အော်တစ်ဇင်ဇနီးလေးအား ကမ်းကုန်အောင်အလိုလိုက်ခြင်း (ဘာသာပြန်)

Chapter 14💘

💘Chapter 14
နွေးထွေးသောအဖော်ပြုမှု

နောက်တစ်နေ့ မနက်စောစော ရောင်နီတက်လာချိန်မှာ ချန်လီနိုးလာခဲ့သည်။

နှင်းဖြူရောင်ကမ္ဘာကြီးက ချန်လီကို မှင်တက်သွားစေခဲ့၏။ထို့​နောက်မှာ သူ့မျက်လုံးများက မျက်နှာကျက်ကိုပဲ တည့်တည့်ကြည့်နေခဲ့ပြီး ၎င်းတို့ထဲတွင်ဘာခံစားချက်မှရှိမနေပေ။

ထိုအခိုက်အတန့်မှာ လူနာဆောင်တံခါးက တွန်းဖွန်းခြင်းခံလိုက်ရပြီး ချန်လီမသိစိတ်ဖြင့် ကိုယ်လေးကြုံ့သွားသည်။စောင်အောက်ကလက်က စောင်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး သူ၏အသက်မပါသောမျက်လုံးများထဲတွင် စိုးရိမ်ပူပန်မှုများပြည့်နေ၏။သို့ပေမဲ့ နောက်တစ်စက္ကန့်မှာပဲ နူးညံ့သောအသံတိုးတိုးက ချန်လီ၏နားထဲခုန်ဝင်လာလေသည်။

ဝေ့ချန်က ဆန်ပြုတ်တစ်ဘူးကိုကိုင်ပြီး လူနာဆောင်ထဲဝင်လာသည်။ချန်လီ နိုးနေပြီဖြစ်သည်ကိုတွေ့ရာတွင် သူကဆန်ပြုတ်ဘူးကို လူနာကုတင်ဘေးက
ကစားပွဲပေါ်မှာတင်လိုက်ပြီး နူးညံ့စွာပြောလိုက်၏။
"နိုးပြီလား...ဗိုက်ဆာနေလား...ကိုယ်မင်းအတွက် ဆန်ပြုတ်လုပ်လာတယ်...နည်းနည်းလောက် ထသောက်လိုက်နော်"

ချန်လီက ခေါင်းလှည့်လာသည်။ဝေ့ချန်၏ မျက်နှာကိုမြင်သောအခါ စောင်အောက်ကလက်သီးဆုပ်လေးက တဖြည်းဖြည်း ပြေသွားသည်။သူ့မျက်လုံးများထဲရှိ သတိထားနေမှုများလည်း တဖြည်းဖြည်ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့၏။

ဝေ့ချန်က ချန်လီ၏အမူအရာအာရုံစိုက်နေခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။ချန်လီ၏ပုံစံကိုမြင်လျှင် သူအပျော်လွန်သွားပြီး လူနာကုတင်ကို ချန်လီထိုင်၍ရအောင်မြှောက်ပေးလိုက်၏။

"ဗိုက်ဆာနေ​ပြီလား"

ဝေ့ချန်က ဆန်ပြုတ်ဘူးကို အဖုံးဖွင့်လိုက်ရာ လတ်ဆတ်သောဆန်နံ့မွှေးမွှေးလေးချက်ချင်း ပျံ့နှံ့လာသည်။

ချန်လီ၏နှာခေါင်းဖျားလေး လှုပ်ရှားသွားပြီး သူ့အကြည့်က ဝေ့ချန်၏လက်ထဲကဆန်ပြုတ်ပန်းကန်အပေါ် တန်းတန်းမတ်မတ် ရောက်သွားလေသည်။