Geçmişin masumiyetiyle fark edilemeyen duygular... Komşu olarak yan yana bir ömür geçirmiş iki ailenin oğulları arasında yaşanan saf aşk.
Yongbok, ergenliğinden sonra başına bela olan "farklı" hisler yüzünden çocukluk arkadaşı Hyunjin'le arasına me...
Sınavların olduğu dönem boyunca çalışmalara yoğunlaşmıştık. Öğle yemeklerini birlikte yediğimiz için yakınlaşmıştık.
Derslerin geri başladığı hafta Sunoo okul bahçesinde bana sevinçle selam vermişti. "İşte en düşünceli arkadaş! Günaydın~"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Günaydın Sunoo."
Tatlı gülümsemesiyle sağıma yaklaşıp başını önüme eğdi ve görüş alanımı kapattı. "Bugün kaçta müsait olursun?"
"İstediğin zaman gelebilirsin."
"Tamam~"
🪷🪷🪷
Akşama doğru eve gelince onunla odama çıkıp bir şeyler içtik. İlk defa Minji yoktu, sadece ikimiz olunca mimiklerine daha çok odaklanabilmiştim.
Sunoo'yu tanımayanlar onun ilgi meraklısı olduğunu düşünürdü ve hareketlerini yapmacık bulurdu. Ama bu yanlıştı... Onun içi dışı birdi. Gerçekten utangaç bir yapısı vardı ve gülümsemeyi seviyordu.
Saçını iki taraftan düzleştirip toplamışken "Teşekkür ederim Yongbok. Keşke Wonbin bahçeye falan çıksa da ev halini görsem... Eminim ki kediye dönüyordur!" dedi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sıcakladığımız için camı açmaya gittim. Karşımda pat diye Hyunjin belirince olduğum yerde sıçramıştım.
"Tanrı aşkına... Ödümü kopardın!"
Hiçbir mimik yapmadan kollarını penceremin mermerine yaslayıp birbirine doladı ve merakla odama baktı. "Ne yapıyorsunuz siz?"
Yerde tonlarca makyaj malzemesi olduğu için hemen önüne geçtim. "Sana ne?"
Buz gibi keskin gözlerini bir saniyede bana çevirip "Ne işler çeviriyorsun ve bu çocukla yakınlığın ne?" dedi.
