Geçmişin masumiyetiyle fark edilemeyen duygular... Komşu olarak yan yana bir ömür geçirmiş iki ailenin oğulları arasında yaşanan saf aşk.
Yongbok, ergenliğinden sonra başına bela olan "farklı" hisler yüzünden çocukluk arkadaşı Hyunjin'le arasına me...
"Hayat akıp geçiyor, yapmadığın şeyler için daha fazla pişmanlık hissetme."
Bu cümlemi duyunca göz bebekleri büyüdü. Sanki sadece kalbine sakladığı sözlermiş gibi, hepsi birer sırmış gibi "Bunları nereden duydun?" dedi.
Sarhoşken bir sürü şeyi açığa çıkarmıştı. "Seni senden daha iyi tanıdığımı söylemiştim Hyunjin..."
Güven bulmuşçasına başını olumlu anlamda salladıktan sonra yüzüme yaklaşıp tenimi kokladı. "Bu doğru... Yanında tamamen rahat ettiğim tek kişi sensin. Zamanla kalbimi nasıl ele geçirdin bilmiyorum ama iyi ki varsın Yongbok."
Bunları itiraf ederken gözlerime bakamaması tatlı gelmişti. Saçlarını okşayarak "Sen de iyi ki varsın... Onca zaman beni koruyup kolladın, destek oldun." dedim.
"Hıhım, ufaklığın hep yardıma ihtiyacı oluyordu." demesiyle gülüştük. Biraz daha yaklaşıp alnını omzuma yasladı.
"Sanırım iş teklifini sana itiraf edebilirim... Annemlere bile söylemedim, aramızda sır kalsın."
Sadece ikimizin bileceği bir şeyin olmasının heyecanıyla boynuna sarıldım. O da aralanmış bacaklarımı hafifçe kendine çekti.
"Çabuk söyle!"
"Yongbok ben... Modellik teklifi aldım. Tek seferlik olsa da iyi para kazanacakmışım. Haftaya yapılacak törende basketbol birincilik ödülünü aldıktan sonra onlarla yemeğe gideceğim."
Bu duyduklarımla sevinçten çıldırmam gerekiyordu, değil mi?
Oysaki tıpkı Sunoo'da yaşadığım gibi yine o tehlike duygusunu hissetmiştim. Hevesini kırmamak için ona hiç belli etmemiştim tabii.
"Bu harika. Çekimler ne zaman?"
"Bilmiyorum, onlar ne zaman çağırırsa."
Havuzun içinde beni sevinçle kucaklayınca sımsıkı sarıldık. Bu onun ilk işiydi, sonunda birimiz hayata adım atıyordu. Liseden mezun olmamıza az kalmıştı.
Minik su dalgalarının sesinin yanında diğerlerinin yan taraftan gelen konuşmaları uğultu gibi geliyordu.
-OHA SICAK SU VAR! -Hemen duş alıp çıkmalıyız. -Hyunjin ve Yongbok nerede? -Flörtleşiyorlar diyorum, inanmıyorsunuz!
🪷🪷🪷
Ödül günü okul takımımız özenle hazırlanırken ponpon kızlar sahnede seyircileri oyalıyordu.
Biri de maskot olmalıydı. Hocalar tabii ki o kişi olarak beni seçmişti, okulun en minik erkeğini.
"Aish... Bütün gün böyle mi durmam gerekiyor gerçekten?"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
