#දහනවවෙනි_කොටස 💜️
අපි යද්දි අම්මා ගෙදර හිටියෙ නෑ..ඒකත් හොඳට හිට්ටෙ නැත්නම් වෙනම ප්‍රශ්න කෝටියක්..අපි ටික ඇඟ පත හෝදම් ඇඳුම් මාරු කරගත්තා..
"අඩෝ අද නම් ආයෙ මැරෙනකන් අමතක වෙන් නැති දවසක්.."
"මැරෙනකන් කියා..මැරුණත් අමතක වෙන් නෑ අද දවසනම්.."
"පොඩී..පොඩී.."
අම්මා ගේ අස්සට ආවේ චූටිට කතා කරගෙනම..
"අන්න අර කොල්ලො රංචුව ඇවිත් අඬ ගහනවා..ඇයි ද කියලා බලනවා ගිහින්..හත්තයිලෙ එහෙම යන් නෑ.."
"අහ්..කොල්ලො ටික ඇවිත්ද..යමන් දීප්තයා..වොලිබෝල් අතක් සෙල්ලම් කරලම මං උඹව ඇරලවන්නම්.."
"හා යමන් එහෙනම්.."
"දැන් තේකක්වත් හදලා බිව්වද..ඇවිදලා..ඇවිදලා ඇවිත් හතර වටේම.."
"නෑ තව..දැන් ම ඕනි නෑ..අපි පේ මේ...පස්සෙ බොන්නම්.."
"මොනා කියනවද මං දා.."
"යමන්..යමන් බන්..හවස් වෙන්න කලියෙන් උඹට යන්නත් ඕනෙය කිව්වනෙ.."
අපි කොල්ලො ටික පැති දෙකකට බෙදුණා..මේක ඔෆිෂියල් සෙල්ලමක් නෙවෙනෙ..චූටියි උගෙ යාලුවො හතරයි එක පැත්තක..දීප්තයයි මායි අපි ඩබල එක පැත්තක..ඔය පොඩි ඇච්චො ටික පරද්දන එක මහ දෙයක් නෙවෙයි අපි දෙන්නට..
අපි ටික හවස් වෙනකන්ම සෙල්ලම් කරා..අම්මත් ඇවිත් බලන් ඉඳලා ඉඳලා ගියා දෙතුන් පාරක්ම..පොඩි දැන් ඉස්සර වගෙ නෙවෙයි කොල්ලා දැන් දක්ෂයා සෙල්ලම් කරන්ඩ..ඌ කාවින්දයට දෙවෙනි නෑ..කොහොමත් එහෙමනෙ..මගේ එකා ඉස්සරහට යන්ඩම ඕනිනෙ මටත් වඩා..මොන දේ උනත් පොඩි උන් ටිකට අපි දෙන්නව එකපාරක්වත් පරද්දන්ඩ බැරි වුණා..හවස තේ බිව්වා පස්සෙ දීප්ත යන්න ලෑස්ති වුණා..දැන් ඉතින් ගෙදර ආපහු මුස්පේන්තු වෙනවා..ඇයි මොකද දැන් ඉතින් ආපහු සද්ද බද්ද නැති මළ සොහොනක් වගේ වෙනවනෙ..මෙච්චර වෙලා අද දවසම වෙනදටත් වඩා සතුටින් පිරිලා තිබ්බේ දීප්ත අද ආපි හින්දා..හිතේ තියෙන ප්‍රශ්න සිරාවටම අමතක වුණා මේ පැය දහය දොළහට..
"එහෙනම් ඇන්ටි මං ගිහින් එන්නම් ආයෙ දවසක.."
"අනේ ඕනි වෙලාවක එන්න දරුවෝ...අහන්නත් දෙයක්ද.." ?
YOU ARE READING
♡ වැහිකෝඩ || T̆̈h̆̈ĕ̈ R̆̈ă̈ĭ̈n̆̈ C̆ŏ̈d̆̈ĕ̈ || Ongoing ♡
Non-Fictionඔබත්,මමත්,ඔහුත් ∆ කොලු හැඟීම්,කොලු වචනෙන්ම ලිවීමි ! 🔞 මෙය සමරිසි ආදර කතාවක් වන අතර සුරංගනා කතාවක් නොවේ.එසේම මෙය යතාර්ථය තුළින් ලියවුණු කතාවක් වන අතර සැබෑ අන්තර්ගතයන්ද අඩංගු වේ.ඔබ සමරිසි කතා කියවීමට අකමැත්තක් දක්වන අයෙකු නම් නොකියවන ලෙස ඉල්ලා සිටීම...
