈ĕ̈ R̆̈ă̈ĭ̈n̆̈ C̆ŏ̈d̆̈ĕ̈ || Ongoing ♡
Non-Fictionඔබත්,මමත්,ඔහුත් ∆ කොලු හැඟීම්,කොලු වචනෙන්ම ලිවීමි ! 🔞 මෙය සමරිසි ආදර කතාවක් වන අතර සුරංගනා කතාවක් නොවේ.එසේම මෙය යතාර්ථය තුළින් ලියවුණු කතාවක් වන අතර සැබෑ අන්තර්ගතයන්ද අඩංගු වේ.ඔබ සමරිසි කතා කියවීමට අකමැත්තක් දක්වන අයෙකු නම් නොකියවන ලෙස ඉල්ලා සිටීම...
