Geçmişin masumiyetiyle fark edilemeyen duygular... Komşu olarak yan yana bir ömür geçirmiş iki ailenin oğulları arasında yaşanan saf aşk.
Yongbok, ergenliğinden sonra başına bela olan "farklı" hisler yüzünden çocukluk arkadaşı Hyunjin'le arasına me...
Ayın son günü hevesle yatağımdan kalkıp anneme ve kardeşime lezzetli bir kahvaltı hazırladım. Nihayet eve döneceklerdi!
"İşte oldu~"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Saatler geçti ama kimsenin gidip geldiği yoktu. Yine de bir şey düşünmeden bahçeyi falan toplamıştım. Tam işler bitmişken telefonumu bilinmeyen bir numara aramıştı. "Alo?"
"Merhaba, Sağlık Bakanlığından arıyorum. Lee Yujin'in oğluyla mı görüşüyorum?"
Panikle yatağımdan doğrulup "Evet benim." dedim. Kadın birkaç saniye sessiz kaldı.
"Beyefendi... Kardeşiniz ve anneniz trafik kazasında hayatını kaybetti. Babanızı arıyoruz ama ulaşamıyoruz, son belgeleri imzalamak için Seul Devlet Hastanesine gelebilir misiniz?"
Cümleler kafamın içinde yankılanırken donup kalmıştım. Telefon elimin arasından öylece yere düşmüştü.
"Beyefendi? Orada mısınız? Alo?"
Birkaç seslenmesinden sonra kendime gelebilmiştim, hemen telefonu geri almıştım. "Neden bahsediyorsunuz? Benimle dalga mı geçiyorsunuz?!"
"Duygu durumunuzu anlıyorum fakat hastanenin işleyişi adına yardımınıza ihtiyacımız var. Reşitsiniz değil mi? Belgeleri imzalamak için en geç yarın sizi buraya bekliyoruz."
Telefon yüzüme kapanınca tamamen yalnız kalma hissiyle gözyaşlarım dökülmeye başladı. Olduğum yerden fırlayıp hemen Hwang'ların evine koştum.
"Bayan Hwang! Bayan Hwang!"
Kapılarını durmadan çalarken nihayet açıldı. Başta yüzünde soğuk bir ifade vardı, halimi gördükten sonra ise "Neler oluyor Yongbok?" dedi.
"Bayan Hwang, annem..."
Sesimin titremesiyle hemen kapıyı sonuna kadar açtı. "NE OLDU?"
"Annemler kaza geçirmiş!" dediğim an panikle çığlık attı. Hüngür hüngür ağlamaya başlamamla beni içeri alıp sımsıkı sarıldı.
Sesimi duyan Wonbin'le Niki de koşarak aşağıya inmişti. Onlar babama ulaşmaya çalışırken bir çeşit şok geçiriyordum, tir tir titriyordum. Beni salona oturttuktan sonra korkuyla Bayan Hwang'a sarılmaya devam ettim. Sırtımı okşayarak sakinleşmemi istese bile o da durmadan ağlıyordu.
Wonbin Chaewon'a ulaşabilmişti. Ablam konser turları olduğu için gelemeyeceğini, belki cenazeye yetişebileceğini söylemişti. Babamın telefonu ise çekmiyordu, yurt dışındaydı.
