Geçmişin masumiyetiyle fark edilemeyen duygular... Komşu olarak yan yana bir ömür geçirmiş iki ailenin oğulları arasında yaşanan saf aşk.
Yongbok, ergenliğinden sonra başına bela olan "farklı" hisler yüzünden çocukluk arkadaşı Hyunjin'le arasına me...
Saha bütün gece boş kaldığı için rahatça kahkaha atıp oyun oynamıştık. Arada sinir krizine de giriyordum tabii, benimle çok uğraşıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
En son dayanamayıp topu sahanın dışına attım. "Yeter artık! Benimle profesyonelmişim gibi oynamandan bıktım!"
O da sesini yükseltip "Git o topu geri getir." dedi. Gülümsüyordu ama gıcık olmuştu.
"Yoo." deyip dil çıkardım. Nihayet ben de onu sinirlendirebilmiştim.
Ellerini beline sabitlemişken "Hâlâ kölemsin, getirmeni emrediyorum." deyip bir adım yaklaştı. Ben de hemen aynı mesafe kadar geri adım attım.
Cebimden çıkardığım telefona baktıktan sonra zaferle gülümseyerek "Saat 10'a geliyor. Geçen hafta bu saatlerde oyunu kazanmıştın." dedim. Kölelik sürem bitmişti.
Bununla pes etmiş bir şekilde güldü, elleri aşağıya düştü. Saldırı modunun bittiğini düşünerek ben de gevşedim.
Telefonu cebime geri attıktan sonra ona yaklaşıyordum ki aniden üstüme koşmaya başladı. Bir saniye geçmeden var gücümle kaçtım.
-Demek süre tutuyordun ha!
-Evet! Beni ne sandın?
-Yine de gidip o topu alman lazım.
-Rüyanda görürsün.
Sahanın içinde bir o yana bir bu yana koşarken tamamen yorulmuştum. En sonunda pes ettiğimi söylemek için arkama dönecektim ki şiddetle çarpıştık, yere kapaklandık. Hyunjin koskoca vücuduyla üstüme yığılmıştı.
Korkuyla yakalarını tuttum. "Neden çita gibi hızlısın?!"
Nefes nefese kalmıştı. Evet ben de ölmek üzereydim ama o ağzından soluduğu için sesi yüksek çıkıyordu. "Hmh... Bugün yerinde duramıyorsun... Kölem olduğun için sıkıldın mı benden?"
Ne konuştuğu hakkında en ufak bir fikrim yoktu, duymamıştım bile. Tek odaklandığım şey şu anki pozisyonumuzdu. Sanırım ağzım aralık kalmıştı.
"Ya, iyi misin? Yaralandın mı?"
Ellerim kapüşonlusunda kalakalmışken "Hm? Ne?" gibi kısa cevaplar veriyordum. Adeta hipnoz etkisine girmiştim.
Solukları düzelince seslice yutkunup elini yere koydu ve dengesini sağladı. Terden ıslanmış siyah uzun saçları çehresini hafifçe örtmüştü.
