အော်တစ်ဇင်ဇနီးလေးအား ကမ်းကုန်အောင်အလိုလိုက်ခြင်း (ဘာသာပြန်)

Chapter 2💘

💘Chapter 2
အဖြူရောင်ပေါက်စီများ

ဆောင်းဦးနှောင်းပိုင်းနေရောင်ကို လေပြည်လေအေးများက ရစ်ပတ်ထားပြီး အဝါရောင်သစ်ကိုင်းများခြောက်များနှင့် သစ်ရွက်များက သစ်ပင်များပေါ်မှ ‌ကျဆင်းနေသည်။

သစ်ပင်၏အောက်တွင် လူငယ်လေးတစ်ယောက် ပုံဆွဲနေလေသည်။ လူငယ်လေးက ပိန်ပါးသော်လည်း သူ့မျက်နှာအစိတ်အပိုင်းတစ်ခုချင်းစီက ကြည့်ကောင်းလှသည်ကို ပြောနိုင်၏။ လူငယ်လေးထံတွင် မျက်လုံးကြီးကြီးနှင့် ထူထဲကွေးညွတ်သော မျက်တောင်ရှည်များ ရှိသည်။ ဤအခိုက်အတန့်တွင်မူ သူက ပန်းချီဆွဲခြင်း၌ စိတ်နစ်နေပေသည်။ သူ့မျက်ဝန်းများက အာရုံစူးစိုက်မှုများဖြင့်ပြည့်နေပြီး တွန့်ဆုတ်ခြင်းနှင့် သတိကြီးကြီးထားခြင်းများလည်း လျော့ပါးနေသည်။

လူငယ်လေး၏နှုတ်ခမ်းလေးများကို အနည်းငယ်စေ့ထားပြီး နှုတ်ခမ်းစူထားသယောင်ပုံစံ ဖြစ်နေသည်။

လူငယ်လေး၏ ပုံပန်းသွင်ပြင်ကြောင့် ပန်းခြံထဲမှလူများက သူ့တို့ပုံတူကို လူငယ်လေးအား ဆွဲစေချင်နေကြ၍ သူတို့က တိတ်ဆိတ်စွာတန်းစီနေပြီး လူငယ်လေးရှေ့တွင် ထိုင်နေကြလေသည်။

လူငယ်လေးက ဤတစ်လျှောက်လုံးတွင် မည်သည့်စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောပေ။ သူက လုံးဝ နွမ်းနယ်ခြင်းမရှိသည့်ဟန်ဖြင့် သူ့အာရုံစိုက်မှုအားလုံးက ပုံကြမ်းစာရွက်ပေါ်တွင်သာရှိနေပြီး စုတ်တံကလည်း အဆက်မပြတ် ဝှေ့ယမ်းနေသည်။ လူငယ်လေး၏ပုံစံက အလွန်လေးနက်နေသည်မှာ ကမ္ဘာပေါ်ရှိ အလှပဆုံးသော ပန်းချီကားချပ်တစ်ခုကို ရေးဆွဲနေသကဲ့သို့ ဖြစ်နေသည်။ လူငယ်လေးကို စောင့်ဆိုင်းနေသည့် လူတန်းရှည်ကြီးရှိသော်လည်း သူ၏စုတ်ချက်တစ်ခုချင်းစီတိုင်းက ရိုးသားစစ်မှန်လှ၏။
  
ဝေ့ချန်က လူငယ်လေး၏ဘေးနားတွင်ရပ်နေပြီး သူ မနက်မှ နေ့လယ်ခင်းအထိ ပုံဆွဲနေသည်အား စောင့်ကြည့်နေခဲ့သည်မှာ လူငယ်လေးကို စိုးရိမ်တကြီးဖြစ်နေသည့်ဟန်ပင်။ လူငယ်လေးက ပန်းချီဆွဲနေစဉ် အတောအတွင်း ရေလုံးဝမသောက်သကဲ့သို့ အစားလည်းမစားပေ။ သူ့ပုံစံက အဆက်မပြတ်လည်ပတ်နေရသည့် စက်ရုပ်တစ်ရုပ်နှင့်တူသည်။

" ချန်လီ မင်း နေ့လယ်စာစားရမယ့်အချိန် ရောက်ပြီနော်..."
ဝေ့ချန်က လူငယ်လေး၏ဘေးတွင် လွင့်မျောနေပြီး အကျယ်ဆုံးသောအသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။