Geçmişin masumiyetiyle fark edilemeyen duygular... Komşu olarak yan yana bir ömür geçirmiş iki ailenin oğulları arasında yaşanan saf aşk.
Yongbok, ergenliğinden sonra başına bela olan "farklı" hisler yüzünden çocukluk arkadaşı Hyunjin'le arasına me...
Öğle aralarında hava almak için bazen bahçeye çıkardım, bazen basketbol takımını izlemeye giderdim. Minho'nun kardeşi beni de çağırıyordu.
"Heh! Hoş geldin Hyung."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hoş buldum Eunsok."
Minho kaşlarını kaldırarak küçük kardeşine döndü. "Onu neden çağırdın ki?"
"Anlam veremediğim bir şekilde Yongbok ne zaman sizi izlemeye gelse bazı arkadaşlar gaza geliyor. Maç böyle daha heyecanlı oluyor."
Minho bir Wonbin'e, bir Hyunjin'e baktı ve manidar bir tonla "Hee... Anladım." dedi. Herkes üstündeki kalın kıyafetleri çıkardı.
"5 dakikaya başlıyoruz!"
Kalanların yemekten dönmesini beklerken Wonbin yanıma geldi. "Ceketim sende kalsa olur mu? Yere koymayı sevmiyorum."
"Olur tabii."
Hyunjin bu sırada sahadan ikimize bakıyordu. Gözlerim onda kalmışken Wonbin'in ceketini alıp kucağıma koydum.
Maç nihayet başlamıştı. Tabii ki özellikle Hyunjin'e odaklanmıyordum ama ne bileyim... Gözlerim ister istemez koşarken uçuşan saçlarına kayıyordu.
İlk tur sessiz sakin geçmişti. Birkaç kişi kantinden su almak için ara vermek isteyince bizimkiler yere yığıldı.
Hyunjin ise tam temposundaydı. İzleyici yerine çıkmasıyla gözlerimiz buluştu. Yanıma yaklaşırken yüzünü yine tatlı bir tebessüm aldı. Tanrım... Bilerek mi yapıyordu?
"Yongbok, yanında peçete var mı?"
"Hm?"
Birbirimizi rahatça görmemiz için dibime çömeldi, dirseklerini dizimin üstüne koyarak ellerini çenesinin altına tutturdu.
"Yüzümü silsene."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
