ASTRAL: Li&Nksy (TAMAMLANDI)

30. Bölüm

Nksy

"Uçaktan beyaz bir ışık düşüyordu."

Bugüne kadar yaşadığım tüm dehşet verici anları bir yana bıraktım ve karşıma baktım. Yaşadığım tarif edilemez o duygu hiçbir acıya veyahut kedere benzemiyordu. İçimde ezilen minik parçalar yavaş yavaş afallamama sebep olup başımı döndürüyordu. Karnımdaki acı adeta bir balta gibi yakıyordu canımı. Akıyordu bütün kanım kendi içime. Dönen başım durmak bilmiyordu. Etrafımdaki çığlıkların ve kaosun çıkardığı o ses artık yoktu. Sanki bir rüya gibiydi, her an uyanmaya razıydım. Hatta şu an bu kabustan uyanmak hayatımda yaptığın en güzel şey olabilirdi.

"Nksy!" Dolan gözlerim, etrafı görmemi engelliyordu ve sanırım duymamı da... Boğuk sesin nereden geldiğini bile kestiremiyordum.

Sarsıntıyla kendime geldiğimde karşımda Uroras'ı gördüm. Uroras bana bakmıyordu. Kafası, iblise dönüşmüş Belena'ya doğru dönüktü. Yüzündeki afallama şaşkınlığını kanıtlıyordu. Omzumdaki elini ittim ve dizlerimin üzerine çöktüm. Artık daha fazla ayakta kalmak istemiyordum.

Uroras bana bakmadan konuşmaya başladığında, sesini seçmek için çabalıyor, dehşet içinde ona bakıyordum. "Belena sana layık olduğunu söylemişti." Derin bir nefes aldı ve devam etti. Karşındaki sadece bir iblis, layıklığının hakkını ver ve savaş benimle."

Bana umut dolu gözlerle bakıyordu Uroras. Haklıydı evet ama haklı olmak ne zaman yeterli olmuştu ki? Parmaklarını çeneme götürdü ve kafamı büyük alana çevirdi. Artık her şey daha netti, iblisler, kaçmaya çalışan öğrenciler, kan ve ölüm...

Yerde yatan yaralı öğrencilere kaydı gözlerim. Aralarında kafası ezilerek öldürülenler de vardı, parçalanmış vücudundan akan kanı durdurmaya çalışanlarda. Belki bunları da iblis Belena yapmıştı? Ne olursa olsun onu öldürmem gerektiğinin farkındaydım lakin bunu nasıl yapacağımı bilmiyordum. Belki de yapması gereken kişi ben değildim.

Uroras'a döndüm. "Ben diğerleriyle ilgilenirim. Sen..." derin bir nefes alıp konuşmaya devam ettim. "Sen burayı hallet işte." Belena'yı öldür demek bile dilimin ucuna gelmiyordu.

"Hayır."

"Ne? Ne demek hayır?"

"Burası sende. Acılarınla yüzleş Nksy. Kaçmak her zaman çözüm değildir." Uroras bana bir cevap hakkı bile vermeden diğer iblislerin olduğu taraf doğru koşmaya başladı.

Belena'yı aradım. Göz hizama girdiğinde okulun girişini yıkmaya çalışıyordu. Duvarları yumruklayıp onları parçalıyordu. İbis, Belena'nın bilinçaltına girmişti ve nereye gideceğini çok iyi biliyordu. Kütüphane...

Buna izin vermeyecektim. Yönümü iblise doğru çevirdiğimde gözyaşlarım hala bulanık görmeme sebep oluyordu. Gözlerimi sildim ve hiç düşünmeden iblisin üzerine atladım.

Sırtına geçirdiğim sert darbe ile bana döndü. Tanrılar kafayı yemek üzereydim. Gözleri, onlar bana Belena gibi bakıyordu. Yüksek bir çığlık atıp karnıma yumruğunu geçirdi ve beni yere fırlattı. Ciğerlerimdeki tüm nefes, acıyla boşaldı. Direnebilirdim lakin, bunu istemiyordum. Bakışlarımsa hala iblisin gözlerindeydi.

İblis, ben her ayağa kalktığımda bir öncekinden daha da sert bir yumrukla beni yere indiriyordu. Bense her seferinde ayağa kalkıp sadece ona, gözlerine bakmakla yetiniyordum.

"Belena, dur!" dedim beni duymasını ümit ederek. İblis dediğimi dinlemeden yüzüme bir tekme daha indirdi. Tekrar ayağa kalktım. Kemiklerim sızlıyordu lakin durmayacaktım. "Lütfen yapma." Bir yumruk daha.