အော်တစ်ဇင်ဇနီးလေးအား ကမ်းကုန်အောင်အလိုလိုက်ခြင်း (ဘာသာပြန်)

Chapter 1💘

💘Chapter 1
ဝေ့ချန် သေသွားပြီ

ဝေ့ချန်က သူသေသွားသည်ကို သိသော်လည်း သူ့ခန္ဓာကိုယ်က တောင့်တင်းသွားပြီး သူ့ဝိညာဉ်က လေဟာနယ်ထဲတွင် လွင့်မျောနေသည်။ သူ မည်မျှပင် မသေချင်နေသည်ဖြစ်စေ ထိုခန္ဓာကိုယ်ကို ပြန်သွား၍ မရတော့ပေ။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်က ဆေးရုံခုတင်ပေါ်တွင် လှုပ်ရှားမှုကင်းမဲ့ကာ သေလူသဖွယ်လှဲလျောင်းနေပြီး ဆေးပိုက်များစွာက တစ်ကိုယ်လုံးတွင် ပြည့်နေသည်ကိုသာကြည့်နေရသည်။

မနက် ၇နာရီ ၈နာရီခန့် ရှိနေပြီဖြစ်သော်လည်း အပြင်ဘက်တွင် အုံ့မှိုင်းနေပြီး ကောင်းကင်ကြီးက မလင်းလက်လာသေးပေ။

ဝေ့ချန်၏ ဝိညာဉ်က သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် လွင့်မျောနေပြီး အိပ်ရာပေါ်မှ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်သို့ ဝင်ရောက်ရန် ကြိုးစားနေသည်က အကြိမ်မည်မျှရှိနေပြီကို သူကိုယ်တိုင်လည်း မသိတော့ပေ။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲကို သူ ပြန်ဝင်ချင်နေသည်။

သူ မသေချင်သေးပေ။

ရလဒ်က အချည်းနှီးသာဖြစ်ပြီး ဝေ့ချန်က လေဟာနယ်ထဲသို့ ထပ်မံလွင့်မျောသွားကာ ဆေးရုံခုတင်ပေါ်မှ ခန္ဓာကိုယ်ကို စိတ်ခံစားချက်များ ရောပြွန်းစွာဖြင့် စိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။

ထိုအချိန်တွင် လူနာခန်းတံခါးပွင့်လာပြီး စစ်စိမ်းရောင်စာရွက်စာတမ်းအိတ်ကို ကိုင်လာသည့် လူငယ်လေးတစ်ယောက်က လမ်းလျှောက်ဝင်လာသည်။ လူငယ်လေး၏ဘဝက အနည်းငယ်ကြမ်းတမ်းသည်ကို သူ့အား တစ်ချက်ကြည့်ရုံဖြင့် မြင်နိုင်ပေသည်။  သူ၏ဂျင်းဘောင်းဘီက လျှော်ဖွတ်ထားလွန်း၍ အဖြူရောင်ဖြစ်နေပြီး ခေါင်းစွပ်ဆွယ်တာမှ ချည်မျှင်များကလည်း ဟိုတစ်စ သည်တစ်စ ထွက်နေသည်ကို မြင်နိုင်ပေသည်။ လူငယ်လေးအလွန်နှစ်သက်လှသော  စစ်စိမ်းရောင်စာရွက်စာတမ်းထည့်သည့်အိတ်၏ ထောင့်နားများကလည်း ပဲ့နေပြီး အတွင်းမှ အညိုရောင်ကတ်ထူပြားကို မြင်နေရသည်။

လူငယ်လေးက ပိန်ပါးလွန်းပေသည်။ ဂျင်းဘောင်းဘီအောက်မှ သူ့ခြေတံလေးများက ဝါးလုံးလေးများနှင့်တူပြီး သူ့မျက်နှာက စိတ်ထိခိုက်မှုကြောင့် ဖြူဖျော့နေသည်။ လူငယ်လေး၏ မျက်လုံးများက ကြီးမားသော်လည်း  သူ့မျက်ဝန်းများက သတိကြီးကြီးဖြစ်နေသည်မှာ ဤလောကနှင့်မသက်ဆိုင်ဘဲ သူ့ကိုယ်ပိုင်ကမ္ဘာငယ်လေးထဲတွင် ပိတ်လှောင်ထားသည့်သဖွယ် ဖြစ်နေသည်။