Renata | Aslaz

31: Hastane

  Asi sudan az önce çıkarılmış bir balık gibi ağzını bir açıp, bir kapıyordu.

Alaz da mı gelecekten gelmişti?

En sonunda başını iki yana sallayarak "Hayır." dedi. "Hayır." Dirseklerini dizlerinin üstüne koyup başını ellerinin arasına aldıktan sonra delirmiş gibi gülmeye başladı. "Bunun gerçek olamayacak kadar güzel olduğunu bilmeliydim zaten."

"Neyin?"

"Senin, yani Alaz Bey'in bana aşık olmasının. Acı çekmeden yaşanabilecek bir hayatın varlığının. Öyle bir şey yok. En azından benim için yok." Yanında oturmuş, dikkatle onu izleyen sahte Alaz'a döndü. Beyninin bu kadar iyi bir iş çıkarmış olmasına şaşırmıştı doğrusu. Adamın yüzündeki çizgileri bile bu kadar detaylı hatırlamayı nasıl başarmıştı? Üstelik bu onun yıllar önceki suretiydi. Alaz Bey Asi öldüğünde nasıl görünüyordu acaba?

"Dur bakalım doğru anlamış mıyım... Gelecekten geldiğine inanabiliyorsun ama benim sana aşık olduğuma inanamıyorsun, öyle mi?"

"Niye bana aşık olasın ki? Baştan beri mantıklı gelmiyordu zaten." Asi yaşadıklarını düşünürken kaşları hafifçe çatıldı. "Bora'dan ayrılmamamı normal karşıladığında anlamalıydım."

"Ya?"

Asi başını onaylarcasına salladı. "Evet. Gerçek erkekler öyle yapmazlar çünkü."

"Ne yaparmış gerçek erkekler?"

"Ne bileyim, bana bir şeyler derdin..." Alaz'ın ona bağırdığını ya da orospu iması yaptığını düşünmek bile canını acıtmıştı, ama Bora'nın yaptığı şeylerdi bunlar. Kocanız size öyle davranıyorsa, sevgiliniz de öyle davranırdı herhalde... Değil mi? "Bana bağırırdın. Bana..."

Asi cümlesini tamamlayamayınca Alaz iç çekti.

"Sana vururdum?"

"Evet. Öyle şeyler işte." Asi'nin gözleri yaşarmaya başlamıştı. Ağlamamak için Alaz'a bakıp gülümsedi. "Ama sen benim hayal ürünümsün, o yüzden sorun yok."

"Her ne kadar gerçek olamayacak kadar mükemmel olduğumu düşünmen gururumu okşasa da ben yüzde yüz gerçeğim, güzelim." Alaz uzanıp elini tuttu. "Hayal ürünü olan bir adam sana dokunabilir miydi?"

Asi başını ona inanmadığını göstermek için iki yana salladı.

"Cennete gitmiş olmalıyım." dedi. "Ya da burası cehennem ve sonsuza dek sevdiklerimin benim yüzümden zarar görmesine şahitlik etmekle cezalandırıldım." Gözü Alaz'ın yanmış olan bacağına takıldı. "Belki de şu an bana eğer Bora'yla değil de Alaz Bey'le birlikte olsaydım neler olacağı gösteriliyor." İç çekti. "İyi ki hayattayken ondan uzak durmuşum."

"Bir dakika, bir dakika." Alaz işaret parmağını havaya kaldırıp lafını kesti. "Sen hayattayken bana mı aşıktın?"

Asi gözlerini devirdi. "Sana değil, Alaz Bey'e. Yani, aşık değil de... Bir ara onu beğeniyordum diyelim."

"Tam olarak ne zaman oldu bu?"

"Şirkette ilk işe başladığımda."

Alaz gökyüzüne bakıp "Hassiktir." dedi. "Sikeyim böyle işi. Ben harbiden körmüşüm ya. Salağın tekiymişim ben." Asi'ye baktı. "Eğer bana karşı bi' ilgin olduğunu bilseydim-"

"Bir şey değişmezdi." dedi Asi. "Çünkü Alaz Bey bana bakmazdı."

"Neden bakmayacakmış?"

"Bence onun sevgilisi vardı. Bilmiyorum. Şu an hiçbir şeyden emin olamıyorum." Asi 2014'e döndüğünü düşündüğü günden beri başına gelenleri hatırlamaya çalıştı. "Alaz Bey'in Rüya'yla kardeş olma durumu mesela. Bunu benim beynim olayların öyle olmasını istediği için uydurmuş olabilir. Eğer öyleyse adamın sevgilisini zihin gücümle kız kardeşi yapmış oldum resmen." Asi kendi kendine mırıldanıyordu. "Game of Thrones'un son kitabını yazabilirdim şu an. Kendimde o potansiyeli görüyorum."