♡ වැහිකෝඩ || T̆̈h̆̈ĕ̈ R̆̈ă̈ĭ̈n̆̈ C̆ŏ̈d̆̈ĕ̈ || Ongoing ♡

වැහිකෝඩ 37

#තිස්හත්වන_කොටස 💜️

මට මෙච්චර කාලෙකට දැනිච්ච ලොකුම වේදනාව දැනුනේ අද..මේ හැමදේම මට වෙච්ච හීනයක් වගේ..මං මගේ අතමිටි කරලා මගේ ඇඟිලි වලින් මාවම හූරලා තද කරගත්තේ මං මේ දකින්නෙ හීනයක්ද කියලා බලන්න..නුරාග් මාව දැකලත් නන්නාඳුන ගාණට හැසිරෙද්දි මට දැනුණ වේදනාව මෙහෙමයි කියලා මට කියන්ඩ බෑ..පපුව කඩන් පිච්චිලා යනවා වගේ හැඟීමකින් මං ටිකක් පස්සට වුණා..

"මචන් පහන් පොඩ්ඩක් රිලෑක්ස් වියන් මිනිස්සු ඉන්නවා..පොඩ්ඩක් ඉවසපන් මං ටක් ගාලා එන්නම්..."

මට මේ වෙන මොකුත්ම හිතා ගන්න බෑ..මේ අතෙ එල්ලිලා ඉන්න කෙල්ල කවුද..මට නිකන් පිස්සු වගේ..ඔක්කොම පැත්තක දමා ගහලා කතා කරන්න හිතයි..චූටි ඒ ගමන මන් ළඟට ඇවිල්ලා මගේ පිටිපස්සෙන් හිටගත්තා..ඒ පාර නම් නුරාග් චූටි දිහා හැරිලා බැලුවට මං දිහා නම් වැරදිලාවත් බැලුවෙ නෑ..දීප්ත ගිහින් මොනවද ඇඳුම් වගයක් පෙන්නනවා..මං මෙච්චර කාලයක් පණ දාගෙන ආදරේ කරේ..මෙච්චර දුක් විඳ විඳ බලාපොරොත්තු තියාගෙන හිටියේ..අඬ අඬ හැමදේම දරාගෙන හිටියේ..ඒ මෙහෙම දෙයක් බලාපොරොත්තු නෙවෙයි..ආපහු මන් ළඟට ඇවිත් හැම දෙයක්ම අලුතින් ආපහු මුල ඉඳලා පටන් ගන්න බලාපොරොත්තුවෙන්..මන් පුරුදු විදිහට ඉන්නෙ නැතුව මම මගේ හිත වෙනස් කරගත්තට මටත් හොඳ වැඩේ..මගේ ඇස්වල කඳුළු පිරිලා..ඒ වේදනාව දරා ගන්න බැරිකමට..චූටි මගේ ඇඟිලි ටික තද කරලා ගත්තා..

"මේ නිසාද මට එන්නෙපය කියලා ඉන්න කිව්වෙ.."

චූටි ඔලුව හෙල්ලුවා..

මගේ කටින් හුස්මක් ඇරෙන්ඩ ඉකිබිඳුමක් විතරයි පිටවුනේ..මං මේ දකින හීනයක් නෙවෙයි නේද..මට මාව කන්ට්‍රෝල් කරගන්න බෑ දැන් නම්..මෙයාට මෙහෙම දෙයක් මට මෙච්චර කරලා රිද්දන්න ඕනි නම් තවත් මොකුත් නොවුන විදිහට මේකට ආපහු ආවේ ඇයි..මට පිස්සු හැදීගෙන එනවා..ටිකකින් ඒ දෙන්නා ශොප් එකෙන් එළියට ගියාම මාත් එළියට යන්න හැදුවා විතරයි දීප්ත මාව අල්ලලා නවත්තගත්තා..

"අතෑරපන් මට යන්න දීපන්.."

"පිස්සුද මචං..ඔහොම ඉඳපන් පොඩ්ඩක්..හැමදේම හරි යයි..."